Ένας Γερμανός κι ένας Ελβετός, ο Erol Sarp κι ο Lucas Vogel, συναντήθηκαν όταν σπούδαζαν στο Ντίσελντορφ και δημιούργησαν ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα ηλεκτρονικά ντουέτα για τη δεκαετία που διανύουμε, τους Grandbrothers. Τα πάντα ξεκινούν από το πιάνο,παιγμένο με ένα δικό τους σύστημα από ηλεκτρομαγνητικά σφυράκια, αλλά δεν υπάρχει όριο στο πού μπορούν να φτάσουν.
Ενόψει της έλευσης τους στην Αθήνα, θα εμφανιστούν στα St. Paul Sessions στην Αγγλικανική Εκκλησία την Παρασκευή 2/3, το ένα μισό τους, ο Erol Sarp, μίλησε στην Popaganda για τη συνάντησή τους, τις καινοτομίες τους, αλλά και τον τρόπο που συνηθίζουν να ονοματίζουν τα κομμάτια τους….
Αυτό που μοιάζει να έφερε κοντά εσάς σους δύο είναι τα πλήκτρα. Σωστά.
Πώς συνέβη; Σπουδάζαμε μαζί στο Ντίσελντορφ, στη δυτική Γερμανία. Το αντικείμενο των σπουδών μας ήταν μηχανική ήχου και βίντεο. Και οι δύο παίζαμε πιάνο. Εγώ άρχισα να παίρνω μαθήματα κλασικού πιάνου όταν ήμουν έξι ετών. Του Lucas ο πατέρας ήταν επίσης πιανίστας. Είχαμε λοιπόν κι οι δύο σχετικές σπουδές με σύνδεσμο αυτό το όργανο. Και μετά, το 2011, έπεσε η ιδέα να κάνουμε μαζί μουσική. Το επίκεντρο του πρότζεκτ θα ήταν το πιάνο, όλα θα έπρεπε να ξεκινάνε από αυτό. Έτσι μας ήρθαν οι πρώτες ιδέες.
Η προσέγγισή σας είναι πολύ πρωτότυπη. Πώς καταλήξατε σε αυτή την απόφαση; Ήταν κυρίως ιδέα του Lucas. Ήθελε να μπορεί να παίζει πιάνο μέσω του υπολογιστή. Ήταν λοιπόν ξεκάθαρο πως εγώ θα στεκόμουν μπροστά στα πλήκτρα και θα έπαιζα πιάνο με τον κανονικό τρόπο, ενώ ο Lucas θα έπαιζε από κάπου αλλού. Έτσι ανέπτυξε αυτά τα μικρά σφυράκια που χτυπάνε τις χορδές ή τα ξύλινα μέρη του πιάνου – δεν ξέρω αν έχεις δει τα βίντεο ή τις φωτογραφίες. Μας πήρε χρόνο, αλλά αρχίσαμε να αναπτύσσουμε αυτό το σύστημα, κι ύστερα από μερικούς μήνες, στις αρχές του 2012, είχαμε φτιάξει τα πρωτότυπα από αυτά τα σφυράκια, τα εγκαταστήσαμε στο πιάνο και, αν και δεν ξέραμε πώς θα ακούγονται. Τελικά, ακούγονταν υπέροχα! Όταν τα ακούσαμε για πρώτη φορά ήμασταν κι οι δυο πανευτυχείς. Μας ενέπνεε πραγματικά, κι έτσι αρχίσαμε να εξελίσσουμε το δικό μας ήχο.
