Σοφία Σταυριανίδου, freecinema.gr
Τέλος δρόμου για το Breaking Bad. Αγαπήθηκε πολύ, όχι μόνο για την περιπέτεια στην οποία έβαλε πρωταγωνιστές και, νοητά, θεατές, αλλά γιατί, όπως κάθε μεγαλειώδης σειρά, μέσα από την περιπέτεια έθεσε τα σημαντικότερα των ζητημάτων. Όταν βάζεις τον μεσοαστό χημικό, με οικογένεια, υποχρεώσεις και έναν καρκίνο να του τρώει αδιέξοδα και πολυέξοδα το σώμα, να γίνεται ταίρι με ένα junkie και να κατασκευάζει μεθαδόνη που φέρνει χρήμα, σκέφτεσαι ότι ο Βινς Γκίλιγκαν, ο δημιουργός της σειράς, σου κλείνει το μάτι συνωμοτικά και με χιούμορ.
Το παιχνίδι που παίζει βάζει μπροστάρη την ηθική με όχημα την κατρακύλα στο κακό. Γιατί όταν τη γλιτώσεις μια και δυο φορές, συνεχίζεις αυτοκαταστροφικά και, πια, προκαλείς την τιμωρία και αντιφατικά, παραλλήλως την αγάπη του θεατή. Το Breaking Bad είναι ένα οριακό παιχνίδι με την ύβρη. Ο Γουόλτερ, ο εκπρόσωπος της πιο ταραγμένης μας πτυχής που χοροστατεί με το διάβολο. Το κλείσιμο; Θα θέλαμε απονομή δικαιοσύνης, κι ας μην είναι τύπου Πατρίσια Χάισμιθ στους Ρίπλεϊ της. Σκληρό αλλά δίκαιο.
Ευτυχία & Jo, Insidetv.gr
Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια έχω καταστρώσει ένα αμαρτωλό σχέδιο. Θα καταστρέψω τον κόσμο. Θα το κάνω. Θα προκαλέσω μια τεράστια καταστροφή , από την οποία θα σωθούν 10.000 άνθρωποι, τους οποίους θα επιλέξω εγώ και φυσικά η λίστα δε θα περιλαμβάνει όσους μου σπάνε καθημερινά τα νεύρα.
Πέντε χρόνια πριν κάτι τέτοιο μου φαινόταν ακατόρθωτο ως αδύνατο. Όμως μια καλοκαιρινή κυριακάτικη νύχτα μπήκε στη ζωή μου το είδωλο, ο Γουόλτερ Γουάιτ και μου απέδειξε ότι όλα είναι δυνατά. Ήταν ένα σημάδι. Το σύμπαν (και η τηλεόραση) θέλουν να πραγματοποιήσω το όραμα μου. – Ευτυχία
(Ελεύθερη μετάφραση: Το Breaking Bad είναι ο Γουόλτερ Γουάιτ – και κατά συνέπεια ο Μπράιαν Κράνστον. To Breaking Bad οφείλει την επιτυχία του στη γνώση δυο πραγμάτων: ότι ο κύριος χαρακτήρας θα πεθάνει, ανεξαρτήτως των πράξεων του, και ότι αυτός ο τυπάκος είναι δίπλα, μέσα μας. Θα μπορούσαμε να ειμαστε εμείς στη θέση του.)
In Gus we trust
Κέλλυ Παπακωνσταντίνου, Jumpingfish.gr
Δεν έχω την τάση να κολλάω με σειρές και εδώ βάζω μία τελεία στον πρόλογό μου, γιατί το θέμα μας δεν είναι το κάτα πόσο γουστάρω να τετραγωνίζω τα μάτια μου στον ελευθερό μου χρόνο. Όμως πως να ξεφύγεις από ένα από τα πιο ευφυή σενάρια για σειρά των τελευταίων ετών, πως να μην λαχταρίσεις ένα φινάλε που προσπαθείς να προβλέψεις από τα πρώτα κιόλας επεισόδια του πρώτου κύκλου, σε μια ιστορία δράματος και εγκληματικότητας, όπου η απόγνωση ενός ακαδημαϊκού που πεθαίνει συναντάται με την τυπική αλητεία ενός χαμένου παιδιού που την “ψάχνει” μέσα από ουσίες; Και όταν το μείγμα μεταξύ τους δέσει: μπουμ!
Αγαπημένος χαρακτήρας; Ο Gustavo “Gus” Fring φυσικά, η ήρεμη δύναμη! Κρυψίνους, πανέξυπνος και χωμένος στην φάση του για τα καλά, καμουφλάρει την βρωμοδουλειά του πίσω από ένα φαστ-φουντάδικο, αρέσκεται στο να φρικάρει τους άλλους με το πόσο κουλ είναι και με τρελή του αυτοπεποίθηση για τα πάντα. Ακόμα και στον θάνατο του η ψυχραιμία του ήταν απόλυτα εμφανής. Γιατί μπορούσε.
