Υπάρχει μία αλλόκοτη αντιμετώπιση που επιφυλάσσει το κοινό για τον Μπουκόφσκι που θυμίζει αυτήν των Ρώσων κλασικών. Πολύ απλά όλοι διαβάζουν το Μπουκόφσκι στην παλαβιάρικη εφηβεία τους. Και όπως θυμούνται μέσα σε μία θολούρα από την σκόνη των χρόνων που πέρασαν, ότι ο Ντοστογιέφσκι έγραψε για ένα φοιτητή που ανοίγει το κεφάλι μιας γριάς και στο τέλος μετά από δύο τόμους μετανιώνει και γονατίζει στο κέντρο της Μόσχας ή ότι ο Τολστόι διηγήθηκε σε εκατοντάδες σελίδες τις περιπέτειες κάτι Ρώσων αριστοκρατών σε έναν λυσσαλέο πόλεμο, έτσι και ο Μπουκόφσκι ανήκει απαρέγκλιτα στην ηδονοθηρική περίοδο όπου τα γαμήσια και τα μεθύσια του διαβάζονταν με hangover σε ιδρωμένα σεντόνια.
Με αυτήν την παρεξήγηση χάνεται η μεγαλειώδης σουρεαλιστική γραφή ενός ορκισμένου κυνικού και βαθιά ανθρώπινου συγγραφέα. Το «Pulp» είναι η ευκαιρία να αναθεωρήσει κάποιος την σχέση του με αυτόν τον αμετανόητο ηδονιστή. Γραμμένο το 1991 τρία χρόνια πριν συναντήσει τον θάνατο είναι η απόπειρα του να προσφέρει την δική του εκδοχή για το νουάρ της δεκαετίας του σαράντα. Με άλλα λόγια, ένα ιλιγγιώδες ποστ νουάρ, βουτηγμένο στο μυστήριο, την βία, το αλκοόλ και τις μοιραίες γόησσες.
Κανείς δεν ξέρει τι επιθυμούσε να κάνει ο τετραπέρατος «βρωμόγερος». Αρχικά υπάρχει μία υποτυπώδης πλοκή και προτάσεις φόρος τιμής στην παράδοση, αλλά σταδιακά όλα ξεθωριάζουν για να ξεπροβάλλει η αφηνιασμένη πρόζα που μεταμορφώνει τα κλασικά νουάρ του Χάμετ και του Τσάντλερ σε οράματα απόdelirium tremens. Στις διακόσιες σελίδες του, oλα ανατρέπονται ξανά και ξανά, καθώς λάγνες πελάτισσες, αγριωποί μπράβοι, κατατονικοί μπάρμεν,ψοφοδεείς απατημένοι σύζυγοι και πανούργοι εξωγήινοι ανακατεύονται μέσα στις υποθέσεις που αναλαμβάνει ο αλογομούρης, μέθυσος και αιώνια αποτυχημένος Νικ Μπελέιν. Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ, στα πενηνταπέντε του που ξεκινάει την μέρα με σάκε και βραστά αυγά για να περάσει στην βότκα με μπύρες, ενώ ταυτόχρονα σημαδεύει παρανόμους με το λούγκερ του, βιντεοσκοπεί εξωγήινους να κάνουν σεξ με όμορφες παντρεμένες και ύστερα αρχίζει το μοναχικό μεθοκόπημα φιλοσοφώντας για το ακατανόητο της ύπαρξης.
Κάπως έτσι ο Μπουκόφσκι στα εβδομήντα του πια, κάνει το κέφι του όχι γράφοντας για το φρενιασμένο τρενάκι του λούνα παρκ που υπήρξε η ζωή του αλλά ανασκολοπίζοντας με σαρκασμό και μια επιληπτική πρόζα τους κανόνες του παλιακού νουάρ.
Το «Pulp» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε νέα μετάφραση του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη.