Πάντως σίγουρα οι επιλογές σας έχουν κάνει δύσκολη τη ζωή όσων προσπαθούν να σας κατατάξουν. Λέμε πως οι Grandbrothers ανήκουν στην electronica, είναι όμως αλήθεια; Τι είναι τελικά ηλεκτρονική μουσική; Αυτή είναι πάντα μια καλή ερώτηση! Γιατί ούτε κι εμείς δεν μπορούμε να βάλουμε μια ετικέτα στη μουσική μας, γιατί όντως συμβαίνουν πολλά πράγματα μέσα της. Είμαστε κι οι δυο επηρεασμένοι από τόσα είδη μουσικής – μας αρέσει η τζαζ, μας αρέσει η ηλεκτρονική αλλά και η κλασική μουσική, αλλά μας αρέσει και το hip hop. Και συνδυάζουμε κατά κάποιο τρόπο όλα αυτά τα στοιχεία στη μουσική μας. ειδικά όταν συγκρίνεις τα τραγούδια μεταξύ τους, υπάρχουν κάποια που είναι απαλά και το πιάνο κυριαρχεί και είναι ισχυρό. Όπως είναι το “Alice” από το δεύτερο άλμπουμ, και υπάρχουν άλλα κομμάτια όπου το πιάνο δεν είναι τόσο σημαντικό, υπάρχει beat κι electronics και πράγματα που ακούγονται σαν synthesizers, δεν είναι αλλά έτσι μοιάζουν. Όπως είπα λοιπόν, είναι δύσκολο να βάλει κανείς μια ετικέτα σε αυτό, κι αυτό για μας είναι αληθινά κάτι καλό. Γιατί έτσι το κοινό ακούει προσεκτικά και το σκέφτεται, μέμνει μαζί τους για περισσότερο χρόνο.Όταν λοιπόν μας ρωτούν τι είδους μουσική κάνουμε, πραγματικά δεν μπορούμε να πούμε. Είναι μουσική για πιάνο που μπορεί να τη χορέψει κανείς, αλλά έχει και συναίσθημα.
Ποιος είναι ο Ezra και γιατί είχε δίκιο στο κομμάτι σας Ezra Was Right. (Γέλια) Όπως ξέρεις δεν έχουμε στίχους στα κομμάτια μας, κάνουμε μόνο οργανική μουσική. Δεν γράφουμε λοιπόν για κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να δώσουμε στο τραγούδι ένα όνομα, κι αυτό μερικές φορές είναι δύσκολο. Κι αν θέλεις να το κυκλοφορήσεις, πρέπει να έχει ένα όνομα. Μερικές φορές λοιπόν απλώς παίρνουμε ένα βιβλίο, ή μπαίνουμε κάπου στο διαδίκτυο, και παίρνουμε κάτι στην τύχη. Ο Lucas λέει: “ας πάρουμε την εικοστή λέξη από αυτό το κείμενο ή ας ανοίξουμε ένα βιβλίο στη σελίδα 60 και ας δούμε με τι ξεκινάει η τρίτη γραμμή”. Η φράση “Ezra Was Right” υπήρχε σε μια επιστολή του Έρνεστ Χέμινγουεϊ σε ένα φίλο του, και τη βρήκαμε εκεί και σκεφτήκαμε πως ακούγεται cool, κι οι άνθρωποι θα αρχίσουν να αναρωτιούνται τι εννοεί! Ήταν κάτι τυχαίο, αλλά έχει πλάκα το πώς ο κόσμος αρχίζει να έχει τις δικές του ιδέες κι εκδοχές για τον τίτλο και το νόημα ενός τραγουδιού. Και είναι διασκεδαστικό να μιλάς μαζί τους μετά από μια συναυλία και τις να ακούς.
Υποθέτω πάντως πως αφού προέρχεται από επιστολή του Χέμινγουεϊ μάλλον θα αναφέρεται στον Έζρα Πάουντ… Θα μπορούσε πράγματι. Αλλά δεν κάναμε έρευνα σχετικά. Απλώς μας άρεσε ο συνδυασμός αυτών των τριών λέξεων, γιατί είχε κάτι το μυστικιστικό. Γι αυτό και το διαλέξαμε τελικά. Δεν το ψάξαμε ιδιαίτερα, ούτε και την αιτία της συγγραφής της επιστολής ερευνήσαμε.
