Τι υπήρχε για τον Άλεξ Λόθερ μετά το The End of the F***ing World;

O Άλεξ Λόθερ ξέρει 1-2 πράγματα για το τέλος του κόσμου, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε ένα από τα καλτ breakout hits του Netflix, το The End Of The F***ing World, οπότε δεν ήταν εντελώς αταίριαστη η συνέντευξη που μας παραχώρησε εν μέσω lockdown για την ταινία Οι Μεταφραστές, της οποίας η ελληνική κυκλοφορία συνέπεσε με την έναρξη των μέτρων για την επιδημία του κορωνοϊού κι αναβλήθηκε.

Συνεχίζοντας στο concept του lockdown, στους Μεταφραστές, ο ανερχόμενος βρετανός ηθοποιός συμπρωταγωνιστεί με ένα διεθνές ρόστερ ονομάτων (από το πρώην Bond girl, Όλγα Κουριλένκο, μέχρι τον Μανώλη Μαυροματάκη του Ο Εχθρός Μου), όλοι τους σε ρόλο μεταφραστών που κλείνονται σε ένα πολυτελές καταφύγιο για να μεταφράσουν με ασφάλεια και πλήρη μυστικότητα, ο καθένας στη γλώσσα του, τον τελευταίο τόμο ενός από τα μεγαλύτερα παγκόσμια best sellers. Όμως όταν μυστηριωδώς διαρρέουν στο Internet οι 10 πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος κι ένας χάκερ ζητά λύτρα για να μην αποκαλύψει τη συνέχεια, οι υποψίες στρέφονται στους 9 έγκλειστους μεταφραστές για να βρεθεί ο ένοχος.

Ο Λόθερ, που μιλάει άψογα γαλλικά και μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Λονδίνου και Παρισιού, καταδιασκέδασε την πρώτη του αυτή επαφή με το αστυνομικό μυστήριο, όπως και το πολυαναμενόμενο επόμενο project του, ένα πέρασμα από την ταινία του Γουές Άντερσον The French Dispatch.

Μας μιλάει για αυτό, την αγάπη του για τις λέξεις και την επιστροφή του αστυνομικού μυστηρίου στη μεγάλη οθόνη παρακάτω…

Οι Μεταφραστές είναι ένα πρωτότυπο whodunit. Ίσως συμβαίνει μια μικρή αναβίωση του είδους με ταινίες σαν αυτή και το Στα Μαχαίρια. Ποια ήταν η αντίδρασή σου στο σενάριο; Πιστεύω ότι ήταν η πρωτοτυπία της ιστορίας με την έννοια του ότι δεν είχα ξαναδεί γαλλική ταινία τέτοιου είδους. Δεν έχω ευρεία γνώση του γαλλικού σινεμά, αλλά μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρων συνδυασμός στοιχείων. Επίσης, μου άρεσε πάρα πολύ η τελευταία ταινία του Ρεζίς Ρουανσάρ, το Χτυποκάρδια στο Γραφείο. Παρόλο που Οι Μεταφραστές είναι εντελώς διαφορετικοί σαν είδος, συνεχίζουν να εξερευνούν την αγάπη του Ρεζίς για το genre σινεμά. Ήταν εντελώς καινούργια εμπειρία για μένα.

Πώς σου φάνηκε η συνεργασία με ηθοποιούς από όλον τον κόσμο; Σου άρεσε να αποτελείς κομμάτι ενός τόσο μεγάλου καστ; Μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν κι αυτός ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που με τράβηξαν στο πρότζεκτ. Δούλεψα με ηθοποιούς από όλη την Ευρώπη κι αυτό το ομαδικό συναίσθημα είναι σπάνιο στον κινηματογράφο. Καμιά φορά μπορεί να αισθάνεσαι εντελώς απομονωμένος, να είσαι ο μόνος ηθοποιός στο γύρισμα εκείνη την εβδομάδα, οπότε ήταν μεγάλη ευχαρίστηση το να δουλεύω, ουσιαστικά, με ένα θίασο.

