—
Χ Ε Ν Τ Ε Ρ Λ Ι Ν
του Βέρες Σάντορ
—
Περιφέρομαι εδώ κι εκεί, άπραγος
κάνω να ξαπλώσω, αλλά μέσα σε όνειρο ξυπνώ
ένας κύκλος ο ορίζοντας, από παντού με περιζώνει
και πώς να ξεχωρίσω το ρέμα της αυγής;
Ένας ήλιος αμυδρός φαντάζει στο κενό˙
ναι, μέρα και νύχτα, αξεδιάλυτες πια για μένα είναι,
ένας χρόνος θρύψαλα μου στέλνει τον αέρα των ουρανών
στο δρόμο μου παντοτινή χαρά, οι κίνδυνοι άφαντοι.
μετάφραση: Γιώργος Βέης
