Ο Maurice Bejart «συναντά» τον Freddie Mercury και τον Gianni Versace

Ο οραματιστής χορογράφος δίνει νέα διάσταση στο ρεπερτόριο των Μπαλέτων Bejart, συνδυάζοντας τις rock μελωδίες των Queen με τις κλασσικές συνθέσεις του Mozart και ντύνοντας τους χορευτές με τα εντυπωσιακά κοστούμια του Gianni Versace.

Φωτογραφία εξωφύλλου: Kiyonori-Hasegawa

Τι κοινό θα μπορούσαν να έχουν ο χορογράφος Maurice Béjart, ο Mozart, ο Giannis Versace, ο Freddie Mercury, και ο χορευτής Jorge Donn; Στην παράσταση “Le Presbyter – Ballet for Life” που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα του ρεπερτορίου των Μπαλέτων Bejart, πραγματοποιείται μια περίτεχνη «συνάντηση» μεταξύ των σπουδαίων αυτών προσωπικοτήτων.

Ο οραματιστής χορογράφος φέρνει στη σκηνή το πνεύμα και την ενέργεια του Freddie Mercury, την πρωτότυπη μουσική των Queen και τα εντυπωσιακά κοστούμια του θρυλικού σχεδιαστή Gianni Versace, σε μία εφευρετική σύμπραξη, αφού αυτή είναι η πρώτη φορά που ένα μπαλέτο συνδυάζει τη ροκ μουσική με την κλασσική, και συγκεκριμένα με μερικά από τα πιο γνωστά κομμάτια του Mozart που ενισχύουν τη δυναμική του μπαλέτου.

©Ilia-Chkolnik

Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται η απώλεια των δύο θρυλικών ερμηνευτών, του Freddy Mercury και του χορευτή Jorge Donn. Το μπαλέτο μεταγγίζει στο κοινό μια σειρά εναλλασσόμενων συναισθημάτων, όπως αγάπη, φόβο, αγωνία, ελπίδα, χιούμορ και τον πόνο της απώλειας – συναισθήματα τα οποία μπορούν να συσχετιστούν πολύ εύκολα με τον καθένα και την κάθε μία από εμάς.

Καθώς εμπνέεται από τη ζωή και το έργο του frontman των Queen και του Jorge Donn, η παράσταση χορού αποτελεί ταυτόχρονα μια ωδή στους καλλιτέχνες που πέθαναν πολύ νέοι. Λίγο πριν απολαύσουμε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, από τις 23 έως και τις 26 Νοεμβρίου όσα ο Maurice Béjart έχει ετοιμάσει για το κοινό, συγκεντρώσαμε 10 facts που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε για την παράσταση:

Το «Le Presbyter – Ballet for Life» (1996) είναι ένα μοντέρνο μπαλέτο σε χορογραφία του Maurice Béjart (1927-2007), ενός από τους πιο διάσημους χορογράφους του 20ου αιώνα.
Η χορογραφία είναι πάνω σε μουσική των Queen και Mozart.
Τα κοστούμια σχεδιάστηκαν από τον Gianni Versace.
Το πρώτο γεγονός που συντέλεσε ως καταλύτης για τη δημιουργία του «Le Presbyter – Ballet for Life» από τον Béjart ήταν ο θάνατος του Jorge Donn το 1992, ενός χορευτή που ενσάρκωσε την τέχνη του Béjart. Σχετικά με τον θάνατο του Donn, ο Béjart έγραψε: «Τον σκεφτόμουν συνεχώς. Ακόμη και στις πρόβες, δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι τη νοσηλεία του Donn. …Πέθανε. Κάθε μέρα, πηγαινοερχόμουν μεταξύ του Metropole Theatre και του Cecil Hospital… Τη Δευτέρα, 30 Νοεμβρίου 1992, ο Donn πέθανε μεταξύ 7:00 και 8:00 εκείνο το βράδυ. Ήταν χειμώνας. Ήταν σκοτεινά. Του κρατούσα το χέρι και πέθανε. Ο Donn φορούσε το δαχτυλίδι αρραβώνων της μητέρας μου στο αριστερό του χέρι. Του το είχα χαρίσει. Ο Donn χάρηκε που το φορούσε… Μπορούσα να τον δω να χορεύει, τον έβλεπα ζωντανό. Ο Donn ήθελε να πεθάνει στη σκηνή. Αλλά πέθανε στο νοσοκομείο».

