Στον μικρό κλειστό κύκλο των γυναικών που παραμένουν κορίτσια ακόμα και αν κουμαντάρουν με άνεση το super stardom, στον μικρό κλειστό κύκλο των γυναικών που κάποια στιγμή στη ζωή τους αγνόησαν τη δόξα για να τις καταπιούν οι αδυναμίες τους και να αναδυθούν από τις δίνες με κουσούρια και σημάδια, μαζί με παρέα σαν την Kate Moss ή την Debbie Harry, έρχεται φέτος να προστεθεί και η αντιστάρ των 10s. H Rosamund Pike δεν είναι η σελέμπριτι που έχεις συνηθίσει, εκείνη που θα πουλήσει στα περιοδικά καλογυαλισμένο, εκλαϊκευμένο goth με μπουκαλάκια από το αίμα του άλλου, ούτε εκείνη που θα σου μιλήσει για τη σημασία τής γιόγκα και για το πόσο την άλλαξε η μητρότητα. Μοιάζει σαν όλη η μέχρι τώρα πορεία της στο «θέαμα» να κινήθηκε γύρω από τις κάμερες και όχι μπροστά τους – ακόμη και η στιγμή της εκτόξευσης ήρθε με έναν ρόλο που δεν ήταν συμπαθής, δεν μετέτρεψε την Pike σε tabloid sweetheart και, ενώ την έφερε στα Όσκαρ, δεν την έκανε πρώτο όνομα στο μεγάλο κοινό που είναι εξοικειωμένο με άλλες, περισσότερες λαμπερές περιπτώσεις σταρ.
Η Rosamund Pike, όμως, είναι η πιο πρόσφατη εκπρόσωπος ενός διαφορετικού τύπου διασημότητας, της ηθοποιού που κινείται νωχελικά και ξέγνοιαστα στη φιλμογραφία σαν να είναι πάρεργο, με τον Μεγάλο Ρόλο να έρχεται στα 38 της και με το Χόλιγουντ να έχει ανάγκη άρθρα όπως «πέντε πράγματα που θα έπρεπε να ξέρετε για τη Βρετανίδα που θα παίξει την Amy Dunne» για να τη γνωρίσει καλύτερα και να την εντάξει στην ποπ κουλτούρα του – κάτι που προφανώς δεν έκαναν το imdb της και η στάση της απέναντι στο star system. Γνωστή στους σινεφίλ αλλά όχι και σε εκείνους που απορούσαν «πώς ο Fincher διάλεξε αυτήν και όχι μια πιο διάσημη, αφού όλες του χτύπησαν την πόρτα», η Pike ομολογεί ότι η μη αναγνωρισιμότητά της οφειλόταν κατά πολύ στη συγκυρία να παίξει ένα κορίτσι του Bond στα 21 της. Η φαινομενικά μεγάλη ευκαιρία για κάποιον λόγο τής γύρισε μπούμερανγκ, αφού στα μάτια του κόσμου απέκτησε το προφίλ της δύσκολης, ψυχρής βρετανίδας και οι ηλικιακά ταιριαστοί ρόλοι της πρωταγωνίστριας-δροσερής ενζενί δεν ήρθαν ποτέ. Η συνήθης θέση της στις φιλμικές ισορροπίες ήταν αυτή του υποστηρικτικού, καλοκουρδισμένου αλλά πάντα δεύτερου, βιολιού, μέχρι το Gone Girl.
