Τα Μαθήματα Πολέμου III Αθηναίων Δράματα αποτελούν το τρίτο έργο της δραματικής τριλογίας «Μαθήματα Πολέμου» που έχει ως περιεχόμενο την αρχαία ελληνική ιστορία και θέμα τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Ενώ στα δύο πρώτα, η δραματοποίηση περιλαμβάνει αυτοτελή επεισόδια από το ιστορικό έργο του Θουκυδίδη τα Μαθήματα Πολέμου III Αθηναίων Δράματα δραματοποιούν επεισόδια από τα «Ελληνικά» του Ξενοφώντα.
Πιο συγκεκριμένα, η πραγμάτευση εστιάζεται στα κυριότερα γεγονότα που συνθέτουν το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου και τα οποία σηματοδοτούν, παράλληλα, το τέλος της αθηναϊκής ηγεμονίας και της αθηναϊκής δημοκρατίας.
Το έργο περιλαμβάνει τα πλέον δραματικά συμβάντα πρόσληψης και εξοικείωσης των τελευταίων ετών του 5ου αιώνα: την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς και τον αντίκτυπό της στην Αθήνα, το γκρέμισμα των τειχών στην Αθήνα, την κατάλυση της δημοκρατίας και την επιβολή της σκληρής ολιγαρχίας, τις ωμότητες του καθεστώτος των Τριάκοντα, τα πολιτικά πραξικοπήματα και τις εμφυλιακές διαμάχες, μέχρι, τέλος, την παλινόρθωση της δημοκρατίας.
O σκηνοθέτης της παράστασης, Γιωργής Τσουρής, απαντά στις ερωτήσεις της Popaganda.
Πώς περνάμε από τον Θουκυδίδη στον Ξενοφώντα όσον αφορά την σκηνοθετική ματιά; Ο Ξενοφών αναλαμβάνει συνειδητά ως ιστορικός να συνεχίσει το έργο του Θουκυδίδη, περιγράφοντας τα γεγονότα που οδηγούν στο τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου και την περίοδο που ακολούθησε αμέσως μετά στην Αθήνα με το καθεστώς των Τριάκοντα Τυράννων. Παρότι συνεχιστής ενός σπουδαίου ιστορικού – και με όλα τα κοινά στοιχεία που έχει αυτή η συνέχεια – ο Ξενοφών φέρει το δικό του στίγμα σαν ιστορικός στον τρόπο που περιγράφει τα γεγονότα και στις πτυχές που επιλέγει να φωτίσει. Η σκηνοθετική ματιά παρακολουθεί την εξέλιξη αυτή και επιχειρεί να αναδείξει το λόγο του Ξενοφώντα φωτίζοντας αντίστοιχα τα ιδιότυπα στοιχεία του. Η δική μου ευθύνη απέναντι στο project, που έχει ήδη παρουσιάσει δύο σημαντικές και άκρως επιτυχημένες παραστάσεις, είναι αντίστοιχα, να διατηρήσουμε τα στοιχεία εκείνα που έκαναν το εγχείρημα αυτό ξεχωριστό και ακολούθως παρακολουθώντας το κείμενο να πειραματιστούμε με τη μορφή και τους θεατρικούς «τρόπους» για να γίνει η ιστορία κατανοητή και η θεατρική εμπειρία συναρπαστική.
Τι εννοούμε λέγοντας βιωματική διδασκαλία και πώς επιτυγχάνει την εξοικείωση του θεατή με ανάλογα κείμενα; Η τέχνη του θεάτρου αφορά ούτως ή άλλως στο βίωμα. Σκοπό έχει μέσα από την ταύτιση να συγκινήσει, διεγείροντας ταυτόχρονα την νόηση, το συναίσθημα και την αισθητική του κοινού. Όταν το θέατρο επιστρατεύεται για να μεταφέρει στο κοινό τα κείμενα της αρχαιοελληνικής γραμματείας που δεν προορίζονταν εξαρχής για την θεατρική σκηνή, το πάντρεμα αυτό δίνει τη δυνατότητα στα ήδη σπουδαία αυτά κείμενα να ζωντανέψουν με τέτοιο τρόπο ώστε να εγγραφούν στην συνείδηση των θεατών/ακροατών πολύ πιο εύκολα και αποτελεσματικά. Ταυτόχρονα δύνανται να αποτελέσουν ως αφήγημα και ένα ερέθισμα στον θεατή -παιδί, έφηβο και ενήλικο- για περαιτέρω μελέτη και έρευνα εις βάθος. Ιδανικά, θα μπορούσε ακόμη και να εμπνεύσει ειδικότερα κάποιους μαθητές ή φοιτητές να ασχοληθούν με αυτά τα κείμενα επισταμένα, ανακαλύπτοντας το ακαδημαϊκό και επαγγελματικό μονοπάτι που θα ακολουθήσουν.
Ποια είναι τα κυριότερα ιστορικά γεγονότα που πραγματεύονται τα Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ και πώς συνδέονται με το σήμερα; Η παράσταση Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ – ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΔΡΑΜΑΤΑ αφηγείται τα γεγονότα που οδηγούν στο τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου και την οριστική ήττα της Αθήνας στην ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς και την μεταβολή του πολιτεύματος στην Αθήνα με την επιβολή των Τριάκοντα Τυράννων. Πέρα από το γεγονός ότι το αθηναϊκό θεατρικό κοινό θα παρακολουθήσει γεγονότα που αφορούν στην ίδια ακριβώς γεωγραφική περιοχή δυόμισι αιώνες πριν, και πολλές περιοχές συνδέονται με την πόλη της Αθήνας και τους φανερούς αλλά και καλά κρυμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς της πόλης μας, η σύνδεση με την εμπόλεμη σύγχρονη ιστορία του 20ου και του 21ου αιώνα είναι πάντα παρούσα. Ιδιαίτεροι συνειρμοί δημιουργούνται σε σχέση με την επιβολή του τυραννικού (/ δικτατορικού) καθεστώτος των Τριάκοντα Τυράννων και την σύγχρονη ελληνική ιστορία, σε μια πτήση μόλις μερικές δεκάδες χρόνια πίσω. Ο πόλεμος, η επιβολή της ισχύος και όχι του δικαίου και η υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, δυστυχώς “δεν έφυγαν ποτέ από τη μόδα”.
Ποια είναι η μεγαλύτερη προσδοκία σας για Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ; Η προσδοκία μου είναι η ίδια σε ό,τι αναλαμβάνω. Να επικοινωνήσει το κοινό με την παράσταση, να αγαπήσει το κείμενο, και να βγει από την θεατρική αίθουσα κατά τι πλουσιότερο.