Ζεστό, δημιουργικό, πολύχρωμο, ζωντανό, χαρούμενο, το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Βερολίνου / The Greek Film Festival in Berlin έκλεισε την έβδομη διοργάνωσή του, αποδεικνύοντας πως το πολύ καλό πρόγραμμα, η σωστή οργάνωση και η εγκάρδια φιλοξενία, αποτελούν τα σταθερά βήματα της ανοδικής του πορείας αλλά και τα κυριότερα συστατικά μιας επιτυχημένης διοργάνωσης. Τα είχε όλα. Ένα πενταήμερο γεμάτο υπέροχο ελληνικό κινηματογράφο, με πολύ καλές ταινίες μεγάλου μήκους και ντοκιμαντέρ της τελευταίας φουρνιάς που επέλεξε η διευθύντρια προγράμματος Γιάννα Σαρρή, εξαιρετικό αφιέρωμα LGBTQI+, ειδικές προβολές, γεμάτες αίθουσες, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις των δημιουργών με το κοινό.
Ακόμη, σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το διαφωτιστικό masterclass «Music and film or Music in the film?» για την ιστορία και τον ρόλο της μουσικής στο σινεμά, από τον διευθυντή του κύκλου «Γέφυρες» Δημήτρη Μαραγκόπουλο, την παγκόσμια πρώτη, ως work in progress, της πρώτης ελληνικής ταινίας 3D animation «Καραγκιόζης» των Γ. Καρρά, Κατερίνας Παπαγεωργίου, Χρ. Λειβαδίτη, προβολές επιλεγμένων ταινιών μικρού μήκους, show και πάρτι. Και βέβαια, μία κριτική επιτροπή με μέλη τους Γερμανούς Bernd Buder, Διευθυντή Προγράμματος του FilmFestival Cottbus και Valeska Neu, sales agent της εταιρείας Films Boutique και τον δικό μας κινηματογραφιστή Νίκο Λυγγούρη να κρίνουν τις πρώτες ή δεύτερες ταινίες μυθοπλασίας του διαγωνιστικού τμήματος «Emerging Greeks Competition».
Στιγμές. Πολλές και όμορφες. Αυτές ήταν που έμειναν μέσα μας φεύγοντας από το The Greek Film Festival in Berlin και αυτές είναι που θυμάσαι όταν κάτι τελειώνει: Η κατάμεστη τελετή έναρξης με την προβολή της ταινίας του Γρηγόρη Καραντινάκη «Σμύρνη μου αγαπημένη» και την συναυλία του Βερολινέζικου ελληνο-γερμανικού συγκροτήματος Pascal and the Shades.
Η αναμνηστική φωτό της τελετής λήξης: οι Drag Queens Ruth Stoner και Fistina, η διευθύντρια του φεστιβάλ Σοφία Σταυριανίδου, η Υπεύθυνη Γενικού Συντονισμού και Φιλοξενίας Ελίζα Δεύτου, ο ηθοποιός Μιχ. Συριόπουλος που παρέλαβε το βραβείο της νικήτριας ταινίας «Αγία Έμυ» της Αρ. Λαιμού, τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής Bernd Buder και Valeska Neu και οι διαγωνιζόμενοι σκηνοθέτες Ν. Νικολόπουλος, Δ. Κανελλόπουλος, Β. Δούβλης, Γ. Αμερικάνου.
