Το νέο τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα είναι το δεύτερο κομμάτι του (έχει προηγηθεί το «Πνευματικός ατιμάζει κόρη»), και δεύτερο κομμάτι γενικά, που διαρρέει από το εντελώς απρόβλεπτο όπως και φιλόδοξο ελληνικό βιβλίο τραγουδιών, A Greek Songbook, για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 (σε επιμέλεια του συνθέτη Κορνήλιου Σελαμσή). Ένα πρότζεκτ που αποτελεί ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής ΕΛΣ.
Ο πάλαι ποτέ performer του συγκροτήματος Τρύπες, δεν είναι ο μόνος. Πάνω από 20 δημιουργοί από τους χώρους της λόγιας και της δημοφιλούς μουσικής και των παραστατικών τεχνών (μεταξύ αυτών και οι Κωνσταντίνος Βήτα, Σαβίνα Γιαννάτου, Φοίβος Δεληβοριάς, Nalyssa Green, Δημήτρης Καμαρωτός / Αμαλία Μουτούση, Παύλος Κατσιβέλης / MC Yinka, Λόλεκ, Παύλος Παυλίδης, Blaine L. Reininger, Μάρθα Φριντζήλα…), επιδίδονται σε μια σειρά από τολμηρές μουσικές κατασκευές σχηματίζοντας τραγούδια και εικόνες.
Ο ξεχωριστός Έλληνας τραγουδοποιός όμως, είναι αυτός που «ανοίγει» και το πρώτο κεφάλαιο του A Greek Songbook με τον κύκλο «4 τραγούδια γύρω απ’ τον κύκλο της παράδοσης». Πρόκειται για τη μελοποίηση του παραδοσιακού «Πνευματικός ατιμάζει κόρη», τη διασκευή του γνωστού ηπειρώτικου τραγουδιού «Πήγαινα το δρόμο, δρόμο», το «Μαργιόλα», μια ηλεκτρονική dark dub διασκευή πάνω στο θρυλικό ηπειρώτικο μοιρολόι σε συνεργασία με τον Vlastur, και τη δική του σύνθεση «Σπηλιές (Ένα τραγούδι για τον Ψαραντώνη)».
Τα τέσσερα τραγούδια αποτυπώθηκαν σε μερικές εκατοντάδες μέτρων έγχρωμου φιλμ 16 χιλιοστών από τους Κωστή Σαμαρά και Δάφνη Χαιρετάκη.
Ο ίδιος ο Γιάννης Αγγελάκας, σημείωσε για αυτά τα νέα του τραγούδια:
«Το να τιμούμε την παράδοση σαν μια απονεκρωμένη θαυμαστή οντότητα που ολοκλήρωσε τον κύκλο της ζωής της και το να επαναλαμβάνουμε μηχανικά, άψυχα και με σοβαροφάνεια τα θρυλικά της επιτεύγματα είναι, κατά τη γνώμη μου, μια εγκληματική και πολλές φορές ύποπτη νοοτροπία εναντίον ενός ολοζώντανου δημιουργικού κύματος που εδώ και αιώνες μεταφέρει γνώση και έμπνευση από γενιά σε γενιά και που μέχρι και σήμερα παλεύει, από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη, να εξελιχθεί, να ανανεωθεί και να απλώσει τον μαγικό του κύκλο από το κέντρο του, που χάνεται στο αρχέγονο παρελθόν, μέχρι το απώτατο μέλλον και τις άπειρες δυνατότητές του.
Μ’ αυτές τις σκέψεις, που πολλές φορές στο παρελθόν, όταν τις εξέθεσα, αντιμετώπισα το μένος των υπερασπιστών της φορμόλης, προχώρησα στον εν λόγω κύκλο τραγουδιών που σχετίζονται με την παράδοση, είτε μουσικά, είτε στιχουργικά, είτε ως πηγή έμπνευσης, για να έχουν και οι συγκεκριμένοι ταριχευτές του πολιτισμού μας έναν επιπλέον λόγο να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους».