«Αϊτή, μία performance για την Ιστορία»

Αυτό το νησάκι, η Αϊτή –  το «Χαΐτιον», μία ανεξάρτητη, αλλά πολύ φτωχή χώρα, που, καθώς δεν ήταν σε θέση να ενισχύσει οικονομικά την επανάσταση, έστειλε στους Έλληνες 45 τόνους καφέ προς πώληση, για να αγοραστούν καριοφίλια και άλλα πολεμοφόδια, αλλά και 100 Αϊτινούς εθελοντές, που πέθαναν όλοι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την Ελλάδα […], ήταν η  πρώτη χώρα που αναγνώρισε επίσημα την ελληνική επανάσταση του 1821. Εσείς το ξέρατε αυτό;

Αλλά τι σημασία έχει το παρελθόν…Αυτό αναρωτιούνται, με ένα χείμαρο ερωτήσεων – και μόνο- οι δύο ηθοποιοί στην παράσταση Αϊτή.  Ξεκινάνε την ιστορία από τότε που κάποιος αναγνωρισε το ελληνικό μας Κράτος και ρωτούν, ρωτούν, ρωτούν, ανοίγουν βιβλία, ρωτούν, αναρωτιούνται, απορούν, αναλογίζονται, συντάσουν ερωτήματα ρητορικά, θέτουν εκ νέου θέματα ως τα θεμελιώδη και αναπάντητα μυστήρια, αγωνιούν για το μέλλον…

Φτάνουν στην ελεύθερη Ελλάδα του Τρικούπη, στην Μπελ Επόκ, στον Πόλεμο, τον εμφύλιο και τον κανονικό, στην εφταετία, στην Ελλάδα του Φραπέ , στην Ελλάδα,μέλους της ένωσης του Τίποτα. Και συνεχίζουν να ρωτάνε, εγκυρώνοντας ως φόρμα για το θέατρο μας, το θέατρο των καταιγιστικών ερωτήσεων, “το θέατρο της απορίας” . Σαν εκείνη την παράσταση των Forced Entertainment, το Quizola, με τον καταιγιστικό ρυθμό του Drunk enough to say I love you της Κάρυλ Τσέρτσιλ (το είδαμε στην Ελλάδα από την Κατερίνα Μπερδέκα). Μοιάζοντας με αυτά, αλλά χωρίς να μοιάζει μαζί τους.

Η γλώσσα είναι κοφτερή , το θέμα ελληνικό, η σκηνική αρτιότητα εργασία μηνών. Οι ερωτήσεις καινούργιες, βαλμένες σε σειρά. ‘Ενα νέο “δικό μας” κείμενο ξεφυλλίζεται στη σκηνή, με όλα αυτά που θέλαμε και δεν τολμήσαμε, δεν σκεφτήκαμε, αρνηθήκαμε ή αγνοοούσαμε να ρωτήσουμε

“Θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα η ζωή μας αν γινόμασταν ήρωες; Αν συμμετείχαμε σε μια επανάσταση; Αν μας έγραφαν τα βιβλία;Από ποια χώρα ήταν οι περισσότεροι φιλέλληνες που συμμετείχαν στην επανάσταση; Ισπανία; Αϊτή; Πορτογαλία, Ιταλία, Γαλλία;  Όταν πηγαίνατε σχολείο, γράφανε τα βιβλία της Ιστορίας για το ”κρυφό σχολείο”; Τι να δώσουμε σε όποιον βρει από ποια χώρα της Ευρώπης ήταν οι περισσότεροι φιλέλληνες; Ένα στρούντελ;Στις πρώτες εκλογές του 1824 μπορούσες να ψηφίσεις αν δεν είχες ακίνητη περιουσία; Άλλαζε τότε κάτι με την ψήφο; Τα αποτελέσματα τι ώρα βγήκαν;Γιατί έπεσε από την Ακρόπολη ο Οδυσσέας Ανδρούτσος; Ήταν η κακιά η ώρα; Κατά μία έννοια πολέμησαν και οι αρχαίοι Έλληνες στην επανάσταση του 1821; Υπάρχει κάποια ειρωνεία στον συνδυασμό των λέξεων ”τα δάνεια της ανεξαρτησίας”;  “

Η θαραλλέα ομάδα Ηatari διάβασε πολύ, από πολλές πηγές, που τις αράδιασε ως σκηνογραφία, με θράσος, στη σκηνή. Πόσα από όλα αυτά τα βιβλία ιστορίας έχουμε όλοι στα πάνω ράφια της βιβλιοθήκης ή πιο πάνω- στο πατάρι, πόσα αγοράσαμε με πάθος και δεν ανοίξαμε ποτέ, πόσα από αυτά τα σκίσαμε στο τέλος του σχολείου -τότε που η παιδεία ήταν δωρεάν-, πόσα δεν είχαμε καν την απορία να ανοίξουμε στην πρώτη τους σελίδα στο σπίτι του θείου, εκείνου του εκκεντρικού….

“Υπάρχει μία Ιστορία ή πολλές; Σε πόσα δευτερόλεπτα ένα facebook post θεωρείται παλιό; Ήταν ο εμφύλιος ένα πείραμα; Τα ντόμινο όταν στηθούν σωστά, στήνονται σωστά μόνο για να πέσουν; Γίνεται να σε καθορίζει κάτι που δεν γνωρίζεις;”

Με αφοπλιστική ενθουσιώδη  παιδική χαρά και οπτιμιστική μανία γέρου, τα βιβλία άνοιξαν και από μέσα ξεπετάχτηκαν τα σημεία στίξης.

Σήμερα στην δική μας ιστορία φαίνεται σαν να πρωταγωνιστεί το ερωτηματικό…

“Και τώρα τι κάνουμε ; Υπάρχει κάποια ελπίδα σε κάποιο μέλλον; Υπάρχει κάποιο μέλλον;
Θα μπορούσε κάτι να μας πλησιάζει χωρίς να το έχουμε αντιληφθεί παρά μόνο όταν φθάσει ακριβώς δίπλα μας;
Δεν είναι λυπηρό που στην εποχή μας φτιάχνονται ακόμα στρατόπεδα συγκέντρωσης;
Με πρόσκληση ήρθατε, ε; “

Συντελεστές
Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Κείμενο: Μάριος Τσάγκαρης, Άλκης Ζούπας
Παίζουν: Γιώργος Καπινιάρης, Άλκης Ζούπας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Φένη Μπένου
Επιμέλεια Κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου
Σχεδιασμός Φωτισμού – Video – Φωτογραφία: Γιώργος Ζαφειρίου
Πρωτότυπη Μουσική – Σχεδιασμός ήχου: Μάριος Τσάγκαρης
Σχεδιασμός Αφίσας: Κωνσταντίνος Σελλάς
Παραγωγή: ομάδα Hatari, Ομάδα7