ΜΟΥΣΙΚΗ: Οι πρώτες ανεξίτηλες επιρροές είναι από Ήπειρο, τόπο καταγωγής του πατέρα μου. Τα τσάμικα, τα πολυφωνικά, τα πωγωνικά και όλη αυτή την ωραία, βαριά ψυχική κατάθεση των Ηπειρωτών την έχω ακούσει και με έχει ακουμπήσει ακράδαντα. Από την πλευρά της μητέρας έχω τους ποντιακούς ήχους. Οπότε έχω, ευτυχώς, κρατήσει μουσικά επαφή με τη ρίζα και την παράδοση. Από την ελληνική μουσική αγαπάω τις παραδοσιακή, τα ρεμπέτικα και τις δεκαετίας του ’50, ’60 και ’70. Τα νεότερα δε τα συμπαθώ, δεν τα ακούω καθόλου.
Πηγαίνοντας στα ξένα να πω ότι έχω 700 δίσκους και 500 cd. Είμαι άρρωστος με τη μουσική και είμαι κυρίως τζαζόφιλος. Αυθόρμητα θα πω Miles Davis και John Coltrane ως τα μεγάλα, για εμένα, κεφάλαια. Τώρα τελευταία ακούω επίσης κλασική μουσική. Έχω μια μεγάλη λατρεία με την τροπική ζώνη του πλανήτη δηλαδή ακούω πολλά αφρικανικά: Μάλι, δυτική Αφρική, Σενεγάλη, Καμερούν, Νιγηρία και είμαι μεγάλος φαν του Fela Kuti. Αυτή η μουσική είναι η πρωταρχική πηγή της μετέπειτα λατινικής μουσικής οπότε ταξιδεύοντας γεωγραφικά θα πω ότι ακούω πολύ Κούβα και από την περιοχή της Καραϊβικής έχω μεγάλη λατρεία στη reggae και στη reggae dub, στον Bob Marley και σε όλη την παρέα του Peter Tosh. Αγαπώ τη Βραζιλία για τις μπόσα νόβες και όχι μόνο, ανεβαίνοντας προς τα πάνω ξεχωρίζω η τζαζ σκηνή του Μισσισσίππι και στην Αμερική είμαι fan της funk, της soul, της χορευτικής «μαύρης» μουσικής που ακούω πια μέχρι το house, το r’n’b και το hip hop. Από την Ευρώπη λατρεύω τη τζαζ των βόρειων χωρών, όπου η δισκογραφική ECM παρουσιάζει μια γκάμα επιλογών με λευκούς τζαζίστες που έχουν πιο ανοικτές θεματικές και φλερτάρουν πολύ με τη κλασική μουσική. Δεν είμαι ιδιαίτερα λάτρης της ασιατικής μουσικής αλλά ακούω και μου αρέσει η τούρκικη μουσική, η αιγυπτιακή, αυτή του Μαρόκου αλλά και η Balkan.
ΒΙΒΛΙΑ: Τα τελευταία χρόνια διαβάζω πολλά θεατρικά. Πέρα από αυτό θα αναφέρω αυτά που με «κουδούνισαν» γιατί αυτό είναι το σημαντικό. Τάδε έφη Ζαρατούστρα του Νietzsche, η Βάρδια του Καββαδία, Απελευθέρωση από το γνωστό του Κrishnamurti, Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ του De Sade, Ο Πελοποννησιακός του Θουκυδίδη, Η θεραπεία του Σοπενχάουερ του Yalom, Αποσπάσματα ερωτικού λόγου του Barthes, το 10 Billion Book του Stephen Emmott, το Άμρι α Μούγκου του Καραγάτση, ο Φαίδρος του Πλάτωνα και δύο με ιστορική αναφορά αλλά ωραία μυθιστορήματα το Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο μικρός Πέρσης της Mary Renault και ο Κόμης Βελισάριος του Robert Graves.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Παλιότερα έβλεπα πάρα πολλές ταινίες, τώρα πια λόγω θεάτρου δεν προλαβαίνω τόσο. Αγαπώ όμως πάρα πολλές: Barton Fink, Μulholland Drive, Όσα παίρνει ο άνεμος -γιατί μου αρέσουν οι κλασικές ταινίες- το Bird, η βιογραφία του Charlie Parker από τον Clint Eastwood, το Youth με στιγμάτισε από τα τελευταία, η Μανία του Πανουσόπουλου, η καταπληκτική τριλογία των χρωμάτων του Kieslowski. Πρέπει να αναφέρω και κάποιους σκηνοθέτες που συνολικά μου άρεσε το έργο τους: ο Godard, ο Κusturica, ο Jarmusch, ο Kurosawa, ο Κiarostami, ο Polanski, τα κλασικά έργα του Scorsese αλλά και ο αμερικάνικος ανεξάρτητος κινηματογράφος. Επίσης ό,τι έκαναν οι Monty Python και ο Peter Sellers.
