B.D.Foxmoor: «Δεν έφυγα από το Πέραμα και το πληρώνω»

Κλείνεις τους παλιούς σου λογαριασμούς, ή μπορεί να ανοίξεις καινούριους γιατί δε μπορείς να μεταφέρεις το σαράκι πιο πέρα, στην καινούργια εποχή. Αν ονειρεύεσαι ότι θα είναι καλύτερη, δε μπορείς να πάρεις τις βρωμιές της πρώτης μαζί. Πολλά πράγματα από αυτά ήταν λάθη μου, δεν έχει σημασία αν σιγοντάρανε και οι άλλοι, εγώ μιλάω για μένα. Ήταν λάθη μου, θα ήθελα να τα κλείσω. Θα μου πεις «έτσι κλείνονται αυτά»; Εγώ νομίζω ναι, γιατί ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλα όσο οι περιγραφές μας – αν τα ένιωθα τόσο μεγάλα όσο οι περιγραφές δε θα τα έκλεινα ποτέ. Από την άλλη θεωρώ πολύ συντηρητικό το να μην κάνεις υπερβάσεις, ακόμα και τέτοιου είδους. Όταν υπάρχει σοβαρός λόγος να μένεις μακριά από κάποιον, πρέπει να γίνεται.  Για όσο χρόνο αυτό το πραγματάκι λειτουργεί. Όταν αυτό το πράγμα δε λειτουργεί, πρέπει να το ξαναδείς. Και όταν λειτουργεί, και τον ανταμώσεις έστω για μια, δυο, τρεις φορές, πρέπει να το κάνεις. Δηλαδή δεν καταλαβαίνω, τι θα σου απαγορέψει να το κάνεις; Δε στεγνώσαμε τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Ειδικά μετά το θάνατο του Παύλου, που μας κάνει εμάς, 30-40 ανθρώπους, να νιώθουμε πιο δύσκολα, γιατί δεν είναι μόνο ένα παιδί που πέθανε από φασίστες. Είναι και ο Παύλος που τον ξέραμε, ήταν δικός μας άνθρωπος.

Εγώ πάντα πίστευα ότι μόνο ένα τραγικό γεγονός μπορεί να ξεπεράσει το χρόνο που θέλουν τα πράγματα για να ωριμάσουν. Ακόμα και στη φύση, μια καταιγίδα μπορεί να σου χαλάσει τη σπορά και να αναγκαστείς να φυτέψεις κάτι άλλο. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει.

Από κει και πέρα, ένιωσα ότι ήταν δρομολογημένο το τι θα γίνει με τους Active Member, ένιωσα ότι πρέπει να καθαρίσω με δύο πράγματα. Ποια είναι αυτά; Το ένα ότι δε μπορούμε να μιλάμε στον πληθυντικό μέσα στο low bap πια, γιατί κανείς δεν έχει βοηθήσει σε τίποτα σε αυτό που εγώ είχα στο μυαλό μου σαν κολεκτίβα. Άρα πιτσιρικάδες αράξτε, κάντε ό,τι γουστάρετε αλλά μακριά από μένα, αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο εδώ και 6-7 μήνες προς τα γκρουπ. Το άλλο ήταν προσωπικές μου υποθέσεις. Γιατί ο Νικήτας είναι προσωπική μου υπόθεση. Και θα γίνει άλλη μια μεγάλη αντάμωση με τον Νικήτα και με όλους όσους με έχουν βοηθήσει στο ξεκίνημα, έστω και λίγο, δεν έχει σημασία. Με όσους ήμασταν παρέα εκείνη την εποχή. Θα γίνει στις αρχές Απρίλη σε ένα κεντρικό χώρο, θα είναι όλα τα παιδιά που συνεργαστήκαμε μέχρι το ’98, θα παίξουμε, θα χει πλάκα. Θα το κάνουμε μια φορά να μας φύγει από μέσα μας, και μετά ο καθένας θα τραβήξει το δρόμο του.

