Όπως έγραψε και το Fact «αν δεν είστε παγιδευμένοι σε κάποιου είδους βιοδιασπώμενο καταφύγιο στο διάστημα», πιθανότατα θα έχετε διαπιστώσει ότι ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς των τελευταίων 25 τουλάχιστον χρόνων, ο μυστηριώδης Aphex Twin, κυκλοφορεί καινούριο δίσκο. 13 χρόνια μετά το «δύσκολο» έως unlistenable Drukqs και πάλι στη Warp. Η είδηση μας βρήκε δεκαπενταύγουστο στις παραλίες, εκεί μάθαμε ότι ένα αεροπλανάκι-ζέπελιν με το χαρακτηριστικό σήμα του AFX πέταξε πάνω από το Λονδίνο.
Την επόμενη μέρα το ίδιο σήμα ως στένσιλ φάνηκε σε έναν τοίχο του Radio Music Hall και σε άλλα σημεία της Νέας Υόρκης. Και δυο μέρες μετά ανακοινώθηκε το Syro μέσω αυτού που οι computer freaks ονομάζουν “deep web” (σε ένα url που τελείωνε σε .onion). Και πριν αρχίσει να γίνεται ένα tech αστειάκι μεταξύ μυημένων προγραμματιστών, η Warp έβγαλε το επίσημο δελτίο τύπου που περιείχε την tracklist του άλμπουμ (οι συνηθισμένοι κουφοί τίτλοι συν τα BPM κάθε κομματιού, fyi είναι από 102 έως 163.97), τη λίστα με τα έξοδά του – ένα απίστευτα σαρκαστικό σχόλιο πάνω στο δισκογραφικό promo vivendi (sic), και την ημερομηνία κυκλοφορίας που είναι η 22η Σεπτεμβρίου. Λίγα 24ωρα πριν ακούσαμε και το πρώτο κομμάτι, γενικώς υπάρχει μια διάθεση ανυπομονησίας κι αντίστροφης μέτρησης.
Ζητήσαμε από τρεις κύριους που έχουν κάθε λόγο να ανυπομονούν, αφού του τρέφουν ιδιαίτερη αδυναμία, να περιγράψουν τι έπαθαν με το άκουσμα της έλευσης του Syro…
Η Επιστροφή του Νταλί της electronica (του Monk’s Dream)
Ο Richard James γεννήθηκε ένα βροχερό απόγευμα το Νοέμβρη του ’68 στην άκρη του Παλιού Κόσμου, την καταπράσινη Κορνουάλη, και πέθανε το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο. Η μητέρα του James δεν μπόρεσε ποτέ να πιστέψει το χαμό του παιδιού της και τρία χρόνια μετά, όταν έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι, του έδωσε το ίδιο όνομα. Ο Richard James από μικρός άρχισε να βλέπει οράματα, να συνθέτει μουσική στα όνειρά του και όταν ξυπνά να τα ηχογραφεί. Το 1985, όντας 13 χρονών, ξεκινά να συνθέτει στον ύπνο του τον μεγαλύτερο ηλεκτρονικό δίσκο των τελευταίων 25 ετών. Κάποια στιγμή αγοράζει ένα υποβρύχιο και ένα τανκ και το 2001 εξαφανίζεται. Υπάρχει μια πολύ σοβαρή περίπτωση η παράγραφος αυτή να αποτελείται από 100% αλήθειες για το «δίδυμο» αδερφό του Richard James, το πιο γνωστό προιόν της Κορνουάλης μαζί με το παγωτό και τα pasties, τον μύθο Aphex Twin.
Η υποτιθέμενη επιστροφή του ήταν το πιο χιλιοειπωμένο πρωταπριλιάτικο αστείο σε όλα τα σάιτ και περιοδικά ηλεκτρονικής μουσικής. Ο James τα τελευταία 12 χρόνια έπαιζε μουσική κυρίως σε σπίτια, σπάνια έκανες δημόσιες εμφανίσεις ή δηλώσεις και ως μέγας προβοκάτωρ συντηρούσε αθόρυβα τον μύθο του, μέχρι την αρχή του φετινού καλοκαιριού. Στις αρχές Ιουλίου, λίγες μέρες μετά την γνωστή ιστορία με το «χαμένο» δίσκο Caustic Window, o moderator του φόρουμ WATMM (η Εκκλησία του Aphex Twin), πόσταρε πως μίλησε με τον Richard James και ότι του έκανε τη δήλωση “New Shit is Imminent”. Και τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία.
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Warp, ο Aphex Twin επιστρέφει στις 22 Σεπτεμβρίου με το Syro ενώ σύμφωνα με δηλώσεις του ιδίου, πρόκειται μέσα στο 2014 να κυκλοφορήσει και δεύτερο LP (να θυμίσουμε την παλιότερή του δήλωση ότι έχει ήδη έτοιμα 6(!) άλμπουμ). Σχετικά με το ύφος και τη μουσική του δίσκου δυστυχώς δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε καν τη φράση «μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε» καθώς μεσα σε 13 χρόνια ύπνου μπορεί να έχει ονειρευτεί το οτιδήποτε. Αcid, ambient, κάτι εντελώς καινούργιο ή μπορεί απλά να ξαναπαίζει μουσική με μπλέντερ.
Πώς πρέπει να κρίνουμε το Syro όταν κυκλοφορήσει; Εαν με κάποιο μαγικό τρόπο επέστρεφε ο Νταλί στη γη, καθόταν σε ένα μπαρ και ζωγράφιζε σε μια χαρτοπετσέτα δυο κύκλους και ένα μακρόστενο ανάμεσά τους, θα βάζαμε απλά την χαρτοπετσέτα σε ένα μουσείο και θα την προσκυνούσαμε. Αυτό ακριβώς θα κάνουμε και με τον Richard D. James. He is the music maker, and the dreamer of dreams.
O Monk’s Dream ζει στο ίδιο νησί με τον Richard James, εμφανίζεται σποραδικά και λακωνικά στα σόσιαλ μίντια και την blogόσφαιρα και υπόσχεται να γράφει συχνότερα στην Popaganda.
Στην επόμενη σελίδα: ο Ορέστης Πλακιάς αποκαλύπτει ποιο είναι το πιο ρομαντικό τραγούδι όλων των εποχών (ναι, είναι του AFX) και ο Γιάννης Μαυρογιώργος γράφει μια περίεργη, μα αληθινή, ιστορία (ναι, για τον AFX)
