Πώς το κάνατε δηλαδή αυτό; Είμαι εικαστικός και είμαι και επικοινωνιακός, οπότε έκανα κείμενα, έβγαζα φωτογραφίες, παρεμβάσεις, έγραψα κάποιους κανόνες. Όρισα ένα κόσμο με λίγα λόγια. Πάνω στο χρόνο μου έλεγαν διάφοροι ότι πρέπει να το κάνω βιβλίο. Εκεί κατάλαβα ότι όλα αυτά μπορεί να έχουν μια μορφή. Κατά σύμπτωση, μου είπε ο Ποταμός, η υπέροχη Αναστασία Λαμπρία, ότι θα το κάνει αυτή βιβλίο. Δεν το ανακοίνωσε σε εμένα αλλά στο κοινό.
Δεν φοβηθήκατε όμως ότι μπορεί όλο αυτό να μην είναι τέχνη αλλά σαχλαμάρα; Δεν με ένοιαζε. Πήρα όλες τις αποσκευές που έχω. Γλυπτική, ζωγραφική, θέατρο, κινηματογράφο και τα έβαλα μέσα εκεί. Κάθε ανάρτηση που έκανα την αντιμετώπισα σαν ένα έργο τέχνης. Πώς κάνεις μια έκθεση και ξέρεις ότι είναι πολύτιμα τ’ αντικείμενα; Άλλο αν είναι καλά ή κακά, πάντως είναι πολύτιμα.
Αν ξεφυλλίσει κανείς το «λάικ» όμως καταλαβαίνει ότι πρόκειται περί αυτοβιογραφίας. Ε, φυσικά και είναι. Ό,τι και να κάνω έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία.
Περνάτε πολλή ώρα στο Facebook; Έφυγα! Ο λογαριασμός υπάρχει αλλά δεν γράφω από την πρωτοχρονιά το 2019. Επιστρέφω πάλι στον κόσμο της πραγματικότητας.
Πόσες ώρες σπαταλούσατε; 5 ώρες, καθημερινά.
Δεν σας λείπει τώρα; Καθόλου. Μόλις περάσει μια εβδομάδα δεν ασχολείσαι καν. Όπως το τσιγάρο.
Δεν εθιστήκατε στο like; Εθίστηκα. Πώς το έπαθα;
Πώς; Η πρώτη φωτογραφία που ανέβασα, ήταν που γονάτισα στην Πανεπιστημίου Δεκαπενταύγουστο και έγραψα «Θεέ μου σ’ ευχαριστώ.» Χιλιάδες τα like από κάτω. Νόμιζα ότι είχε χαλάσει το μηχάνημα. Αυτό μ’ έκανε να νιώσω αγαπητός.
«Η πρώτη φωτογραφία που ανέβασα, ήταν που γονάτισα στην Πανεπιστημίου Δεκαπενταύγουστο και έγραψα “Θεέ μου σ’ ευχαριστώ.”»
«Το σπουδαιότερο είναι που βλέπεις ανθρώπους αξιόλογους που γίνονται ρεζίλι. Μορφωμένοι που ξεφτιλίζονται με 30 αναρτήσεις την ημέρα.»
Έχετε νιώσει αγαπητός όμως, έχετε εκτεθεί αρκετά, σας γνωρίζει ο κόσμος. Τι διαφορετικό βρήκατε στην αγάπη του “facebook”; Είναι σαν σεξ από το τηλέφωνο. Δεν έχεις τα υγρά, τις βρομιές και τα διάφορα. Είναι όλο ιδεατό. Νομίζεις ότι κάνεις σχέσεις, ενώ δεν κάνεις. Δεν έχει καμιά ανταπόκριση στην πραγματική ζωή. Άνθρωποι που βαριούνται, ηλικιωμένοι, που δεν έχουν την δυνατότητα να εκτεθούν. Το σπουδαιότερο είναι που βλέπεις ανθρώπους αξιόλογους που γίνονται ρεζίλι. Μορφωμένοι που ξεφτιλίζονται με 30 αναρτήσεις την ημέρα. «Τώρα είμαι στη Λαμία, τώρα κολυμπάω, τώρα φτιάχνω αυγά» και μετά «καταραμένε ΣΥΡΙΖΑ».
