Αν δε χτυπήσει κόκκινο η ρετρομανία τα Χριστούγεννα, πότε θα το κάνει; Εξ ου και δεν κρύβουμε την όρεξή μας να παραδοθούμε στις Divinas που με τη μουσική (ένα κράμα swing, cabaret και jazz), την εμφάνιση (οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους)και τον όλο αέρα τους, μοιάζουν σαν να έχουν ξεπηδήσει από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Η Popaganda τις γνώρισε λίγο καλύτερα…
Γεια σας κορίτσια! Θα ήθελα να μάθω κάποια πράγματα για τη Sofia, τη Nicole και τη Lulú: θα μπορούσε η κάθε μία να μου μιλήσει για τη δική της περσόνα; Πόσο μοιάζετε και πόσο διαφέρετε από αυτή στην κανονική σας ζωή;
Carla: Η Sofia είναι μια γυναίκα χωρίς αναστολές, πίνει και καπνίζει πολύ, κάνει τράκες, όμως βαθιά μέσα της νιώθει πολύ μόνη. Είναι μικροκαμωμένη και παιχνιδιάρα. Θεωρεί τον εαυτό της ανώτερο. Είναι ένας κωμικός ρόλος. Ευτυχώς, στην αληθινή μου ζωή δεν καπνίζω, ούτε πίνω, κι ούτε θεωρώ τον εαυτό μου τρακαδόρο. Όμως έχω πράγματι έναν αυθόρμητο τρόπο ζωής, κι αυτό κάνει τους άλλους να γελάνε!
Irene: Η Nicole είναι ονειροπόλα. Είναι αθώα, αφελής, και λιγάκι χαζούλα. Είναι όμορφη και το ξέρει, το χρησιμοποιεί λοιπόν για να αποπλανήσει έναν άντρα, κυρίως για την πλάκα της. Είναι λαμπερή κι αστραφτερή. Eίναι μια μεγέθυνση κάποιων δικών μου χαρακτηριστικών. Είμαι κι εγώ ονειροπόλα, και κάποιες φορές είμαι στο δικό μου κόσμο, κι είμαι πολύ αθώα. Κι έχω έναν αισθησιακό τρόπο που μερικές φορές οι άλλοι τον παρεξηγούν, θεωρώντας τον ως παιχνίδι αποπλάνησης.
Marta: Η Lulu είναι μια γυναίκα που δεν στάθηκε τυχερή στη ζωή της. Ανησυχεί πολύ για το πώς θα συνεχιστεί το σώου. Είναι υπεύθυνη, σοβαρή, και ίσως υπερβολικά πικραμένη από τη ζωή. Μερικές φορές βλέπω ομοιότητες ανάμεσα σε μένα και τη Lulu, κυρίως στο ότι ανησυχώ και βρίσκω λύσεις στα προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν σε κάποια παράσταση. Και πού γνωριστήκατε οι τρεις σας;
Irene: Η Carla και η Marta είναι αδελφές. Οι τρεις μας βρεθήκαμε σε ένα workshop για τη θηλυκότητα, για να επανασυνδεθούμε με τη θηλυκή μας κατάσταση και με τις άλλες γυναίκες, στην εξοχή της Καταλονίας. Εκεί ερωτευτήκαμε η μία την άλλη. Θέλαμε να δημιουργήσουμε, και να το κάνουμε με παρέα, οπότε αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί. Εκεί επίσης προέκυψε και το όνομα Divinas. Ήταν μια στιγμή αναγνώρισης των θηλυκών δυνατοτήτων, και ενός αισθήματος πως η ισχύς βρίσκεται εν τη ενώσει.
Είστε μαζί περίπου 8 χρόνια. Θα ήθελα η κάθε μια σας να διαλέξει την πιο αξιομνημόνευτη παράστασή της – καλύτερη ή χειρότερη, δεν έχει σημασία – και να μας πει γιατί.
Carla: Θυμάμαι πολλές καλές στιγμές.ξεχωρίζω μια πολύ στην πρεμιέρα του Sing! Sing! Sing! στη Sala Apollo στη Βαρκελώνη. Ήταν συναρπαστικό.
Irene: Θα θυμάμαι πάντα τη φορά που παίξαμε στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου και Μουσικής Uijeongbu στη Νότιο Κορέα. Ήταν μεγάλο σοκ να βλέπεις πώς, ενώ προερχόμασταν από μακρινούς πολιτισμούς, είχαμε έρθει τόσο κοντά, και πώς το κοινό χτυπούσε παλαμάκια ακολουθώντας το ρυθμό μας, και γελούσε με όλα μας τα αστεία!
Marta: Για μένα, ήταν που είχαμε την τύχη να παίξουμε στο Gran Teatre del Liceu, στη Βαρκελώνη.
Από όσο ξέρω, κάνετε μεγάλες περιοδείες. Πώς είναι η ζωή on the road;
Carla: Είναι εντάξει, αρκεί να μη χρειάζεται να ξυπνήσεις νωρίς το πρωί! 🙂 Γενικά είναι διασκεδαστικό, έχουμε καλή ενέργεια με το τεχνικό προσωπικό, κι έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον κόσμο. Αυτό είναι που μας αρέσει.
Irene: Μερικές φορές είναι δύσκολο γιατί σου λείπει το σπίτι σου, και ζεις σε ένα ξενοδοχείο ή ένα διαμέρισμα, χωρίς την οικογένεια ή το σύντροφο της ζωής σου… Για μένα είναι επίσης δύσκολο το να φτιάχνω και να ξεφτιάχνω συνεχώς βαλίτσες. Ύστερα όμως γνωρίζεις τα venues, τους ανθρώπους τους και το κοινό, κι όλες οι προσπάθειες αρχίζουν και αποκτούν νόημα.
Εκτός από – προφανώς – τις Andrew Sisters, τι άλλη μουσική αρέσει στην καθεμιά σας;
Carla: Μου αρέσουν όλα τα είδη μουσικής που έχουν swing. Μου αρέσουν επίσης και τα 80s. Κι οι Sigur Ros, είναι οι αγαπημένοι καλλιτέχνες του φίλου μου.
Irene: Έχω ετερόκλητα γούστα στη μουσική. Ακούω swing, jazz και oldies, φυσικά. Μου αρέσει όμως κι η κλασική, η σύγχρονη, ακόμα κι η μινιμαλιστική κι η πειραματική μουσική. Και λατρεύω τον Bowie, τη Björk…
Marta: Εκτός από swing, μου αρέσει πολύ να ακούω Snatam Kaur, είναι μια μυστικιστική μουσική που βασίζεται σε mantras.
Ποιας χώρας το κοινό θα θυμάστε για πάντα, και γιατί;
Carla: Θυμάμαι το κοινό του Καΐρου. Ήταν αληθινά αφοσιωμένο και συναρπαστικό σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας.
Marta: Θυμάμαι ιδιαίτερα τις επευφημίες του κοινού στο Μεξικό. Φοβερά χειροκροτήματα, κραυγές, και οι άνθρωποι να ζητωκραυγάζουν όρθιοι επί πάνω από πέντε λεπτά στο τέλος κάθε μας παράστασης. Συγκινητικό!
Irene: Έι, Έλληνες! Σας ερχόμαστε! Θα σας δούμε πολύ σύντομα!
