Ηδυπαθή nerdy κοριτσάκια με μακριά μαύρα μαλάκια, ξανθές ΒουΠού με εγκαύματα τρίτου βαθμού στο στέρνο απ’ το καλοκαιρινό ΣουΚου, μια ψιλόλιγνη μελαχρινή με γυψωμένο πόδι, στη μασχάλη της μια φιλενάδα στο ρόλο ταξιθέτριας, ο Νίκος Περάκης με το αιώνια φαρδύ πουκάμισο, τριχωτοί πιτσιρικάδες με το εφηβικό άγχος να φουσκώνει σπυρωτό κάτω απ’ τα μούσια, φάτσες που παίρνεις όρκο ότι έχεις ξαναδεί, αλλά δεν μπορείς να θυμηθείς αν ήταν στην τιβί, ή αν τα πίνατε μαζί κάποια στιγμή, το φουαγιέ του Bios έχει ένα αλλόκοτο αίσθημα οικειότητας τις μέρες του Bob Theatre Festival, και κάτι το αναπάντεχο μαζί.
Κάτι φάσεις σαν κι αυτές, σε βοηθάνε να αντιληφθείς την αιχμή που κρατάει το θέατρο, το πλεονέκτημα που έχει απέναντι σε άλλες ψυχαγωγικές εξόδους της Αθήνας. Διατηρώντας μιαν αστική μεγαλοπρέπεια σε σχέση πιχί με το σινεμά, κι ακόμη περισσότερο από τα live gigs και τις μεγάλες συναυλίες, το θεατρικό κοινό περιφέρει απάνω του μια ταιριαστά τεατράλε επιβλητικότητα, την οποία όταν μεταφέρεις σ’ έναν αντιταξικό χώρο σαν το Bios και τη συνδυάσεις με το νεανικό προφίλ ενός φεστιβάλ σαν το Bob, που έχει απ’ τη Δευτέρα ξεκινήσει την έβδομη διοργάνωσή του, πετυχαίνεις μιαν ιδιαιτέρως αναπάντεχη ανθρωπογεωγραφική πολυμορφία. Είναι λίγο κάπως σα μια αλλόκοτη χωροχρονική σκουληκότρυπα να άνοιξε ακριβώς έξω απ’ τον πολυχώρο της Πειραιώς, και ν’ άρχισε να πετάει από μέσα γκόμενες της παραλιακής ντυμένες με παντελόνες και φορτωμένες με στιχάκια από Σαίξπηρ, να έρθουν σε λογαριασμό με Εξαρχειόπαιδα μεγαλωμένα με Άσιμο και Zappa.
Αυτό λειτουργεί λίγο σα δρώμενο από μόνο του, ειδικά όταν διανθίζεται από στιχομυθίες του στυλ «πόσο έχει το εισιτήριο; 9 ευρώ; Με μπύρα, έτσι; Χωρίς μπύρα; 9 ευρώ χωρίς μπύρα; Αλήθεια; Πάρα πολύ ακριβό!». Και η αλήθεια είναι, πως είναι αλήθεια, ακόμη κι αν δεν είσαι 20 χρονών με πλατινέ μαλλί και ξεσκισμένο τζιν να παίρνει αέρα η αυτοπεποίθησή σου να φρεσκάρεται. Η κοπέλα το παίρνει το εισιτήριο και τα κορίτσια μπαίνουν, γιατί εδώ που τα λέμε, τα χρήματα πάνε για καλό σκοπό. Από πού νομίζεις ότι μαζεύονται τα 500 ευρώ που θα πάρει για έξοδα παραγωγής η θεατρική ομάδα που θα κερδίσει το Scratch Night, ή τα 200 που θα πάρει για κρέμες κατά της ακμής ο νικητής του διαγωνισμού stand up comedy “Ultimate 5’ Δόξας”;
Γι’ αυτό τους δυο λόγους πρώτα απ’ όλα, το Bob Theatre Festival χρειάζεται κι εσένα. Το Scratch Night, που μπαίνει φέτος στην πέμπτη του χρονιά, παραμένει μια απ’ τις πιο φρέσκες και δυναμικές προτάσεις της θεατρικής Αθήνας κι απ’ το concept του και μόνο, υποψιάζεσαι τον ηλεκτρισμό που γεμίζει τη σκηνή: 10 θεατρικές ομάδες παρουσιάζουν από ένα θεατρικό κομματάκι, ελπίζοντας να συγκινήσουν αρκετά τους θεατές για να ρίξουν τα χαρτάκια τους στις απόχες που βγαίνουν παγανιά στις εξέδρες, και να κερδίσουν το χρηματικό έπαθλο που θα βοηθήσει να μετατραπούν τα αποσπάσματά τους σε ολοκληρωμένες παραστάσεις. «Εμείς, ως διοργανωτές, παρακαλούμε να ψηφίσετε όσες περισσότερες παραστάσεις σας αρέσουν», λέει ο Γιάννης Σαρακατσάνης, τελώντας χρέη παρουσιαστή, γιατί «είναι κρίμα να περάσει μια καλή παράσταση και να μην την ψηφίσετε, επειδή έχετε έρθει για να ψηφίσετε τους δικούς σας», αλλά έτσι λειτουργούν τα βραβεία κοινού.
