Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως δεν είναι λίγα αυτά που χάνουμε στο βωμό της γρήγορης καθημερινότητας, όσα δεν προσεγγίζουμε με την απαιτούμενη «εστίαση» για να τα ανακαλύψουμε εφ όλης της ύλης. Είναι Δευτέρα και δεν θα βιαστώ. Το πρωινό, οι σκέψεις και ο καφές μου στο πλάι ενώ ήδη έχω «μεταφερθεί» κάπου αλλού με την βοήθεια του κατάλληλου δίσκου στο πλατώ του πικάπ. Αν σας αρέσει ο library ήχος και ο σκασμός μουσικών οργάνων που μπορεί να κάνει τρελό τον ηχολήπτη που μιξάρει έναν δίσκο με άπειρα κανάλια και ιδέες τότε οι Mandingo θα γίνουν η αγαπημένη σας μπάντα στο πι και φι. Με τέσσερις δίσκους στο ενεργητικό τους (δύο έχουν τυπωθει και στην Ελλάδα) και μερικά singles, οι Άγγλοι Mandingo είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί στην μέση ακριβώς του Ιούνη. Έχοντας λοιπόν δύο διαφορετικούς δίσκους με ελληνική σφραγίδα και με μπόλικη τρέλα και βιασύνη είναι λογικό να μην έχω δώσει την απαιτούμενη προσοχή στο φοβερό και τρομερό The primeval rhythm of life του 1973 που αρκετές φορές είχα πετύχει στο παρελθόν σε ράφια δισκοπωλείων του κέντρου. Να λοιπόν που το έκανα και είμαι κάτι παραπάνω απο έτοιμος για να σας πώ δύο λόγια γι’ αυτό.