Κάθε φορά που βοηθούσα έναν άνθρωπο, στο μυαλό μου ήταν το low bap, όχι ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Είχα ένα όνειρο, ότι κάποτε αυτή η λογική θα μπορεί να μοιραστεί με τον κόσμο. Έκανα υπομονή, σε κάποια πράγματα έγινα σκληρός, χρησιμοποίησα όλους τους τρόπους. Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν τους παρατηρούσα μόνο, δεν έκανα τίποτα. Και έβλεπα ότι μπορεί να υπάρχει αυτό το γελοίο που στο χιπ χοπ αναφέρεται σαν ταλέντο, γιατί εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος ταλαντούχος, με πέντε μαλακίες που βάζει στη σειρά – γιατί είναι απλός ο κώδικας. Και το παραπάνω; Αυτό που θα με κάνει να βάζω το cdακι σας και να το ακούω; Να με κάνει να σας βλέπω στη σκηνή και να χαίρομαι που βοήθησα κι εγώ; Αυτό το ένιωσα λίγες στιγμές, με κάποια άτομα ξεχωριστά. Οι περισσότεροι ήταν στις παρεούλες τους, ένα μίζερο πράγμα. Καλά θα κάνουν να συνεχίσουν να το ζουν όπως γουστάρουν. Απλά εγώ δε μπορώ πλέον να χρησιμοποιώ πληθυντικό και να πάρω αυτό το ψέμα μαζί μου στη δεύτερη εποχή. Δε μπορώ να το κάνω. Μπορώ να σκαρώσω ένα καινούριο; Αλλά να ‘ναι καινούριο, όχι αυτό το μπαγιάτικο ψέμα. Για αυτό σου λέω, έκλεισα προσωπικές μου υποθέσεις που θα ήταν σαράκι μου αν τις είχα μαζί και προσδιόρισα ξανά το χώρο μου, ποιος είμαι και ποιο είναι το όνειρο μου και ότι δε μπορεί να ασελγεί πάνω του ο καθένας.

Το low bap είναι μια κεντρική ιδέα, ένα απλό πραγματάκι που το έχεις για να σε κάνει κράτει στα δύσκολα, ένα πράγμα που λες «στηρίζω το λόγο μου με τη ζωή μου», είναι κάτι που ποτέ δεν είσαι ακριβώς εκεί, πάντα παλεύεις για να είσαι. Χρειαζόμουν κάτι πιο σπουδαίο από μένα, να το ‘χω πάντα μπροστά μου, να το κυνηγάω.

Κόντρα στους καιρούς, το Cosmos Alivas, ο καινούργιος δίσκος των Active Member, θα βγει στην αρχή σε διπλό βινύλιο. Σύντομα θα μπορεί όποιος θέλει μέσα από τη σελίδα μας να γίνει συμπαραγωγός του δίσκου, να βοηθήσει για να κυκλοφορήσει, κάτι σαν το kickstarter. Και φυσικά το όνομά του θα γραφτεί στους παραγωγούς του δίσκου. Αυτά για το βινύλιο. Αργότερα, για το cd, που το θεωρώ ευτελές αντικείμενο, ποιος ξέρει, μπορεί να βρούμε μία ευτελή διαδικασία για να το κυκλοφορήσουμε.

Στο κάτω κάτω είναι ευκαιρία όλων αυτών των παιδιών να αποδείξουν ποιοι είναι, μόνοι τους χωρίς ταμπέλες και όλα αυτά τα όμορφα. Γιατί δεν τα ήθελα και εγώ αυτά.  Μου τύχανε, γιατί άρχισε να μαζεύεται κόσμος γύρω από αυτό το πράγμα.

http://youtu.be/wAkCYtJm_xE

Ένα πράγμα που έχω φορτίο, είναι όλα αυτά τα όχι που έχω πει όλα αυτά τα χρόνια. Όχι ότι έχω μετανιώσει, αλλά ξέρω ότι αν κάποια δεν τα είχα πει, μπορεί τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά και για μένα και για τον κόσμο που μας παρακολουθεί. Ήταν δικές μου προσωπικές αγκυλώσεις. Δεν ήταν όμως αυτοσκοπός το όχι. Ούτε στάση. Αν ήταν όμορφα τα πράγματα, μόνο ναι θα έλεγα. Μακάρι να έρθει μια εποχή να λέμε «ναι» και να μας ευχαριστεί όλους.

Τα παιδιά που ακούν low bap φοράνε το tribal σχέδιο και νομίζουν ότι είναι το σήμα του low bap ενώ είναι το σήμα μια ομάδας που είχαμε τότε, μέχρι το ’98, της Freestyle Productions. Εγώ έχω κάθε δικαίωμα να το σέρνω μαζί μου, αυτοί όμως; Είναι περίεργο.

Υπάρχει ένας στίχος που λέει «ήμουν δρολάπι, πώς να γίνω στερνοβρόχι, πως μου ζητάς τα ναι, αφού εγώ καμώθηκα από τα όχι». Αυτό είναι όλη η ιστορία, το βρίσκω συνέχεια μπροστά μου.

Δε νομίζω ότι μπορώ να απευθυνθώ στον κόσμο με προτάγματα. Όποτε ανοίγω το στόμα μου, περισσότερο διώχνω τον κόσμο παρά τον μαζεύω.

Στους ανθρώπους δεν πιστεύω πολύ. Αλλά εντάξει.

Τα Σάββατα του Φεβρουαρίου ο B.D.Foxmoor εμφανίζεται στο Tin Pan Alley (Τουρναβίτου 6, Πλ. Ασωμάτων, τηλ. 210 3210158) παρουσιάζοντας τα τραγούδια από την τριλογία «La Bruja Muerta» με την συνοδεία 3D Mapping Projection.