«Έρχεται ο διευθυντής του Sundance», μού λέει, «και προσπαθούμε να δούμε αν θα προλάβει να έχει βγει απ’ τις αφίξεις στη μία, για να τον τρέξουν ως το λιμάνι στις δυο, να πάρει το καράβι στις τρεις και να ‘ρθει απόψε», και προσθέτει κι ένα «μισώ το hospitality» για τελείωμα. Κι ενώ θα περίμενες όσο τα λέει αυτά να έχει το βλέμμα του ανθρώπου που έχει πάθει ναυτία προσπαθώντας να ισορροπήσει σ’ ένα τεντωμένο σκοινί φορτωμένος με σημειώσεις, τηλέφωνα κι ατζέντες, το χαμόγελό του Μπάμπη Τσούτσα, του διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Πάτμου, εκπέμπει την ευδαιμονική αισιοδοξία του ανθρώπου που διασκεδάζει ακόμη και με τα πιο αγχωτικά απ’ τα αγχωτικά κομμάτια αυτής της δουλειάς, γνωρίζοντας πως, ό,τι και να γίνει, στο τέλος όλα θα στρώσουν. Γιατί Πάτμος, καλοκαίρι, μπικίνι και κοκτέιλ.
Όσο προσπαθώ να τον καθίσω μαζί με το ίσως ακόμη πιο ζεν alter ego του, τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ Στιβ Κρικρή, για να μου πουν δυο λόγια για το διοργανωτικό του πράγματος, δυο βήματα απ’ το τραπέζι που κουβεντιάζουμε ανοιγοκλείνει συνέχεια μια πόρτα, που οδηγεί στον σεμιναριακό χώρο του Patmos Aktis. Αυτού του υπέροχου resort που έχει μεταφέρει το λευκό του Αιγαίου στο ντιζαϊνάτο, λαβυρινθώδες εσωτερικό του, κι έχει μετατραπεί σε άτυπο αρχηγείο της φετινής διοργάνωσης, με διαπιστευμένους και καλεσμένους, να μπλέκονται με άσχετους και περαστικούς στη βεράντα, την πισίνα και την ιδιωτική ακτή.
Πίσω απ’ αυτήν την πόρτα, μια μικρή σε πλήθος, αλλά μεγάλη σε πάθος ομάδα από ντόπιους επαγγελματίες της δημιουργίας, της σκηνοθεσίας, της παραγωγής, της αγοραπωλησίας, και της διαφόρων μορφών διανομής (κινηματογραφικής, τηλεοπτικής και ψηφιακής), ρουφάει σα στεγνό σφουγγάρι τις γλαφυρές περιγραφές και τα ζωηρά, πρακτικά παραδείγματα που παραθέτει στην εισήγησή της η Carol L Dysinger: βετεράνος ντοκιμαντερίστρια με θητεία και έργο στο Αφγανιστάν (το Camp Victory ήταν ένα ντοκιμαντέρ που άλλαξε ακόμη και την οπτική του Αμερικανικού Στρατού απέναντι στην εισβολή), καθηγήτρια του New York University, σύμβουλος στο Doc Lab του Sundance, και μία μόνο απ’ τους εισηγητές του φετινού κύκλου workshops και σεμιναρίων του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τήνου.
Carol L Dysinger
«Με ενδιαφέρει πάρα πολύ αυτό το ενεργό εκπαιδευτικό κομμάτι του φεστιβάλ» θα μου πει αργότερα ο Στηβ Κρικρής, εξηγώντας ότι ο πιο βασικός πυλώνας της διοργάνωσης, ίσως είναι ακριβώς αυτά τα εργαστήρια κι οι εκπαιδευτικές δράσεις. «Αυτό που είχα από την αρχή οραματιστεί για το φεστιβάλ, ήταν να γίνει η Πάτμος ένας τόπος συνάντησης και εκπαίδευσης νέων κινηματογραφιστών: Να φέρνεις ανθρώπους από το διεθνές industry, διευθυντές φωτογραφίας, σκηνοθέτες, παραγωγούς με σημαντικό έργο, και να μπορούν να μεταφέρουν αυτή τη γνώση τους σε νέα παιδιά. Αυτό με ενδιαφέρει πάρα πολύ, γιατί ζώντας στην Αμερική και σπουδάζοντας εκεί, είχα την τύχη να μπορώ να το βιώσω, όμως εδώ στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο».
Στα λίγα χρόνια που το όραμα του Στιβ έχει αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή, έχουν ήδη εμφανιστεί οι πρώτοι του καρποί: πέρσι και πρόπερσι, το φεστιβάλ προκήρυξε διαγωνισμό σεναρίου για μικρού μήκους ταινία με την συνεργασία του OTE TV, κι απ’ τα σχεδόν 300 σενάρια που υποβλήθηκαν, μια ειδική επιτροπή επέλεξε και χρηματοδότησε μικρού μήκους δουλειές που εν συνεχεία προβλήθηκαν στο φεστιβάλ.
Με τη συνεργασία της Πάτμου με το φεστιβάλ του Sundance και το Sundance Channel, οι δυνατότητες προβολής του έργου Ελλήνων κινηματογραφιστών αναμένεται να επεκταθούν ακόμη πιο πολύ, ενώ φέτος για δεύτερη χρονιά διοργανώνεται το Patmos Documentary Workshop όπου μια διεθνής ομάδα 15 προεπιλεγμένων συμμετεχόντων, θα μελετήσουν και θα αναπτύξουν μια μικρού μήκους ιστορία σχετική με τη μεταναστευτική κρίση. Με τίτλο εργασίας «Τα Πρόσωπα της Μετανάστευσης», χωρισμένοι σε 5 ομάδες θα ταξιδέψουν στα νησιά της Δωδεκανήσου και του Β. Αιγαίου, προκειμένου να κινηματογραφήσουν από ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ, που θα αποτελέσει την ταινία που θα ταξιδέψει στα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, και θα «ανοίξει» το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Πάτμου το επόμενο καλοκαίρι.
«Έτσι αμέσως-αμέσως δίνεις το έναυσμα σε νέους κινηματογραφιστές να βρουν έναν τρόπο να κάνουν πραγματικότητα το όνειρό τους, που είναι πολύ δύσκολο», συμπληρώνει ο Στιβ, κι αν πάρεις για παράδειγμα το δικό του όνειρο, για ένα φεστιβάλ με ενεργό εκπαιδευτικό και παραγωγικό χαρακτήρα, και πώς αυτό μετατρέπεται σε όλο και πιο στέρεη πραγματικότητα με τον κάθε χρόνο που περνάει για το φεστιβάλ της Πάτμου, τότε γίνεται προφανές πως σε ετούτο εδώ το ιερό νησί, όλα γίνονται. Ακόμη και το να προλάβει ο διευθυντής του Sundance το καράβι που φεύγει απ’ τον Πειραιά στις τρεις, έχοντας προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Αθήνας μόλις στη μία.