Η επίσης γεμάτη αίθουσα της τελετής λήξης του 7ου The Greek Film Festival in Berlin με την απονομή του βραβείου «Emerging Greeks Award» στην ταινία της Αρασέλης Λαιμού «Αγία Έμυ» -το παρέλαβε ο ηθοποιός Μιχάλης Συριόπουλος καθώς η ίδια δεν μπόρεσε να παρευρεθεί-, αλλά και την προβολή του «Monday» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και το show έκπληξη των απολαυστικών drag queens Ruth Soner και Fistina, με αποκορύφωμα το «Fernando» του «Mamma Mia». Στις πέντε μέρες ανάμεσα, από την αφετηρία στο τέρμα, οι προβολές των 36 συνολικά ταινιών, έδιναν την αφορμή για συζητήσεις στο πολυπληθές κοινό και τις παρέες κάθε είδους που βρέθηκαν στις τέσσερεις αίθουσες του ιστορικού κινηματογράφου «Babylon» -στέγη του φεστιβάλ. Κι αν η ελληνική ομογένεια ήταν αναμενόμενη, οι Γερμανοί θεατές, με την έντονη παρουσία, έδειξαν πόσο σημαντικό ρόλο για την προώθηση του ελληνικού κινηματογράφου –και τέχνης γενικότερα– στο εξωτερικό, παίζουν διοργανώσεις όπως το The Greek Film Festival in Berlin. Όταν μάλιστα απλώνονται από το πλατύ ως το σινεφίλ κοινό, καλώντας στους κόλπους τους τόσο διαφορετικό κόσμο. Γιατί «πολυμορφία, “άνοιγμα”, ελευθερία» ήταν οι τρεις λέξεις που σηματοδότησαν την φετινή διοργάνωση, λειτούργησαν ως έμπνευση για τα τμήματά του και φύσηξαν την πνοή τους στο πρόγραμμα.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Μαρκάκης, η μουσικός Mitzucker και άλλοι συντελεστές της ταινίας «EX», έξω από τον κινηματογράφο Babylon.
Στιγμές αξέχαστες, όπως εκείνες με την Πάολα Ρεβενιώτη που με αφοπλιστική ειλικρίνεια υπογράμμισε ότι με το άκρως ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ της «Πικροδάφνες», παίρνει την “εκδίκησή” της από όσα έχει περάσει στην περιπέτεια της ζωής της. Στιγμές τρυφερές, όπως εκείνες με την Γιάννα Αμερικάνου που αφηγήθηκε πώς εμπνεύστηκε την ιστορία του θαυμάσιου «.dog» από την εμπειρία της ως εθελόντρια σε μονάδες για εφήβους χωρίς γονείς στην Κύπρο -και την μικρή κόρη της Δωροθέα να της κάνει ερωτήσεις. Στιγμές χαμογελαστές στην πρεμιέρα του «Καραγκιόζη» με τις παιδικές φατσούλες, μεσημέρι Κυριακής στην αίθουσα, να ανυπομονούν για την “δική τους” προβολή στο The Greek Film Festival in Berlin.
Στιγμές συγκινητικές, όπως εκείνες με την ακτιβίστρια σκηνοθέτιδα Μαρία Κατσικαδάκου aka Maria Cyber που, μετά την προβολή του μικρού μήκους «Friends & Benefits», με την Λονδρέζα λεσβία Λόρα -που πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά της παρέχεται κοινωνικά κάθε δυνατότητα να ζει μόνη- τιμήθηκε, χωρίς να το περιμένει, για το έργο και την δράση της για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Ή εκείνες με τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Ευαγγελίδη που κατέγραψε στο ντοκιμαντέρ, πραγματικό ντοκουμέντο, «Γάμοι της Τήλου», τους πρώτους γάμους δύο ομόφυλων ζευγαριών στην Ελλάδα το 2008, με την υποστήριξη του δημάρχου, και τους πολύχρονους αγώνες για νομιμοποίησή τους –κάτι που ακόμη δεν έχει επιτευχθεί! Αλλά και το γεγονός ότι τόσο ο δήμαρχος Τάσος Αλιφέρης όσο και το ένα ζευγάρι, Ευαγγελία Βλάμη και Όλγα-Μαρία Καποδίνη, δεν είναι πια στη ζωή… Στιγμές με τους Έλληνες δημιουργούς Δημήτρη Κανελλόπουλο, Βασίλη Δούβλη, Νίκο Νικολόπουλο, Γιάννα Αμερικάνου που διαγωνίστηκαν στο The Greek Film Festival in Berlin με τις πολύ καλές ταινίες τους, να χειροκροτούν επί σκηνής την βραβευμένη ταινία της συναδέλφου τους Αρασέλης Λαιμού.
Στιγμές με Έλληνες καλλιτέχνες που για διάφορους λόγους ζουν στο Βερολίνο ή μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου, όπως οι σκηνοθέτες Αγγελική Αντωνίου -θερμή φίλη του φεστιβάλ ανεξαρτήτως αν έχει προβολή ταινίας της εκεί-, Σόνια Λίζα Κέντερμαν -ο «Ράφτης» της παίχθηκε σε ειδική προβολή αφού είχε ανοίξει λίγους μήνες πριν σε 200 γερμανικές αίθουσες-, Γιώργος Μαρκάκης που γύρισε και την δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του «EX» στην πόλη, στις σκοτεινές τουαλέτες ενός club. Ή η μουσικός Μελεντίνη που έγραψε μάλιστα και τις όμορφες συνθέσεις του «.dog» κι ετοιμάζεται να συνεργαστεί ξανά με την δημιουργό του.
