Σχεδόν μια δεκαετία μετά τη δημιουργία τους και περίπου τρία μετά το ντεμπουτάρισμά τους με το They Think We Are Eskimos, που τους έβαλε στο παιχνίδι ως κάτι-σαν-την-ελληνική-απάντηση-στους-Walkabouts, οι Empty Frame κυκλοφορούν το νέο τους LP The Blackbird Files, (και σε 12ιντσο gatefold βινύλιο, παρακαλώ). Ήταν η κατάλληλη αφορμή για να τους ψυχολογήσουμε. Λέμε τώρα.
Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά;
Μπάμπης: Το πρώτο βινύλιο που αγόρασα ήταν το Ο Μπάμπης ο Φλου του Σιδηρόπουλου, το 1995 με λεφτά από χαρτζιλίκι.
Αντώνης: Το The Beast Of Alice Cooper. Είχα πάει στα μαγαζιά με τον πατέρα μου που ήταν συλλέκτης δίσκων και μου έδωσε χαρτζιλίκι να αγοράσω όποιον δίσκο ήθελα. Πρέπει να ήταν όταν πήγαινα στην έκτη δημοτικού.
Παναγιώτης: To Out Of Time των R.E.M. που μόλις είχε βγει και τον είχε φέρει το video club της γειτονιάς μου. Τα λεφτά προορίζονταν για το Amoxil μου. Ο ιδιοκτήτης, μάλιστα, σου τον έγραφε με 1000 δρχ. σε κασέτα αν δεν είχες λεφτά για το αυθεντικό. Πολύ μπροστά.
Χρήστος: Είχα ακούσει πολλές κασέτες από γονείς και τη ροκ θεία και μια μέρα με πήγαν σε ένα δισκοπωλείο του λεγόμενου «καραφλοχαίτουλα» που δεν θα αποκαλύψω το όνομά του και αγόρασα με τη μία το Appetite for Destruction των Guns n Roses μαζί με το Trash του Alice Cooper και το Girl you Know It’s True των Milli Vanilli. Ηταν το 1990 και αυτά ήταν τα «καυτά» ονόματα της εποχής. Τα λεφτά προήλθαν από την τσέπη των γονιών μου όπως και πολλά άλλα για αρκετά χρόνια μετά.
Ποιος είναι ο τελευταίος;
Mπάμπης: Το Tough Love των Pulled Apart by Horses και το Sailin’ Shoes των Little Feat.
Παναγιώτης: Το Live Ballroom Ritual των Goat και το Himalayan των Band Of Skulls.
Χρήστος: Το Like Clockwork Queens of the Stone Age
Ποιοι είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’ αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό;
Αντώνης: Για χρόνια ντρεπόμουνα που είχα το Morning Glory των Oasis. Τελικά το πούλησα.
Παναγιώτης: To Totally Hot της Olivia Newton-John σε βινύλιο. Ακόμα να πάρω το 666 των Aphrodite’s Child και το Arise των Sepultura. Για το δεύτερο η ζωή μου βρίσκεται σε κίνδυνο από αυτή τη στιγμή.
Χρήστος: Ψιλοντρέπομαι για το Girl you Know It’s True των Milli Vanilli, το soundtrack του Demolition Man από τον Sting και το Hear ‘n Aid, ένα δίσκο όπου είχαν μαζευτεί πολλοί μεταλλάδες με περμανάντ και τραγουδούσαν για τα παιδιά της Αφρικής.
Ποιους δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ;
Μπάμπης: Συνήθως θέλω να «δανειστώ» ολόκληρές τις δισκοθήκες των φίλων μου, οπότε αποφεύγω να παίρνω ένα ένα κομμάτι…
Παναγιώτης: To Μellon Collie and The Infinite Sadness των Smashing Pumpkins, Πανούλη το ανταλλάσσω με αυτοκολλητάκι Paul Gascoigne από Μουντιάλ ’90, το χω διπλό.
Χρήστος: Δεν μπορώ να πω γιατί τα τελευταία χρόνια δανείζομαι δίσκους κυρίως από τον Παναγιώτη και ίσως υπάρξει πρόβλημα.
Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα;
Αντώνης: Το Dark Side Of The Moon του Roger Waters στη Μαλακάσα. Κύλησαν μπόλικα δάκρυα.
Παναγιώτης: Ιggy Pop στο Ρόδον το ’99, έχασα και το φως μου για κάνα 5λεπτο.
Χρήστος: Rage Against The Machine στην Πετρούπολη. Πολλή ενέργεια, ανεπανάληπτο ξύλο, φωτιές, επεισόδια, μολότοφ, ασθενοφόρα, αίματα. Πραγματική Υπερπαραγωγή
Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά);
Μπάμπης: Drugs: Το «Venus in Furs» των Velvet Underground και rock ‘n’ roll το «Suspicious Minds» του Elvis Presley.
Παναγιώτης: Sex: τo «Αce of Spades» των Motorhead. Drugs: το «Νeedle and the damage done» του Neil Young. Rock ‘n’ roll: το «Search and Destroy» των Stooges.