Γνωριστήκατε στο Ντίσελντορφ όταν σπουδάζατε. Για μένα, αλλά και για όλους μάλλον τους μουσικόφιλους, ακόμα και το όνομα αυτής της πόλης μας φέρνει αμέσως στο μυαλό τους Kraftwerk. Ισχύει το ίδιο και για σας; Στην πραγματικότητα μάλλον ναι, γιατί όπως είπες κι εσύ, πάντα κάποιος θα σε ρωτήσει για τους Kraftwerk κι αν έχεις επηρεαστεί από αυτούς, κι αν αισθάνεσαι πως ακολουθείς τα δικά τους βήματα. Κατά κάποιο τρόπο, φυσικά κι έχουμε επηρεαστεί κάπως από αυτούς. Αλλά δεν θα έλεγα πως είμαστε οι μεγαλύτεροι fans τους. Δεν έχω κανέναν δίσκο τους! Αλλά ξέρουμε πως είναι ένα από τα πλέον σημαντικά συγκροτήματα της ηλεκτρονικής μουσικής, γιατί υπήρξαν πρωτοπόροι. Με όποιο μουσικό ή παραγωγό ή συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής κι αν μιλήσεις , θα σου πει τουλάχιστον ότι ξέρει τους Kraftwerk. Κι όταν ζούσαμε εκεί, κάποιες φορές γνωρίζαμε ανθρώπους που τους είχαν δει ή που τους είχαν γνωρίσει, και σαφέστατα υπάρχει στην πόλη η κληρονομιά τους.
Τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο με σας, αλλά και με πολλά άλλα συγκροτήματα και μουσικά είδη, υπάρχει μια τάση προς ένα crossover: κάτι μπορεί να είναι κατά βάση ηλεκτρονική μουσική, αλλά μπορεί να φλερτάρει και με τη τζαζ, τη σύγχρονη μουσική ή κάτι άλλο… Πιστεύω πως σίγουρα είναι ενδιαφέρον να δει κανείς την εξέλιξη τα τελευταία χρόνια. Νομίζω πως μάλλον έχει να κάνει με το γεγονός πως είναι τόσο ευκολότερο να ηχογραφήσει και να γράψει κανείς μουσική. Αρκεί να έχεις ένα μικρό midi keyboard στον υπολογιστή σου. Και βέβαια είναι εντελώς φυσικό το να υπάρξουν κάποιοι που θα περάσουν τις γραμμές, που δεν θα επικεντρωθούν σε ένα μόνο πράγμα. Κι αυτό είναι αληθινά αναζωογονητικό. Αν για παράδειγμα ακούσεις έναν παραγωγό όπως ο Bonobo, δεν είναι μόνο hip hop, όπως δεν είναι και μόνο ηλεκτρονική μουσική, αλλά έχει και τζαζ επιρροές στη μουσική του. Είναι καλό αυτό, και το κάνουμε κι εμείς.
Στην Αθήνα θα παίξετε σε μια εκκλησία, συγκεκριμένα του Αγίου Παύλου. Στη Γερμανία, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, αυτό είναι κοινός τόπος. Όχι όμως και στην Ελλάδα. Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω αν η εμφάνισή σας εκεί θα επιδιώξετε να έχει μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα… Είδα προ ολίγου φωτογραφίες της εκκλησίας, από συναυλίες που έχουν ήδη γίνει εκεί. Εφόσον ξέρουμε πως θα παίξουμε σε εκκλησία, αυτομάτως υπάρχει μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, καθώς πρόκειται για ιερό χώρο κι έχει μια ειδική ηχητική λόγω των πολύ ψηλών τοίχων. Μας αρέσει να παίζουμε σε διαφορετικούς χώρους: σε εκκλησίες, αλλά και σε αίθουσες συναυλιών κλασικής μουσικής. Επίσης μας αρέσει να παίζουμε σε μικρά κλαμπ γεμάτα ιδρώτα. Είναι πάντα μια πρόκληση το να προσαρμοστείς στην ατμόσφαιρα, αλλά και στον ήχο της αίθουσας. Ειδικά σε εκκλησίες, πάντοτε κάναμε καλές συναυλίες, έχουμε παίξει αρκετές φορές και ήταν πολύ cool. Οι διαφορετικές αίθουσες διατηρούν το ενδιαφέρον μας, Δεν παίζουμε σε αίθουσες που μοιάζουν διαρκώς ίδιες.
