ΗΠΑΡ: Μια παράδοξη ερωτική ιστορία ξεκινάει από την ΕΛΣ για να κάνει πρεμιέρα στο GNO TV

Το βροχερό και ζεστό βράδυ της 7ης Ιουλίου του 1994, μια γυναίκα 44 ετών είχε ένα τραγικό ατύχημα. Το δίκυκλο στο οποίο επέβαινε έχασε την πορεία του και η γυναίκα τραυματίστηκε σοβαρά καθώς πέφτοντας στο οδόστρωμα ένα αιχμηρό αντικείμενο διαπέρασε το συκώτι της. Μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο σε κώμα. Όσες μέρες παρέμεινε εκεί, ήταν συνεχώς δίπλα της ο άντρας που αγάπησε όσο τίποτε άλλο στη ζωή της. Ένας άντρας 62 ετών, υγιής και εύσωμος. Κάθε βράδυ αυτός ο άντρας ξάπλωνε δίπλα της στο κρεβάτι του νοσοκομείου και κοιμόταν μαζί της. Αυτές τις λίγες ώρες, μέχρι να ξημερώσει, έμοιαζαν σαν να ήταν και οι δυο σε κώμα ή σαν να κοιμούνταν απλώς και οι δυο. Οι νυχτερινές νοσοκόμες δεν τον ξυπνούσαν, μόνο τον σκέπαζαν αν τύχαινε κάποιο πόδι του και έβγαινε έξω από την άσπρη νοσοκομειακή κουβέρτα.

Αυτή είναι η τελευταία συζήτηση ανάμεσα στα όργανα και στα μέλη των σωμάτων του άντρα και της γυναίκας, όπως καταγράφηκε στα ιατρικά μηχανήματα λίγο πριν αυτή πεθάνει στις 18 Ιουλίου του 1994 από ανακοπή καρδιάς.

Η απομαγνητοφώνηση της συζήτησης έγινε από τον Ευθύμη Φιλίππου. Τα εσωτερικά όργανα των δυο τραγικών εραστών ερμηνεύονται από τους μουσικούς, περφόρμερ και μέλη του Ictus Ensemble Τομ Πάουελς και Μίχαελ Σμιντ, τη μουσικό και sound artist Ανχέλικα Καστεγιό, τον visual artist Ντήντερικ Πέετερς και τους ηθοποιούς και σκηνοθέτες Αγγελική Παπούλια και Χρήστο Πασσαλή.

Υποβλητικό, σκοτεινό και συναρπαστικό, το ΗΠΑP αφηγείται την τελευταία συζήτηση ανάμεσα στα εσωτερικά όργανα δυο τραγικών εραστών, δίνοντας την αίσθηση στον θεατή ότι εισχωρεί στον πυρήνα δύο ανθρώπων. Το φαντασιακό σύμπαν του έργου εμπλουτίζεται από δυνατές δόσεις σουρεαλιστικού χιούμορ.

Έχοντας συνεργαστεί τόσο στον κινηματογράφο όσο και επί σκηνής, από τον Κυνόδοντα του Γιώργου Λάνθιμου έως τις παραστάσεις της εφευρετικής και ανατρεπτικής ομάδας blitz, η Αγγελική Παπούλια και ο Χρήστος Πασσαλής ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους με τον Ευθύμη Φιλίππου για τη δημιουργία της παράστασης μουσικού θεάτρου ΗΠΑΡ. Μαζί τους και το σύνολο σύγχρονης μουσικής Ictus από το Βέλγιο. Η κινηματογραφική εκδοχή του έργου μέσα από την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του The Boy, κατά κόσμον Αλέξανδρου Βούλγαρη, παρουσιάζεται σε διαδικτυακή πρεμιέρα στο nationalopera.gr/GNOTV με ελληνικούς και αγγλικούς υποτίτλους.

«Τα εσωτερικά όργανα στο κείμενο ως ρόλοι παραμένουν μέρος του και πάσχουν από αυτό. Μάλιστα γίνονται και πολύ μικροπρεπή, ένα επίσης πολύ ενδιαφέρον και ελαφρύ στοιχείο, όπως οι μικροπολιτικές μεταξύ τους πολύ αστείες κι αυτές. Γενικότερα υπάρχει ένα παιχνίδι εξουσίας πολύ αστείο. Τα όργανα αυτά όμως χάσκουν, γιατί με τον θάνατο της γυναίκας θα πεθάνουν. Τα τρία από τα έξι όργανα του έργου θα αντιμετωπίσουν τον θάνατο. Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε μέσω της μουσικής είναι να μπούμε μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Να βρεθούμε μέσα σε έναν εσωτερικό χώρο με ελάχιστο φως, όπως αν μπορούσαμε να μπούμε στο δικό μας σώμα. Γιατί όλα τα όργανά μας παράγουν συχνότητες και μουσικές», σημειώνει ο Χρήστος Πασσαλής.

«Το ΗΠΑΡ περιγράφει τη λειτουργία του σώματος, μιας μηχανής. Αυτό που συζητήσαμε με την Αγγελική Παπούλια, τον Χρήστο Πασσαλή και τον Ευθύμη Φιλίππου είναι ότι το ΗΠΑΡ δεν είναι μια θεατρική παράσταση εφόσον δεν παίζεται σε μια σκηνή για θεατές. Είναι κάτι άλλο και η κινηματογράφηση είναι μέρος του και όχι απλά μια καταγραφή του τι συμβαίνει επί σκηνής. Το βλέμμα μας δεν έχει σαν βάση τη θέση του θεατή στην πλατεία, οι κάμερες μπαίνουν μέσα στο σκηνικό, κολλάνε στα πρόσωπα των ηθοποιών, η εικόνα γίνεται κομμάτι της μηχανής», υπογραμμίζει ο Αλέξανδρος Βούλγαρης.

Ο εσωτερικός κόσμος του έργου HΠΑΡ είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας όλων των μελών του σχήματος και των διαφορετικών καλλιτεχνικών πεδίων από τα οποία προέρχονται.