Οι προτεινόμενες παραστάσεις είναι σε επίπεδο ενθαρρυντικό, όσο και πολυποίκιλο, είτε πρόκειται για την υποβλητική ατμοσφαιρικότητα του Στο Βάθος του Αδιεξόδου από τις ΜανταΜίτσες, είτε για την εκρηκτική αιρετικότητα του Face to Face των Ρακούν, είτε για το υποδόριο κινησιολογικό χιούμορ της Χήρας του Γουίντσεστερ των We Work for the Lady. Τρεις μονάχα απ’ τις ομάδες που διαγωνίζονται να σπάσουν το κοινό των αντιπάλων τους και να γείρουν την πλάστιγγα προς το μέρος τους. Στο διαγωνισμό stand up τα πράγματα είναι κάπως πιο απαλά, «λίγο σα τις δημοτικές εκλογές», που λέει κι η Κατερίνα Βρανά από σκηνής (της οποίας την παράσταση καλό είναι να προλάβεις): «οι υποψήφιοι είναι σχεδόν όσοι κι οι ψηφοφόροι», μιας κι οι stand-uppers είναι προφανώς λιγότερο δημοφιλείς απ’ τους θεατρικούς.
Αν θες να βάλεις κι εσύ ένα χεράκι στις ψηφοφορίες, πάντως, οι προκριματικοί του Scratch θα επαναληφθούν το ερχόμενο πεμπτοπαράσκευο πριν τον τελικό της Κυριακής, την ίδια μέρα που θα έχουν και την τελευταία τους αναμέτρηση οι φιναλίστ stand-uppers, οι οποίοι παρ’ ότι εμμονικοί με την σεξουαλική τους αφύπνιση (ή την έλλειψή της) –το λες και ταιριαστό με την ηλικία τους–, τουλάχιστον διατηρούν μια ανακουφιστική απόσταση απ’ την κακόγουστη επιθετικότητα που επιδεικνύουν οι πιο πετυχημένοι γιουτιουμπικοί τους συνάδελφοι.
Αλλά ακόμη κι αν δεν θες να πάρεις ρίσκα με τους νέους, το Bob Theatre Festival έχει μαζέψει στο πρόγραμμά του μερικές απ’ τις πιο buzzed και συζητημένες παραστάσεις που έβγαλε την περασμένη σαιζόν η ανεξάρτητη αθηναϊκή σκηνή, όπως η Διαβολιάδα των Ubuntu, Τα Λουλούδια στην Κυρία του Άκη Δήμου, ο Μουνής των 4Frontal, ή το άχαστο Ρωμαίος και Ιουλιέτα για Δύο του Κώστα Γάκη. Αλλά κι αυτά αν τα ‘χεις δει, οι προπέρσινοι νικητές του Scratch Night θα ανεβάσουν σε πρεμιέρα το Σούπερ Γλυκό Περγαμόντο τους, οι Cheek Bones που κερδίσανε το ‘10 θα ντεμπουτάρουν την ολοκληρωμένη τους Πυρηνική Οικογένεια κι οι Cake Three θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά με εξ ολοκλήρου ελληνικό θίασο το If Only τους, που έχει ήδη ταξιδέψει απ’ το Λονδίνο ως την Κορέα.
*Το Bob Theater Festival θα αναδεικνύει το νέο αίμα του ελληνικού θεάτρου για 7η συνεχόμενη χρονιά με πρεμιέρες, αυτοσχεδιασμούς, stand-up, διαγωνισμούς πάρτι, μουσική και επιλογές απ’ τις καλύτερες νεανικές παραστάσεις της σαιζόν μέχρι και την Κυριακή 11 Μαΐου στο Bios (Πειραιώς 84).