ΣΠΟΡ: Λατρεύω το κολύμπι, είμαι στη θάλασσα όλο το καλοκαίρι. Παλιότερα έκανα και πισίνα αλλά πια δεν αντέχω, μυρίζει το χλώριο το είναι μου και μπερδεύομαι. Έκανα και καταδύσεις παλιότερα. Επίσης κάνω ποδήλατο, αγωνιστικό εννοώ όχι βολτούλα, και βάρη.
Σαν πιτσιρικάς έπαιζα μπάσκετ στη Θεσσαλονίκη, στην εφηβική ομάδα του Νέστορα, Β’ κατηγορία ήταν. Έπαιζα και ποδόσφαιρο ως παιδί. Κατά καιρούς έχω κάνει διάφορα αλλά τα βασικά είναι το κολύμπι, το ποδήλατο, τα βάρη και το τρέξιμο.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Μόνο για πληροφορίες. Δεν είμαι γνώστης του κομπιούτερ συνειδητά γιατί δεν μπορώ να κάτσω ώρες μπροστά σε μια οθόνη, δε θα το έκανα ούτως ή άλλως αφού είμαι παιδί της αλάνας, έτσι μεγάλωσα, στον δρόμο. Το χρησιμοποιώ μόνο για τη δουλειά μου, να τσεκάρω τα mail μου, κάποια κείμενα που θα μου στείλουν, να έχω το facebook που αποτελεί επίσης μια δέσμευση λόγω δουλειάς.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Εδώ και εννιά χρόνια είναι κλειστή. Την είχα δώσει για εφτά χρόνια στον κουμπάρο μου και πριν δύο χρόνια μου την επέστρεψε. Τώρα τελευταία πήρα αποδικωποιητή αλλά πότε να προλάβω να δω αφού τα απογεύματα και τα βράδια δεν είμαι σπίτι μου λόγω θεάτρου και του Faust. Δεν δουλεύουμε τώρα στην τηλεόραση και δεν είναι πια μέσο ψυχαγωγίας για εμένα. Πολύ αργά το βράδυ μπορεί να την ανοίξω μήπως και δω καμιά είδηση.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Μπορούμε να μιλάμε 10 μέρες, θέλεις; Λατρεμένος προορισμός και έρωτας μεγάλος είναι η Αφρική. Έχω ταξιδέψει Σενεγάλη, Γκάμπια, Μάλι, Σουδάν, Ναμίμπια, Τανζανία, Μποτσουάνα, Κένυα -και Αίγυπτο και Μαρόκο αλλά αυτά είναι άλλη κατηγορία- και συνήθως κάθε ταξίδι διαρκεί περίπου ένα μήνα και περιλαμβάνει μία ή δύο χώρες. Η Αφρική είναι η ρίζα μας, από εκεί ξεκινήσαμε. Αυτό το νιώθει κανείς όσο ξένος κι αν είναι πατώντας στο έδαφος της θα νιώσει απίστευτα οικεία. Επίσης πουθενά αλλού στον κόσμο δεν υπάρχει τέτοιος πλούτος ζωικού βασιλείου και παρατηρώντας τα ζώα μαθαίνεις ποιος είσαι σαν άνθρωπος. Το μεγαλείο της φύσης, η ομορφιά της, το τοπίο και οι εναλλαγές σε αυτό είναι καθηλωτικές. Τα ταξίδια μου εκεί ξεκίνησαν λόγω της μεγάλης μου λατρείας με τη μουσική, το ρυθμό και τον χορό. Μου αρέσουν οι μαύροι, τους θαυμάζω ως φυλή για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη ζωή, το ρυθμό, τον χορό και πάντα με ενδιέφερε αυτό.
