Άστατη καρδιά μου, πέρα δώθε πας
Το καθένα ανθάκι σαν μέλισσα τρυγάς
Μια όμορφη όταν βλέπεις αμέσως σταματάς
Το ντέρτι σου, καρδιά, δεν το αντέχω.
Σαντούρι τάχα ή μήπως σάζι θες;
Μια πάπια άραγες ή χήνα τάχα θες;
Με τ’ άγουρα στηθάκια της μια κοπελίτσα θες
Το βάρος σου, καρδιά, δεν το αντέχω.
Θες ψηλά να σκαρφαλώσεις και ως πέρα ν’ ατενίσεις
Σαν άγριος χείμαρρος θες να κατρακυλήσεις
Όλες τις όμορφες θες να τις αγαπήσεις
Το ντέρτι σου, καρδιά, δεν το αντέχω.
Ας γίνοταν να γράφω να διαβάζω, λέει ο Καρατζάογλαν
Παλικαράς στα καραβάνια πλιάτσικο να κάνω
Ας ντυνόμουνα στην τρίχα, σαν αφέντης να βολτάρω
Το ντέρτι σου, καρδιά, δεν το αντέχω.
