Ο Justin Vallesteros, πέρα απ’την εικόνα του πιο καλού παιδιού στον κόσμο, έχει υπάρξει ιδιαίτερα παραγωγικός στην αρχή της καριέρας του, κυκλοφορώντας αρκετά τραγούδια που ηχογράφησε στη ηρεμία του σπιτιού του. Όταν ο ιδιοκτήτης της Captured Tracks, Mike Sniper, ανέλαβε την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου, ήταν δεδομένο πως θα έπρεπε να γίνει κάτι παραπάνω από ένας ακόμα bedroom producer. Φέτος, κι αφού μπλόκαρε αρχικά απ’τις αυξημένες απαιτήσεις, μπήκε στο στούντιο με την νεοσύστατη μπάντα του και έγραψε το Nausea, τον δεύτερο, πλήρως ανανεωμένο δίσκο του.
Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνιση του στην Αβραμιώτου (29/11) του στείλαμε μερικές ερωτήσεις κι αυτός απάντησε με την σειρά του μερικές λέξεις.
http://youtu.be/SMN4JKSeVkg
Θυμάσαι πως κατέληξες στο ρόστερ της Captured Tracks; Είχα ανεβάσει μερικά τραγούδια στο δίκτυο για να τα ακούσουν οι φίλοι μου στο Stockton. Πήγαιναν καλά κι ένα μήνα μετά είχα αρχίσει να γράφω καινούργιο υλικό όταν μου έστειλε mail ο Mike Sniper όπου μου ζητούσε να ακούσει κι άλλα τραγούδια μου.
Εξαιτίας της πρώιμης επιτυχίας σου έφτιαξες μια μπάντα για τις μεγάλες περιοδείες που έχεις κάνει. Δυσκολεύτηκες αρχικά να μάθεις να συνεργάζεσαι με άλλους μουσικούς και να τους εμπιστευτείς τη δουλειά σου; Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ αλλά τους εμπιστεύτηκα γιατί οι ικανότητες τους με τις ζωντανές εμφανίσεις ήταν πολύ μεγαλύτερες απ’τις δικές μου. Στην πραγματικότητα, δεν είχα δώσει καμία συναυλία μέχρι το σημείο που υπέγραψα στην εταιρεία. Η μπάντα δίνει στις εμφανίσεις μου περισσότερο χαρακτήρα, γι’αυτό μου αρέσει να επιλέγω μουσικούς που εκφράζουν χωρίς δυσκολία τις προσωπικότητές του μέσω της δουλειάς μου.
Έχει δηλώσει πως πέρασες ένα writer’s block πρόσφατα. Τι πιστεύεις πως το προκάλεσε και πως το ξεπέρασες; Το προκάλεσε η υπερφόρτωση από επιρρόες. Μου αρέσει να συλλέγω μουσική, βιβλία, ταινίες που ταιριάζουν με την αισθητική που έχω στο μυαλό μου και κάπως έτσι κόλλησα. Μόλις βρήκα λίγο χρόνο για τον εαυτό μου και βγήκα απ’τα social media, κατάφερα να επικεντρωθώ στο στόχο μου και να ολοκληρώσω το δίσκο που ήθελα.
Ο καινούργιος σου δίσκος είναι αρκετά διαφορετικός απ’το ντεμπούτο σου. Ποιες είναι οι βασικές αλλαγές που έκανες για να το επιτύχεις; Έναλα αληθινά ντραμς κι έγχορδα, πιάνο με μικρόφωνα κι έγινα ο παραγωγός του εαυτού. Αλλά σε πραγματικό στούντιο.
Είναι προφανές πως είσαι παθιασμένος μουσικόφιλος. Είναι απλή ευχαρίστηση ή βοηθάει τη φαντασία σου; Κυρίως είναι ευχαρίστηση. Μου αρέσει να είμαι ενήμερος αλλά οι βασικές μου επιρροές είναι εικαστικές. Γράφω μουσική με φωτογραφίες στο μυαλό μου.
Είσαι μεγάλος οπαδός του Brian Wilson. Τι είναι αυτό που σε ελκύει σε εκείνον; Μου αρέσει η ιδέα μια ιδιοφυϊας από μια μικρή πόλη της Καλιφόρνια, η οποία έγραψε τόσο πρωτοποριακή μουσική εκείνη την εποχή. Ήταν ιδιαίτερος παραγωγός που ήλεγχε τα πάντα. Εύχομαι να είχε συνεχίσει να πρωτοπορεί αλλά μερικές φορές εμφανίζονται ψυχώσεις, γράφεις τον καλύτερο σου δίσκο, «καθαρίζεις» από όλα και αρχίζεις να πιστεύεις στο Θεό. Κρίμα.
Σιάτλ ή Σαν Φρανσίσκο; Δύο τελείως διαφορετικά μέρη. Τα αγαπάω και τα δύο.
Six D.O.G.S. (Αβραμιώτου 6-8), Σάββατο 29/11, από τις 21.00 με support τον Kid Flicks, εισιτήρια: 18€, 15€ (προπώληση στα καταστήματα Ιανός, Public, Παπασωτηρίου και Seven Spots, στο Viva, καθώς και στο 11876).