Δηλώνει μοναξιά; Σίγουρα και ένα είδος κατάθλιψης.
Πριν το Facebook δηλαδή πως εκφραζόταν όλο αυτό; Με το τηλέφωνο. Αλλά δεν τον έβλεπες, τον άκουγες μόνο. Εδώ τον έχεις αυτούσιο όποια ώρα θες. Εγώ είμαι 67 χρονών και έχω αντιστάσεις. Ένα νέο παιδί δεν έχει.
Οι μεγαλύτεροι νομίζω την πατάνε πιο πολύ. Νομίζουν ότι είναι συνέχεια στο καφενείο με τους φίλους τους. Ενώ ξέρουν βαθιά πως δεν τους ακούει κανείς.
Έχετε φανταστεί πως θα ήταν η ζωή σας αν εμφανιζόταν το Facebook όταν ήσασταν 17 χρονών; Υπήρχε αντίστοιχο. Η ανάγκη να είμαστε σε επαφή. Εγώ είχα πάντα φίλους. Το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου είναι αυτοί. Ούτε ερωτικά ούτε τίποτα.
Μοιάζετε ότι ήσαστε πολύ ευχαριστημένος από τη ζωή. Κάθε καλλιτέχνης έχει αιτήματα. Κάτι θες να κάνεις. Εγώ με το βιβλίο σαν να καθάρισα. Περπατάω ανάλαφρος στο δρόμο.
«ΚΚΕ, Κομψότης, Καλοσύνη, Ευγένεια» είναι το νέο κόμμα που προτείνετε, έχετε καταλάβει όμως ότι τα κοινωνικά δίκτυα είναι ο χώρος που κυριαρχεί η αγένεια και θυμός; Είμαι ένας άνθρωπος σκοτεινός και αμαρτωλός, στο Facebook, όμως, υποκρίθηκα πως είμαι άγιος. Είναι εύκολο να το κάνεις. Έγραφα ας πούμε «καλημέρα, σας αγαπώ» και γινόταν χαμός.
Τα πιστεύατε αυτά που αναρτούσατε. Μπερδεύεσαι και τα πιστεύεις.
Κάθε καλλιτέχνης έχει αιτήματα. Κάτι θες να κάνεις. Εγώ με το βιβλίο σαν να καθάρισα. Περπατάω ανάλαφρος στο δρόμο.
Φλερτάρατε πάντα με το κιτς; Ε, οι κριτικοί με αποκαλούν τον ιερέα του κιτς. Εγώ δεν τα υπολογίζω όμως όλα αυτά. Δεν με απασχολεί τίποτα, παρά μόνο αυτό που βγαίνει από μέσα μου. Επειδή κατάλαβα το κιτς από παιδί, είπα θα το υπηρετήσω και έτσι δεν είχα κανένα κόμπλεξ. Δεν μ’ ενδιέφερε. Νόστιμος, έξυπνος, ευκατάστατος ήμουνα, δεν είχα τίποτα να φοβηθώ.
Και τώρα χωρίς Facebook τι θα κάνετε; Δεν μπορώ να αντισταθώ στις προτάσεις που μου κάνουν αξιόλογοι άνθρωπο. Μου είπε ο Χάρης Φραγκούλης να παίξω στον Οθέλλο στο Θέατρο Τέχνης. Μπορείς ν’ αρνηθείς βλέποντας όλα αυτά τα ταλέντα;
Μπορείς; Όχι. Είναι τρομερό να είσαι 67 χρονών και να είσαι ακόμα ενεργός.
Το λάΐκ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός.
