Οι Balthazar βρήκαν το εξώφυλλο του τελευταίου τους δίσκου τυχαία σε ένα τεύχος National Geographic

Μέχρι τώρα τους είχαμε συνηθίσει σε πιο μελαγχολικά ηχητικά μονοπάτια, όμως με το Fever που κυκλοφόρησαν φέτος οι Balthazar πρόσθεσαν και το groove στην εξίσωση. H τέταρτη δουλειά των Βέλγων είναι ό,τι πιο uplifting έχουν κάνει ως τώρα και οι ίδιοι λένε αστειευόμενοι πως αυτός είναι ο δίσκος τους που προέρχεται από…τους γοφούς. 

Με τον πιο ταξιδιάρικο ήχο του Fever, οι Balthazar αποτελούν μια πλήρως ταιριαστή επιλογή για καλοκαιρινή συναυλία, γι’ αυτό και θα εμφανιστούν ζωντανά στο ΚΠΙΣΝ (25/6) στο πλαίσιο του Summer Nostos Festival.

Με διπλή λοιπόν αφορμή, τον τελευταίο τους δίσκο αλλά και την επερχόμενη εμφάνιση τους στα μέρη μας, η Popaganda με τον ένα εκ των δύο frontmen της μπάντας, Maarten Devoldere. Το ελληνικό κοινό τον αγαπά και για το άλλο του σχήμα, τους Warhaus…

https://www.youtube.com/watch?v=z2X2HaTvkl8

Έχετε πει πως τα δύο πρώτα άλμπουμ σας προέρχονταν από το μυαλό (Applause, 2010 και Rats, 2012), το τρίτο από τα σωθικά (Thin Walls, 2015) και το τελευταίο σας, από τους γοφούς. Πώς καταλήξατε λοιπόν σε αυτό τον πιο groovy ήχο του φετινού Fever; Θέλαμε να κάνουμε έναν πιο γιορτινό δίσκο, οπότε δουλέψαμε ώστε να γίνει όσο το δυνατόν πιο εξωστρεφής. Θέλαμε κάτι πιο παιχνιδιάρικο.

Πώς επιλέξατε το εξώφυλλο με τις ύαινες; Ήμασταν στο Βέλγιο και είχαμε βρει κάπου στοιβαγμένα μερικά τεύχη National Geographic. Ξεφυλλίζοντάς τα, βρήκαμε κάπου αυτή την εικόνα. Είχε πλάκα. Γιατί αν παρατηρήσεις, οι ύαινες έτσι όπως στέκονται μοιάζουν σαν μπάντα που ποζάρει. Αυτή που είναι πιο μπροστά είναι σαν τον frontman που κοιτάει στην κάμερα. Πίσω της οι υπόλοιποι μουσικοί που ψιλοαγναντεύουν… Όταν ήρθε η ώρα να επιλέξουμε το εξώφυλλο, μας ήρθε κατευθείαν αυτή η εικόνα στο μυαλό και θεωρήσαμε ότι ταίριαζε.

Μέσα στα χρόνια έχουν φύγει κάποια μέλη από τη μπάντα κι έχουν έρθει νέα. Με αυτές τις ανακατατάξεις, νιώσατε ποτέ τη μπάντα να κλονίζεται σοβαρά; Φυσικά και υπήρχαν στιγμές που στενοχωρηθήκαμε ή φοβηθήκαμε. Αλλά μετά από λίγο συνειδητοποιείς ότι αυτή είναι και μια φυσική πορεία, είναι κατανοητό ορισμένοι να θέλουν κάποια στιγμή να κάνουν άλλες επιλογές. Η αλήθεια είναι ότι τα κομμάτια τα γράφω εγώ και ο Jinte (Deprez) όποτε η δημιουργική διαδικασία δεν αλλάζει και πάρα πολύ. Βέβαια ο ερχομός ενός νέου μέλους δημιουργεί αμέσως και μια καινούργια δυναμική στην μπάντα.

Και πώς λειτουργεί το πράγμα όταν στην μπάντα υπάρχουν δύο frontmen; Το βρίσκω cool για να είμαι ειλικρινής. Δημιουργείται ένας ανταγωνισμός στο γράψιμο της μουσικής, θες πάντα να κάνεις το καλύτερο. Είναι κάτι που ακόμη το συνηθίζουμε. Εξακολουθεί όμως να είναι ωραίο το ότι το μοιράζεσαι κατά μία έννοια όλο αυτό. Υπάρχει άλλωστε και το παράδειγμα των Beatles που δεν τα πήγαν και πολύ άσχημα, ε;

Σωστό. Επίσης έχετε και άλλα side projects, για παράδειγμα, εσύ έχεις τους Warhaus. Αλήθεια, ζηλεύετε ποτέ ο ένας τον άλλο όταν παίζει κάπου αλλού από τους Balthazar; Όχι ιδιαίτερα. Όταν είδα για πρώτη φορά τους J. Bernandt ζωντανά, ένιωσα πολύ περήφανος για τον Jinte Deprez. Όταν παίζεις μουσική μαζί με τον άλλο για τόσο καιρό, παίρνεις κάπως σαν δεδομένο τον άλλο, όταν είναι μέλος της μπάντα σου. Αν όμως είσαι στο κοινό και βλέπεις τον άλλο πάνω στη σκηνή, συνειδητοποιείς εξ αρχής πόσο ταλέντο έχει. Ανακαλύπτεις ξανά κάτι νέο στον άλλο.

Όταν γράφεις μουσική, ξέρεις από την αρχή αν αυτό που γράφεις προορίζεται για τους Balthazar ή για τους Warhaus; Για μένα είναι πολύ εύκολο, γιατί δουλεύω σε ξεχωριστές περιόδους για την κάθε μπάντα. Για παράδειγμα, το Fever το δουλέψαμε για έναν χρόνο με τους Balthazar, οπότε σε αυτό τον καιρό, μπορεί να έκανα περιοδεία με τους Warhaus, αλλά ήξερα ότι γράφω μόνο για τους Balthazar.

Όταν ας πούμε επιστρέφεις στους Balthazar αφού μόλις έχεις δουλέψει κάτι νέο με τους Warhaus, κουβαλάς κάτι καινούργιο από το σόλο project σου, μια διαφορετική ματιά πάνω στα πράγματα στους Balthazar; Ναι, σίγουρα. Το να κάνεις άλλα πράγματα σε βοηθάει κιόλας από το να ξεφεύγεις από μια στατικότητα μέσα στην μπάντα. Επομένως τα προσωπικά μας project νιώθω ότι μας βοηθούν να γινόμαστε πιο ανοιχτόμυαλοι σε αυτά που κάνουμε στους Balthazar. Κι αυτό ήταν κάτι που βοήθησε πολύ όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε το Fever.