“Πώς είναι να φωτογραφίζεις από τα 300 μέτρα ύψος και το παράθυρο ανοιχτό την Ισλανδία;” είναι το πρώτο πράγμα που ρωτώ τον Σταύρο Χαρισόπουλο, τον φωτογράφο που πέταξε για την ακριτική χώρα της Ευρώπης για να φέρει σε πέρας το μεγαλόπνοο πρότζεκτ του. “Για να μην παρεμβάλονται εμπόδια θα έπρεπε το παράθυρο από το πιλοτήριο να είναι ανοιχτό, ναι το κρύο, αν και το κάναμε Ιούνιο μήνα, ήταν βαρύ και το έκανε πολύ πιο δύσκολο. Επίσης, με το μονοκινητήριο αεροσκάφος Cessna πετάξαμε για οκτώ ώρες πάνω από τα μέρη που φωτογραφίσαμε και για να τα καταφέρουμε έπρεπε να ανεφοδιάσουμε το αεροσκάφος δύο φορές. Για να είναι δε, καλύτερη η φωτογραφία ο πιλότος έδινε τέτοια κλίση ώστε ο φακός της μηχανής να είναι κάθετος στη γη” μου απαντά ο Σταύρος και εξηγεί γιατί διάλεξε το απόκοσμο αυτό μέρος.
“Η Ισλανδία συνδυάζει μοναδικά το ηφαστειακό τοπίο με τους παγετώνες της ενδοχώρας που λιώνουν σχηματίζοντας υδάτινους όγκους που διατρέχουν την χώρα σε τεράστιες εκτάσεις και τα ιζήματα που συμπαρασύρουν φτιάχνουν μοναδικά χρώματα”.
Ο Σταύρος Χαρισόπουλος ασχολείται εδώ και χρόνια με την Φωτογραφία τοπίου δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις μεγάλες εκθέσεις (Long Exposure Photography). Tον συναρπάζει η ικανότητα καταγραφής πληροφοριών που το ανθρώπινο μάτι είναι αδύνατο να αντιληφθεί και η δημιουργία μίας ατμόσφαιρας υπερβατικού ρεαλισμού. Συνέχεια όλου αυτού αποτέλεσε η χώρα του ηφαιστιογενούς νησιού, στην άκρη του κόσμου, όπου “η Φύση μόνη –χωρίς θεατές- πλάθει εικόνες υπερβατικές και εξωγήινες”, όπως λέει κι ο ίδιος ο φωτογράφος. Η απουσία γνώριμων σχημάτων – σημείων αναφοράς καταργεί κάθε κλίμακα και “ο θεατής δε γνωρίζει αν έχει το ρόλο και την οπτική ενός μικρού θεού, ενός αστροναύτη που παρατηρεί ηπείρους και ωκεανούς στην επιφάνεια ενός πλανήτη ή ενός βιολόγου που –σκυμμένος στο μικροσκόπιό του– καταδύεται στον μικρόκοσμο μοριακών ενώσεων, κυττάρων και μικροοργανισμών”.
Η καταγραφή των ασπρόμαυρων εικόνων, που θα παρουσιαστούν από την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου στο Μουσείο Γουλανδρή στην Κηφισιά στην ατομική του έκθεση με τίτλο ICE-landic, αποτυπώνει την κίνηση των μεταβαλλόμενων στοιχείων όπως είναι το νερό και τα σύννεφα που σχηματίζουν λαβύρινθους, διακλαδωτά μονοπάτια και άλλα εντυπωσιακά πράγματα που απεικονίζονται χαρακτηριστικά στα 24 αυτά εντυπωσιακά τοπία.
Τι αποτέλεσε την έμπνευση για να κάνει κάτι τέτοιο; Παρόμοιες δουλειές σπουδαίων, διακεκριμένων φωτογράφων σαν του Σουηδού Χανς Στραντ και του Εμανουέλ Κουπέ-Καλομοίρη και αυτό που βγαίνει φυσικά κι αυθόρμητα, το “γιατί να μην το κάνω κι εγώ;”.
Πληροφορίες: Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, Κηφισιά, Διάρκεια: 12 Δεκεμβρίου – 12 Ιανουαρίου 2014. Εγκαίνια: 12 Δεκεμβρίου, 20.00