Ακόμα και τώρα που ο κόσμος διψάει να σπρώξει την ηθοποιό που παίζει την Amy Dunne στο προσκήνιο, ακριβώς κάτω από τους προβολείς, και να την βομβαρδίσει με ερωτήσεις για το αγαπημένο της χρώμα και τη διατροφή της, η Rosamund αντιστέκεται. Αμέσως μετά το Gone Girl αποφάσισε να απέχει για ένα διάστημα για να γεννήσει το δεύτερο παιδί της.«Απλώς δεν υπήρξα διαθέσιμη» είναι αυτό που επιλέγει να πει για το timing «κανονικής ζωής» που επιβλήθηκε από μόνο του πάνω στη μεγάλη καριέρα που ερχόταν. Το timing δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα ευνοϊκό για εκείνη, που επέλεξε να αφεθεί σε όσα έρχονταν και να ακολουθήσει τη ροή τους περισσότερο σαν μέσος άνθρωπος και λιγότερο σαν πεινασμένη wannabe πρωταγωνίστρια. Η Pike, όπως και η Kate Moss (ή και η καημένη η Amy Winehouse), ανήκουν στην κατηγορία εκείνων των διασημοτήτων που δεν εξωράισαν με νύχια και δόντια πτυχές της ζωής τους και άφησαν τους συμπατριώτες τους να διαβάζουν μέσα από ρωγμές τις προσωπικές τους ατυχίες και τα οικιακά τους δράματα, όπως εκείνα εκτυλίσσονταν στα αδυσώπητα βρετανικά tabloids: η Rosamund «κανονικά» είναι το σικ κορίτσι της μεσαίας τάξης που έχει σπουδάσει στην Οξφόρδη, όμως ο μελλοντικός της σύζυγος τη χωρίζει λίγο πριν τον γάμο γιατί φρίττει με τις κακόγουστες προσκλήσεις που στέλνει παντού εκείνη και απεικονίζουν τους δυο τους σε ένα τζακούζι. Πριν από αυτή την πολύ προσωπική ιστορία που όμως διαδραματίστηκε δημοσίως, η Rosamund υπήρξε (και) εκείνη που ο μεγάλος έρωτάς της αναγκάστηκε να την αφήσει όταν συνειδητοποίησε πως ήταν γκέι. Στη λίστα των συντρόφων που ο Τύπος σπεύδει να χαρακτηρίσει λίγο πολύ ως «ακατάλληλους» προστέθηκε ο πατέρας των δυο παιδιών της, με τον οποίο είναι ακόμα μαζί. Ο Robie Uniacke είναι μαθηματικός, πρώην ηρωινομανής και πολύ μακριά από τον αρρενωπό άντρα που η case study χολιγουντιανή σούπερσταρ θέλει αγκαζέ στο κόκκινο χαλί.
Μπορεί κανείς να απαντήσει με σιγουριά στο ερώτημα αν η μεγάλη καριέρα θέλει ήρωες κινηματογραφικών διαστάσεων ή ηθοποιούς που ποτέ δεν ισχυρίστηκαν ότι είναι «μεγαλύτεροι από τη ζωή»; Δεν ξέρω – υποψιάζομαι ότι η πολλή λάμψη και η απουσία ρυτίδων έκφρασης μπορούν να είναι στοιχεία καθησυχαστικά, αλλά από την άλλη, η ποπ κουλτούρα, όπως και η ροκ μυθολογία (κυρίως η δεύτερη) χρειάζονται ανθρώπους με σχισμές, γιατί από εκεί μπαίνει το φως, που λέει και ο Leonard Cohen. Πολλώ δε μάλλον οι γυναίκες, που μαθαίνουν από τα πρόθυμα να διδάξουν περιοδικά πως οι γυναίκες ηθοποιοί γίνονται σταρ νωρίς, όσο είναι ακόμα φρέσκες, και πως πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμες για τελειότητα και πόζα πάνω στο κόκκινο χαλί όσο διαρκεί η λάμψη τους (δηλαδή κανα δυο δεκαετίες). Η Rosamund ακόμα και εκεί δεν το πολυσκέφτηκε – μετά τη βραδιά των Χρυσών Σφαιρών όλοι ασχολήθηκαν με το fashion faux pas της και με το κατά πόσο μια γυναίκα με εμφανείς τις συνέπειες του τοκετού στο σώμα μπορεί να είναι όσο σέξι θέλει (μπορεί. Άσχετα με το σε ποιον αρέσει).
Αυτή η ανακουφιστική αίσθηση άνεσης απέναντι στις όποιες ατέλειες και εναγκαλισμού του λάθους, αυτή η ρεαλιστική, στην πραγματικότητα, ορμή με την οποία φαίνεται να αντιμετωπίζει την αληθινή ζωή και όσα πηγαινοέρχονται, σαν να μην την απασχολεί η ιδιότητα του κάπως «δημοσίου προσώπου», κάνει την Rosamund Pike την απόλυτη εναλλακτική πρόταση στο ιδεώδες της movie star που έχει καθιερωθεί. Συμφιλιωμένη με τους μέσους δαίμονες και την κανονικότητα, και διάγοντας μια καθημερινότητα άνευ γκλίτερ και κοσμικοτήτων, αρνιόταν από την αρχή να εντυπωσιαστεί από τους υπερανθρώπους της μεγάλης οθόνης: ήταν εκείνη που χωρίς δεύτερη σκέψη είπε στον Tom Cruise «να κάνει ησυχία» κατά την οντισιόν της για την ταινία Jack Reacher και στη συνέχεια τον προσκάλεσε για να του κάνει το τραπέζι στο διαμέρισμα όπου έμενε με ενοίκιο. Η ίδια έχει επιχειρήσει να ψυχαναλύσει τον εαυτό της πριν το κάνει κάποιος ειδικός που πιθανώς θα κληθεί να βοηθήσει αν τα χολιγουντιανά βάρη γίνουν ασήκωτα: «Νομίζω πως είμαι άγριος άνθρωπος – και επειδή αυτό ακριβώς είναι που με φοβίζει, δίνω συνήθως την εντύπωση της συγκρατημένης».