Θοδωρής Στάθης, Geek Confidential
Φάγαμε τη φολίτσα με το τέλος του Dexter (o serial killer μας προκύπτει ξυλοκόπος αντί να τον φάνε τα μπαρμπούνια της Φλόριντα και ο γιος να πάρει τη θέση του, ου ρε), για να δούμε τι θα δούμε και στο Breaking Bad τώρα. Ήμασταν έτοιμοι να πετάξουμε την τηλεόραση απο το μπαλκόνι όταν ο Τζέσι πήγε να το σκάσει απο το μπουντρούμ κελάρ σαν άλλος Μαγκάιβερ (με τη σκέψη ότι θα φάει τους nazi scums μετά;). Ευτυχώς, τον μπαγλάρωσαν και έτσι γλιτώσαμε απο ένα σεναριακό πατατράκ λίγο πριν το τέλος.
Δεν θέλουμε μεσοβέζικα πράγματα για το τέλος (λες και εμάς θα ακούσουν). Μία σφαίρα στο κεφάλι των πρωταγωνιστών ή εγκλεισμός στην ψειρού (για κάθε meth addicted του κόσμου), οι nazi scums κρατάνε τα λεφτά (η ζωή δεν είναι δίκαιη, deal with it, BITCH), η Σκάιλερ το ρίχνει στη θρησκεία και στο ποτό, ο Γουόλτερ Γουάιτ Τζούνιορ το σκάει με τη θεία του, Μάρη, στο Μεξικό σαν ερωτικό ζευγάρι…
Τι μας έμεινε απο αυτη τη σειρά περισσότερο; Πολλά και διάφορα, όπως και το γραφείο του θεούλη Σάουλ Γκούντμαν (o “Κούγιας της Αλμπουκέρκης’) και ο επίσης θεούλης villain / hit man Μάικ (μορφάρα).
Άννα Κάτσα, Catch The Soap Productions
Στην εποχή του cliffhanger, το Breaking Bad βασίζεται στην πλοκή. Με ένα κουμπωμένο cast και μια εκπληκτική σκηνοθεσία που μετατρέπει το έντονο δράμα στο Αλμπουκέρκι σε μια ανάλαφρη περιπέτεια της ερήμου, η σειρά γίνεται τόσο εθιστική όσο και η κρυσταλλική μπλε. Πέρα από μεθαμφεταμίνη όμως, ποτέ δεν ξέρεις τι θα “μαγειρέψουν” οι πρωταγωνιστές, που συνεχώς σε διχάζουν – τους αγαπάς ή τους μισείς τελικά; Η μεταμόρφωση του ήσυχου ανθρωπάκου (Γουόλτερ Γουάιτ) σε μουδιάζει. Γιατί έχει την γνώση και άρα τη δύναμη και πάντα ένα καλό σχέδιο. Γιατί η εξουσία τον μεθά αλλά και γιατί τα κίνητρα του είναι τόσο αφοπλιστικά!
Η ζεστασιά της ψυχής ενός ναρκομανούς (Yo biatch) σε γεμίζει. Γιατί έχει περισσότερους ηθικούς φραγμούς, αλλά και λιγότερα να χάσει ή να κερδίσει φαινομενικά.
Το υπερρεαλιστικό Breaking Bad, όσο κι αν ξέρεις πως θα σου λείψει, χαίρεσαι που τελειώνει στην ώρα του. Και ξέρεις ότι δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει το τέλος του, γιατί δεν σε απογοήτευσε ούτε στιγμή σε όλο αυτό το ταξίδι.
Αναστάσιος Ξουραφάς
Πλησιάζοντας στην ολοκλήρωση, καθώς ο μίστερ Γουάιτ ετοιμάζεται να τα βάλει με το κεντρικά γραφεία Χρυσής Αυγής της Αλμπουκέρκης, όλα δείχνουν οτι οδηγούμαστε σε μακελειό, και πολύ πιθανόν ο Γουόλτερ να σώσει τον Τζέσι (Yeah Bitch!) ή ακόμα και το αναποδο, απο τα χέρια των άριων hillbillies! Όλα ειναι ανοιχτά, όπως και η απόδοση ποιητικής δικαιοσύνης με επικό θάνατο με αυτοθυσία του Γουόλτερ.
Η κατάσταση είναι πλέον μη αναστρέψιμη, το να φύγει με τιμή θα ειναι αυτο που φαντάζομαι όλοι ή οι περισσότεροι θα ήθελαν να γίνει. Γιατί, κακά τα ψέμματα, η συμπάθεια – και ίσως η απέχθεια μετέπειτα – που μας προκάλεσε ο χαρακτήρας του Χάιζενμπεργκ, παίρνοντας τόσο ακραίες αποφάσεις για να καταφέρει να επιζήσει αυτός και η οικογένεια του, ηταν το driving force πίσω απο αυτές τις πέντε σεζόν.
Η ερώτηση που θα πρέπει να μας μείνει φαντάζομαι ειναι: εσύ ποσο μακριά θα πηγαινες για να προστατευσεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα, έχοντας επιλέξει σαν τρόπο ζωής το ψέμα και το έγκλημα; Όπως και να έχει πάντως , οι μαθητές δεν θα ξαναδούν ποτέ ξανά με το ίδιο μάτι τους καθηγητές χημείας τους.
