«Wenn Sport der Bruder der Arbeit ist, dann ist Kunst die Cousine der Arbeitslosigkeit».
Ή αλλιώς «Αν ο αθλητισμός είναι ο αδερφός της εργασίας, τότε η τέχνη είναι η ξαδέρφη της ανεργίας». Τάδε έφη o Γερμανός καλλιτέχνης, Τόμας Καπιέλσκι. Πικρό; Ειρωνικό; Ίσως να μην μπορώ να απαντήσω με σιγουριά πάνω στο χαρακτήρα του συγκεκριμένου γνωμικού, αλλά να τι μπορώ να πω: το βρίσκω πολύ αληθινό. Πάνω σε αυτή την έκφραση, λοιπόν, βασίστηκαν διάφοροι καλλιτέχνες από την Αυστρία και την Ελλάδα ώστε η ανταλλαγή των απόψεών τους πάνω σε ζητήματα σχετικά με την ύφεση, την ανεργία, την κατάθλιψη και τη ζωή, εν γένει, μέσα στην κρίση. Η κοινωνική ανησυχία εκφράζεται μέσα από τα έργα και τη μουσική (στα πλαίσια του Remap 4) δίνοντας πάτημα στην τέχνη για να εκφράσει πράγματα που όλοι γνωρίζουμε, αλλά δεν δίνουμε την απαραίτητη και δέουσα προσοχή.
Τοποθεσία για τα εγκαίνια της έκθεσης αποτέλεσε το ξενοδοχείο Πίνδαρος επί της οδού Σοφοκλέους. Μια γειτονιά και ένα περιβάλλον που αποφεύγουμε να αντικρίσουμε και, κατά κάποιο τρόπο, να αποδεχτούμε. Οι συμμετέχοντες χρησιμοποίησαν διάφορα μέσα για την οπτικοποίηση των απόψεών τους (ζωγραφική, φωτογραφία, γλυπτική, εικονογράφηση κτλ.) και το βασικότερο ζήτημα ήταν η ανάδειξη τη θέσης της τέχνης και των φορέων αυτής σε μια κοινωνία ύφεσης. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις την έμμεση εικαστική αντιπαράθεση ανάμεσα σε μια χώρα που βαστά, σχετικά, καλά οικονομικά και σε μια άλλη που έχει πληγωθεί βαθιά από τη κρίση -χαρακτηριστικός ο πίνακας στην είσοδο που αναφέρει τα στατιστικά της ανεργίας μεταξύ της Ελλάδας και της Αυστρίας, τον Μάϊο του 2013.
Πώς αντιμετωπίζουν τη σημερινή κατάσταση οι καλλιτέχνες; Πώς οραματίζονται το μέλλον;
Αγωνία, θλίψη, μοναξιά και αρκετός προβληματισμός. Το στοιχείο της ξεχασμένης παρακμής διάχυτο στον εκθεσιακό χώρο, μπορούσε κανείς να δει τα κοινωνικά θέματα να προβάλλονται ένα-ένα. Φτώχεια, θρησκευτική προσήλωση, αποξένωση, αποχαύνωση. Οι δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες σε συνδυασμό με τα όρια του καθενός, στον ορισμό της έννοιας κατάρρευση. Η ομορφιά του κιτς αντανακλάται στη τρέλα της πολιτικής. Η νέα τεχνολογία ανάμεσα σε τρομαγμένα πρόσωπα μέσα στην ησυχία του χώρου. Μια κοινωνία που αποφεύγει να κοιτάξει τα προβλήματα κατάματα και απλά σφυρίζει αδιάφορα, από την άλλη πλευρά χωρίς να –όπως φαίνεται- αντιλαμβάνεται τις συνέπειες.
Και στο τέλος, μια παραποιημένη φράση που μένει στη μνήμη. «Worry, don’t be happy».
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει μια φωτεινή αντίληψη για το μέλλον που έρχεται. Θα καταλάβουμε, θα αντιληφθούμε, θα αλλάξουμε. Πραγματικά, αυτή τη φορά μακριά από το δήθεν.
Ήταν η βασική η ανάγκη να συζητηθούν σοβαρά θέματα και προβλήματα, μέσα από ένα καλλιτεχνικό πρίσμα ούτως ώστε να βρεθεί κοινός τόπος στο σημείο αναζήτησης διαφορετικών τρόπων, που θα φέρουν την αλλαγή και την ανανέωση σε όλα τα επίπεδα.
Τα εγκαίνια της έκθεσης ντύθηκαν πολύ ωραία με live performances από διάφορους Έλληνες και Αυστριακούς μουσικούς. Ειδική μνεία, θα ήθελα να δώσω στους ηλεκτρικούς Callas, στην ιδιαίτερη Aphroditi Psarra, στο αυστριακό experimental project Quehenberger vs Elin και στον σαξοφωνίστα Michael Fischer.
Έκθεση:«Αν ο αθλητισμός είναι ο αδελφός της εργασίας, τότε η τέχνη είναι η ξαδέλφη της ανεργίας”
Τοποθεσία: Πρώην ξενοδοχείο Πίνδαρος, Σοφοκλέους 24, Αθήνα
Διάρκεια: 13.9 – 11.10, 2013
Επιμέλεια: Από τον καλλιτέχνη και συνιδρυτή της εικαστικής κολλεκτίβας Dada da Academy Πάνο Παπαδόπουλο και τον αυστριακό καλλιτέχνη Nino Stezl.
Συμμετέχουν:
Ισμήνη Αδάμη, Ελένη Μπαγάκη, Μαργαρίτα Μποφιλίου, The Callas, Shirin Charlot, Cut and Scrape, Hélène van Duijne, Marina Faust, Michael Fischer, Kerstin von Gabain, Marcus Geiger, Martin Grandits, Mario Grubisic, Axel Huber, Anna Jermolaewa, Κατερίνα Κανά, Μαρίκα Κωνσταντινίδου, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Michael Lukas, Helmut Mark, Albert Mayr, Milan Mladenovic, Johann Neumeister, Κοσμάς Νικολάου , Katherina Olschbaur, Πάνος Παπαδόπουλος, Elisabeth Penker, Rade Petrasevic, Chloe Potter, Quehenberger vs Elin, Björn Segschneider, Nino Stelzl, Lilli Thießen, Αμαλία Βεκρή, Sanja Velickovic, Πάκη Βλασσοπούλου, Σελάνα Βροντή, Κρίνα Βροντή, Valerios, Hans Weigand, Lukas Willmann, Woozy.