Χρήστος: Το «Dirty Deeds done dirt cheap» των AC/DC μάλλον τα έχει όλα.
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου;
Αντώνης: Mark Lanegan. Είναι το γιατρικό για ο,τιδήποτε μπορεί να έχεις.
Παναγιώτης: Κάτι από Elliott Smith ή κάνα instrumental soul τύπου Menahan Street Band, μη μου έρθει απότομα η πρωινή ξενέρα.
Χρήστος: Καφέεεε- Blueeeees – Howling Woooolf.
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο David Bowie. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου;
Μπάμπης: Σίγα το πράγμα! Θα προτιμούσα στην θέση του τον Iggy Pop!
Αντώνης: Τι δουλειά έχει ο David Bowie στο φεστιβάλ φυστικού;
Παναγιώτης: Ωραίος χαμαιλέοντας είσαι ρε David, άμα σε αναγνωρίζουν έτσι για πλάκα.
Χρήστος: Μαλακία γιατί μου είχε στείλει μια selfie του από το τελευταίο live και ξέχασα να κάνω Like.
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop;
Μπάμπης: Μάλλον σου απαντά ή προηγούμενη μου απάντηση…
Αντώνης: David Pop (να φανταστώ ότι πολλοί το’χουν κάνει ήδη αυτό το αστειάκι, ε;)
Παναγιώτης: Iggy ασυζητητί, έχει τόσες πολλές λάθος κινήσεις καριέρας που πλέον κάνει ό,τι γουστάρει.
Χρήστος: Μόνο Iggy .
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή;
Μπάμπης: Νομίζω ότι οι περισσότεροι μουσικοί που δραστηριοποιούνται στην ανεξάρτητη αγγλόφωνη σκηνή, έχουν και μια πραγματική ζωή. Μάλλον θα αντιστρέψω το ερώτημα και σου πω πόσες φορές μετανιώνω που η κανονική μου ζωή δεν μου επιτρέπει να αφιερώνω περισσότερο χρόνο την μουσική.
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται;
Μπάμπης: Αφού πρώτα ανανεώσω την λίστα μου με τα κομμάτια χωρισμού, θα έβαζα το «Angel Of Death» από Slayer.
Παναγιώτης: «Baby bitch» από Ween, γιατί το ίδιο θα ακούσεις και όταν θα σου λείπει.
Χρήστος: Το «Green Manalishi» των Fletwood Mac προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι η μουσική είναι η απάντηση και δεν χρειάζεται να τρέξω ξωπίσω της και να της πω ότι ήμουν πολύ σκληρός μήπως να δοκιμάσουμε ξανά
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση;
Αντώνης: Ρωτάς μουσικούς. Η σωστή ερώτηση είναι τι κομμάτι έπαιζες την τελευταία φορά που σου κάνανε παρατήρηση γείτονες.
Παναγιώτης: O γείτονάς μου είναι ο Σαμ και δε μασάει με τίποτα λέμε.
Χρήστος: Guns and Roses όταν απαντούσα στη συνέντευξη. Εκστασιάστηκα από τον παλιμπαιδισμό μου και έφαγα ένα ευγενικό μπινελίκι από τον διπλανό.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα.
Μπάμπης: Χωρίς δεύτερη σκέψη θα επέλεγα το ’60. Βλέπεις οι Beatles είναι ένα πάθος μου που δεν μπορώ με τίποτα να κρύψω.
Αντώνης: Το 3 γιατί BEATLES!
Παναγιώτης: California με τον Neil Young, γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να κατέληγα στη μπάντα του, ο τύπος έχει για μπασίστα τον Billy Talbot, τι να λέμε.
Χρήστος: Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τη Μαρινέλλα να τραγουδάμε για τον Γκάλη , το Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά
Ποια μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου;
Αντώνης: Tom Waits. Αν και δεν ξέρω πόσο καλή ευχή είναι να μου μένουν λιγότερα χρόνια απ’ό,τι στον Tom.
Παναγιώτης: Οι Dead Moon, να κάνουν και κάνα pogo.
Χρήστος: Μια απίστευτη ομάδα τσιγγάνων που θα παίζουν με τα χάλκινα τα αγαπημένα μου rock σε παρανοϊκές ταχύτητες
Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα;
Αντώνης: Με τον John Lennon. Όσο προλαβαίνω δηλαδή πριν ανέβει και η Yoko.
Είναι τελικά ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος;
Μπάμπης: Αν ήταν έτσι, ο πρωθυπουργός μας, με τις συχνές επικοινωνίες που έχει με τον Θεό, θα μας το είχε αναφέρει!
Αντώνης: Ίσως αυτό εξηγεί γιατί είμαι άθεος.
Χρήστος: Α παπα Παναγία μου με τέτοια φράτζα και vegetarian; Καμία ελπίδα.
Παρασκευή 9 Μαΐου, Τριανόν, Κοδριγκτώνος 21, τηλ.: 2108215469, 2108222702, facebook.com/emptyframeband | emptyframe.bandcamp.com | soundcloud.com/empty-frame