Από Λατινική Αμερική έχω πάει Κούβα αλλά και σε κάποια άλλα πανέμορφα νησιά (Μαρτινίκα, Τρινιδάδ, Γρανάδα, Σεντ Βίνσεντ κλπ) της Καραϊβικής με καταμαράν. Έχω επισκεφθεί διάφορες πόλεις της Βραζιλίας, έχω ζήσει το καρναβάλι του Ρίο και έχω δει τους Rolling Stones σε συναυλία στη Κόπα Καμπάνα. Από βόρεια Αμερική έχω πάει Νέα Υόρκη, Μαϊάμι, Λος Άντζελες και στην Ευρώπη σε μπόλικους προορισμούς και από Ασία Τόκιο και κάποια στιγμή στην Αυστραλία για το «Είσαι το ταίρι μου»
Πάντα στα ταξίδια με ενδιαφέρουν τα χιλιόμετρα, τα χιλιάδες χιλιόμετρα. Θεωρώ τα ταξίδια τη μεγαλύτερη γνώση που μπορεί να πάρει κανείς για τη ζωή. Βγαίνοντας από τα δικά του σύνορα, ρίχνοντας τις παρωπίδες του για να δει και αντιληφθεί τις άλλες κοινωνίες μαθαίνει πάρα πολλά για τη σύνθεση και την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Χωρίς τα ταξίδια δεν το καταφέρνει. Μόνο η φαντασία μας και η συναναστροφή με άλλους 10.000.000 Έλληνες δεν είναι αρκετά για να μας δείξουν ποιοι είμαστε εμείς, οι άνθρωποι.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Είναι αυτή που μεγάλωσα. Ευκλείδης στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Παπαναστασίου. Εξακολουθώ να συντηρώ το πολύ μικρό πατρικό μου, μεγάλωσα στην κουζίνα του σπιτιού, δεν είχα ποτέ δωμάτιο. Τα συναισθήματα μου είναι εκεί, την αγαπώ τη Θεσσαλονίκη αλλά δεν μπορώ να την ζήσω πλέον. Θυμάμαι το 13ο δημοτικό, τον 1ο λύκειο αρρένων όπου μας έπιασε και ο σεισμός και μετά μας έβαλαν σε ένα λυόμενο. Θυμάμαι τους φίλους, το μπάσκετ, το σχολείο, τις κοπάνες, την αλάνα, τη λούφα, τα σκισίματα σε χέρια και σε πόδια και από τα 13 μου την οικοδομή με τον πατέρα μου γιατί ήταν σοβατζής και που εκεί τα πράγματα δεν ήταν πολύ εύκολα αλλά όλα μαζί συνθέτουν μια δυνατή ανάμνηση.
Τώρα στην Αθήνα μένω στη Φιλοθέη και νιώθω ότι είναι μια όαση μέσα στην πόλη, δεν έχω καν την αίσθηση ότι ζω μέσα σε αστικό περιβάλλον, έχω την εντύπωση ότι ζω μέσα στη φύση μόλις 8 χλμ από το κέντρο της Αθήνας. Αλλά η γειτονιά μου είναι η πλατεία της Αγ. Ειρήνης όπου έχω και το Faust όπου περνάω τις περισσότερες ώρες της ζωής μου.