Στιγμές παρέας και κόκκινου κρασιού ως αργά μετά τα μεσάνυχτα στην γευστική τραττορία απέναντι από το «Babylon», την οποία οι δύο χαμογελαστοί Βαλκάνιοι κρατούσαν ανοιχτή και μετά το πέρας του ωραρίου για να μη χαλάσουν το κέφι των θαμώνων του 7ου The Greek Film Festival in Berlin. Στιγμές πολύωρης περιήγησης και εξαιρετικής ξενάγησης των φιλοξενούμενων από τον Κωνσταντίνο Παπαθανασίου στο Mitte, στις εντυπωσιακές Αυλές με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, τα μωσαϊκά, τις μικρές μπουτίκ και τα καφέ, στο νησί των Μουσείων – στολισμένων με την Ουκρανική σημαία-, στο εβραϊκό κοιμητήριο και φυσικά στην Alexanderplatz που φέρνει κατευθείαν στο μυαλό τον αξέχαστο Rainer Werner Fassbinder.
Σκηνοθέτες, παραγωγοί, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι και συντελεστές του φεστιβάλ φωτογραφίζονται μπροστά στο εξαιρετικό άγαλμα του Αγίου Γεωργίου στη συνοικία Nikolaiviertel, κατά τη διάρκεια της περιήγησής τους στο Βερολίνο με την άριστη ξενάγηση του Κωνσταντίνου Παπαθανασίου.
Ψυχές της διοργάνωσης, η διευθύντρια του φεστιβάλ Σοφία Σταυριανίδου και η Γενική Συντονίστρια και Υπεύθυνη Φιλοξενίας Ελίζα Δεύτου, με τους συνεργάτες τους Δημήτρη Αργυρίου, Άλκηστη Καφετζή, Σοφία Αθανασάκη, Μωχάμετ Μέντι Κεμίρι και πολλούς ακόμη, έλαμπαν από χαρά που επιτέλους, μετά από δύο χρόνια online,το 7ο The Greek Film Festival in Berlin ήταν ολοζώντανο, live, γεμάτο κόσμο, γεμάτες σκοτεινές αίθουσες, εικόνες και μουσικές. Δούλεψαν πολύ για αυτό, πριν από όλα γιατί το αγαπάνε και γιατί, δικαίως, πιστεύουν ότι η προώθηση του ελληνικού κινηματογράφου σε μια πολυπολιτισμική πόλη σαν το Βερολίνο αλλά και μια χώρα σαν την Γερμανία, στα χρόνια που έρχονται θα αποδώσει γόνιμους καρπούς.
Σαράντα κινηματογραφιστές παρόντες, παραγωγοί, ηθοποιοί, sales agents, τεχνικοί, μουσικοί, υποστηρικτές, φίλοι, απόλαυσαν πραγματικά την φετινή διοργάνωση. Όχι μόνο είχαν ανάγκη αυτή τη συνεύρεση, την ζεστή ατμόσφαιρα της αίθουσας, τα ολοζώντανα πηγαδάκια στο φουαγιέ, τις αντιδράσεις του κοινού, τους γρήγορους καφέδες πριν τις πρεμιέρες, τα όμορφα δείπνα μετά, τις πολύωρες κουβέντες για το παρόν και το μέλλον του σινεμά, τις συναντήσεις και γνωριμίες με άλλους κινηματογραφιστές και επαγγελματίες, αλλά το χάρηκαν ως το τελευταίο του λεπτό -τι κι αν ο αέρας λυσσομανούσε και το κρύο έσπαγε κόκκαλα. Κοντά ξημερώματα, στο όμορφο πάρτι λήξης, στο Μουσείο των Ψευδαισθήσεων, αποχαιρετήσαμε φεύγοντας με την σιγουριά και όχι την ψευδαίσθηση ότι ναι, το διαρκώς ανερχόμενο ελληνικό σινεμά έκανε αίσθηση στο Βερολίνο.