©Ilia Chkolnik
Το δεύτερο καταλυτικό γεγονός για τη δημιουργία της χορογραφίας ήταν η συνάντηση με το άλμπουμ των Queen «Made in Heaven» το 1995. Ο Béjart έγραψε: «Ο Freddie Mercury και ο Donn πέθαναν σχεδόν την ίδια χρονιά. Είχαν πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, αλλά το κοινό τους σημείο ήταν η έντονη επιθυμία για ζωή και για αυτοέκφραση…»
Το θέμα του «Le Presbyter – Ballet for Life» είναι ο κύκλος της ζωής και του θανάτου. Ο Béjart είπε: «ο θάνατος είναι παρών παντού στα μπαλέτα μου. Θα έλεγα ότι υπάρχουν δύο μεγάλα γεγονότα στη ζωή. Η ανακάλυψη της σεξουαλικότητας και η άφιξη του θανάτου. Όλα τα άλλα είναι ασήμαντα». Παρά το γεγονός ότι ήταν συντετριμμένος από τον θάνατο του Donn, ο Béjart επεσήμανε: «Ο Donn πέθανε, αλλά η ομάδα μου έπρεπε να ζήσει. Χρησιμοποίησα τη δημιουργία του έργου ως μια δύναμη αντίστασης στον θάνατο. Δημιούργησα για να “προστατεύσω” τον Donn από το θάνατο. Άκουσα Queen, έφαγα Queen, χόρεψα Queen και δημιούργησα. Αλλά αυτό το μπαλέτο δεν είναι λυπητερό. Αυτό το μπαλέτο συνδέεται με πολλά συναισθήματα που με διατρέχουν ακόμα. Νομίζω ότι είναι ένα χαρούμενο μπαλέτο, όχι σκοτεινό ή απαισιόδοξο. Αν δεν πω στο κοινό ότι αυτό είναι ένα μπαλέτο για το θάνατο ενός ανθρώπου, δεν θα το μάθει… Αυτό το μπαλέτο δεν είναι για το AIDS, είναι για έναν άνθρωπο που πέθανε νέος».

©Ilia Chkolnik
Ο επίσημος τίτλος της παράστασης δεν είναι “Ballet for life”, όπως συνήθως αναφέρεται. O Béjart έδωσε τον τίτλο…”Le Presbytere n ‘a rien perdu de son charme, ni le Jardin de son eclat’ (Το πρεσβυτέριο δεν έχει χάσει τη γοητεία του, ο κήπος είναι ακόμα τόσο φωτεινός όσο πριν) που είναι στίχος του κλασικού μυθιστορήματος μυστηρίου “Le Mystere de la Chambre jaune”. (1907) του Gaston Leroux. Σχετικά με αυτόν τον τίτλο, ο Béjart είπε «ήθελα να δώσω σε αυτό το έργο έναν τίτλο που δεν θα παραπέμπει σε καμία εικόνα.
Η πρώτη παράσταση του «Ballet for Life» πραγματοποιήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1996 στο Salle Metropole της Λωζάνης.
Στην παράσταση στο Theatre National de Chaillot, στο Παρίσι στις 17 Ιανουαρίου 1997 εμφανίστηκαν και έπαιξαν τα μέλη των Queen (Brian May, Roger Taylor, John Deacon) και ο Elton John, που ήταν φίλος του Freddie Mercury.
Στην πρώτη παράσταση οι χορευτές ήταν ο Gregor Metzker στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Φρέντι, του συμβόλου της ζωής και ο Gil Roman ως σύμβολο του θανάτου. Ο Gil Roman είναι ο διάδοχος του Béjart και ο σημερινός καλλιτεχνικός διευθυντής του Béjart Ballet Lausanne.