Υπήρχαν προκλήσεις στο να παίζεις σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική σου; Υποθέτω πως ναι. Καμιά φορά η ανάγκη μιας σκηνής θα ήταν πολύ τεχνική και η ατάκα έπρεπε να εκφραστεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο για λόγους κατανόησης και μόνο. Καθότι τα γαλλικά δεν είναι η μητρική μου γλώσσα, ήταν δύσκολο να το συλλάβω με την πρώτη. Ωστόσο, το να παίζω με ηθοποιούς που βρίσκονταν σε παρόμοια θέση με τη δική μου ήταν πολύ καθησυχαστικό γιατί βρισκόμασταν στην ίδια μοίρα. Ένα βράδυ είχαμε και μια σουρεάλ έξοδο σε ένα μπαρ στο Παρίσι – εγώ, ένας Έλληνας και μια Πορτογαλίδα, μιλούσαμε γαλλικά μεταξύ μας στην αρχή και καταλήξαμε να μιλάμε αγγλικά.

Η ταινία έχει μυστήρια και ανατροπές που καλό είναι να μην γνωρίζει ο θεατής πριν την δει. Είναι, όμως, δυνατό να κρατηθεί κάτι εντελώς μυστικό στη σημερινή ψηφιακή εποχή; Νομίζω ότι το μυστήριο έχει χαθεί αρκετά από τη ζωή μας. Έχω παρατηρήσει ότι ψάχνω στο κινητό αμέσως κάτι που δεν γνωρίζω αντί να κάτσω να αναρωτηθώ… έχω να ανοίξω λεξικό ή εγκυκλοπαίδεια εδώ και καιρό. Είναι κρίμα, κατά κάποιον τρόπο, γιατί έχουμε σίγουρα χάσει κάτι ωραίο.

Ποια είναι η σχέση σου με τις ιστορίες μυστηρίου και τα whodunits; Ποιες είναι οι αγαπημένες σου στο σινεμά ή στη λογοτεχνία; Πριν ξεκινήσω αυτή την ταινία, διάβασα το Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές της Αγκάθα Κρίστι. Δεν το πιστεύω ότι δεν το είχα κάνει στο παρελθόν, είναι κλασικό και τόσο καλό. Υπήρχε μια σειρά στην Αγγλία που λέγεται Rosemary & Thyme με δύο κυρίες που ασχολούνται με την κηπουρική και συνεχώς πετυχαίνουν πτώματα. Και πρέπει να λύσουν το μυστήριο της κάθε δολοφονίας. Εκτός του ότι παίζουν δύο καταπληκτικές ηθοποιοί, είναι αστείο και το ότι αυτές οι συμπαθέστατες κυρίες βρίσκουν όλο νεκρούς στους κήπους της Αγγλίας.

Η δική σου τηλεοπτική σειρά, το The End Of The F***ing World, έχει αλλάξει την καριέρα σου; Είναι πολύ ωραίο να αποτελείς κομμάτι του Netflix, που έχει τόσο ευρύ κοινό. Πάντα εκπλήσσομαι όταν είμαι διακοπές κάπου ή βρίσκομα σε μια ξένη χώρα για δουλειά και συναντώ ανθρώπους που ξέρουν τη σειρά και τους χαρακτήρες. Το έχω παρατηρήσει και μου αρέσει πολύ γιατί λατρεύω αυτή την ιστορία.

Τι μπορείς να μας πεις για το ρόλο σου στο The French Dispatch του Γουές Άντερσον; Τίποτα! Είναι πολύ μικρός ρόλος. Αλλά ο Γουές Άντερσον είναι ο πιο γοητευτικός κι ακριβής σκηνοθέτης που έχω δουλέψει ποτέ στη ζωή μου και ήταν μεγάλη τιμή, έστω και για λίγες μέρες. Ασχολείται με κάθε λεπτομέρεια.

Μετά από αυτή την ταινία, ποια είναι η γνώμη σου για το επάγγελμα του μεταφραστή; Ας πούμε αν δεν πετύχει η ηθοποιία… [γέλια] Είναι πολύ περίεργο, ειδικά στην Αγγλία. Δεν βρίσκεται το όνομά του στο εξώφυλλο του βιβλίου, πρέπει να κοιτάξεις μέσα, γεγονός πολύ παράξενο γιατί όλο το βιβλίο έχει φιλτραριστεί μέσα από το μυαλό του μεταφραστή. Είναι ενδιαφέρον το πόσο βρίσκονται στη σκιά οι μεταφραστές. Μου αρέσει η ιδέα του να μένω μόνος με τις λέξεις, να περνώ χρόνο με βιβλία, να διαλέγω την καλύτερη ή καταλληλότερη λέξη. Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία και θα ήταν πολύ ωραίο να χαθώ μέσα στις λέξεις…