13 Φεγγάρια
Αυτή τη φορά, 30 Μαρτίου 2020, πήρα το μπλοκάκι μου, το στυλό, τα γυαλιά πρεσβυωπίας και κάθησα μπροστά στο κομπιούτερ. Συνέντευξη Τύπου, αλλά αλλιώς. Σε άλλη περίπτωση, τέτοια ώρα θα ήμασταν πολλοί στην Πειραιώς 260. Αλλά σήμερα, η καλλιτεχνική του διευθύντρια, Κατερίνα Ευαγγελάτου, μπήκε μόνη της στον άδειο Χώρο Δ, διέσχισε την απόσταση που την χώριζε από την είσοδο μέχρι το πάνελ, κάθησε και ξεκίνησε να μας μιλάει γι’ αυτή τη διαφορετική συνθήκη που ζει όλος ο πλανήτης. Κι εμείς κρατούσαμε σημειώσεις πάνω στο γραφείο μας, όχι πάνω στα πόδια μας όπως άλλοτε. Ήταν μόνη της και μίλησε για έναν θεσμό στον οποίο «προσερχόμαστε ομαδικά, κοινό και καλλιτέχνες».
Είπε για την αβεβαιότητα που ασφαλώς υπάρχει για το πότε, το πώς του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2020. Δεν ανακοίνωσε το πλήρες πρόγραμμα, ανακοίνωσε μόνο τους άξονες γύρω από τους οποίους σχεδιάστηκε το φετινό πρόγραμμα από την ίδια και τους συνεργάτες της. «Ζούμε μια πρωτοφανή κατάσταση κι έτσι η επικοινωνία μας περιορίζεται σε αυτό το μήνυμα. Θέλω να τονίσω ότι οι συνεργάτες μου και εγώ αντιλαμβανόμαστε πως το Φεστιβάλ φέτος δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί ακριβώς όπως το σχεδιάζαμε τόσον καιρό. Έχουμε, όμως, την ανάγκη να στείλουμε ένα μήνυμα ελπίδας: Είμαστε εδώ και εργαζόμαστε ακατάπαυστα για να επανασχεδιάσουμε το Φεστιβάλ, με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Ευελπιστούμε ότι θα καταφέρουμε να το υλοποιήσουμε με ασφάλεια για όλους, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν».
Και μετά μίλησε για το βασικό της μέλημα «την επέκταση του φεστιβαλικού ίχνους και την εμβάθυνση σε αυτό»· για την πρόσκληση που απηύθυνε στους καλλιτέχνες του θεάτρου να εξερευνήσουν λιγότερο χαρτογραφημένες περιοχές· για την πολυφωνική αρμονία που επιζητείται· για τα νέα πρόσωπα που επιδιώκει να συστήσει στο ελληνικό κοινό μέσα από το ξένο ρεπερτόριο· για το κεφάλαιο συμπαραγωγών· για τον κύκλο του αρχαίου δράματος σε κλειστό χώρο· για το ερευνητικό πρόγραμμα δραματουργίας· για τη Μικρή Επίδαυρο που έχει σχεδιαστεί να υποδεχθεί τη μουσική και το μουσικό θέατρο· για τον «Πρόλογο» τη δράση που καθιερώνεται πριν από την έναρξη παραστάσεων θεάτρου και χορού· για την είσοδο της πειραματικής και ηλεκτρονικής μουσικής στην Πειραιώς 260, για την «Πλατεία», τον ανοιχτό τόπο συνάντησης που θα στηθεί, με μεγάλα τραπέζια, με εστιατόριο και μπαρ…
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου.
Αυτά είπε και μας κάλεσε να περιηγηθούμε στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, έτσι όπως έχει δομηθεί. Και μετά άρχισαν να πέφτουν στην οθόνη μας φωτογραφίες ηθοποιών, μουσικών, με χρώματα, με κίνηση. Πρόσωπα οικεία, πρόσωπα άγνωστα, όλα αυτά που περιμένουμε κάθε καλοκαίρι να δούμε στην Πειραιώς 260, στην Επίδαυρο.
Ουδείς γνωρίζει πόσα από αυτά τα πρόσωπα, πόσες από αυτές τις προτάσεις θα μπορέσουμε να δούμε φέτος. Μακάρι να δούμε τις περισσότερες. Και μακάρι, εκτός από τη μέριμνα για την υγεία όλων, κοινού και καλλιτεχνών, να υπάρξει και μέριμνα για τη στήριξη των Ελλήνων καλλιτεχνών, που είναι μετέωροι.
Συνηθίζεται, έπειτα από κάθε συνέντευξη Τύπου για το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου να κάνουμε μια μίνι εκ των προτέρων αποτίμηση: των στόχων, των σχημάτων, της θεματολογίας. Για να μη χαθεί κι αυτή η παράδοση, από τους άξονες και το σκεπτικό που ανακοίνωσε η Κατερίνα Ευαγγελάτου, νομίζω ότι συνδυάζεται το παρελθόν του Φεστιβάλ με το μέλλον του. Δίνοντας χώρο σε νέα πρόσωπα, σε νέες αναζητήσεις, σε νέο κοινό. Και δίνοντας έμφαση στα κλειδιά για την καλύτερη συμμετοχή του κοινού σε ό,τι γίνεται.
Μέχρι να ξέρουμε τι απ’ ό,τι σχεδιάστηκε θα δούμε τελικά -μακάρι να δούμε τα περισσότερες, έστω και τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, όπου είναι δυνατόν αυτή η χρονική μετακίνηση- ας περιηγηθούμε όλοι στο πρόγραμμα.
