LCD Soundsystem – American Dream
(Κυκλοφορεί την 1/9)
https://www.youtube.com/watch?v=zWKIWNJnlzI
Θα ήθελα πραγματικά να γνωρίσω όποιον/α έχει πιστέψει την ακατάσχετη μπαρουφολογία του James Murphy περί της κατά πάσα πιθανότητα πιο ψευδεπίγραφης διάλυσης μπάντας όλων των εποχών, μόνο και μόνο για να δω αν θα συνεχίσω να πορεύομαι σε αυτή τη ζωή όπως με έμαθε η μαμά μου, χωρίς να κοροϊδεύω τους βλάκες.
Θα ήθελα επίσης πραγματικά, για να δω πως είναι να είσαι φτιαγμένος από πέτρα, να γνωρίσω όποιον/α είδε το Shut Up and Play the Hits και δεν είχε μέσα στην καρδιά μια φούντωση, μια φλόγα καθώς οι LCD Soundsystem έκλειναν εκστατικά την «τελευταία συναυλία της καριέρας τους» (τρομερή πλάκα, τι να σου πω) με το καλύτερο τραγούδι της καριέρας τους.
Αυτό που ειλικρινά δεν θα ήθελα και πολυ είναι να μου πει κάποιος (μάλλον ο ψυχολόγος του) αν ο Murphy τραβάει έστω και τα μισά υπαρξιακά ζόρια από αυτά που προσπαθεί διακαώς να μας πείσει ότι τραβάει, σχετικά με το edge που προ πολλού έχασε, με τη Νέα Υόρκη που τον νταουνιάζει και άλλα τινά. Στην τελική έτσι είναι αν έτσι νομίζει.
Τι να πει κανείς, έχουμε τους «συμπλεγματικούς» (με έμφαση στα εισαγωγικά και όχι στη λέξη που περικλείουν) rock stars που μας αξίζουν. James, σ’ ωραίος. Το εννοώ μάνμου.
Mogwai – Every Country’s Sun
(Κυκλοφορεί την 1/9)
https://www.youtube.com/watch?v=8ZocDT3TmAE
Δεν το προσπαθώ και πολύ γιατί αυτές οι λέξεις γράφονται μετά σχετικής βίας την επομένη του δεκαπενταύγουστου, αλλά όπως όλες τις προηγούμενες φορές που έχω «προβληματιστεί» επ’ αυτού, έτσι και τώρα δυσκολεύομαι να σκεφτώ άλλη μπάντα που να έχει υπάρξει, σε βάθος χρόνου, τόσο συνεπής. Ή μάλλον γάμα τη συνέπεια, γιατί εδώ πέρα έχω μάλλον να κάνω με μία από τις πιο go-to μπάντες μου, διά κάθε διάθεση, νόσο και μαλακία (μου). Βασικά δυσκολεύομαι να σκεφτώ άλλη μπάντα που να έχει κάνει τέτοιων ποιοτικών αξιώσεων δισκογραφικό σερί. Μέσα στα 20 χρόνια που κλείνουν φέτος (τους έχω ικανούς να τα εκατοστήσουν) έχουν κυκλοφορήσει εννιά LP, που αν ήταν πτυχία, κανένα δε θα έπεφτε βαθμολογικά κάτω από τη γκάμα του Λίαν Καλώς (6.50-8.49 για όσους δεν γνωρίζουν γιατί πιθανότατα έκαναν το λάθος να μη σπουδάσουν), ενώ ορισμένα εξ αυτών παίρνουν Άριστα με τα μπούνια. Ανάμεσά τους – και δεν πα να πείτε ότι βιάζομαι – βάζω και το Every Country’s Sun στο οποίο οι Mogwai, δώστε βάση, ακούγονται σαν τους Mogwai. Έχετε ακούσει αυτό που λένε για τους μεγάλους συγγραφείς, ότι γράφουν διαρκώς το ίδιο βιβλίο; Κάντε μόνοι/ες σας την αναγωγή.
The Dream Syndicate – How Did I Find Myself Here?
(Κυκλοφορεί στις 8/9)
https://www.youtube.com/watch?v=M2PU4EY-nI8
Φαντάσου, λέει, να κάνουν καμιά «τρέλα» και -όπως οι Slowdive- να κυκλοφορήσουν και αυτοί μετά από δεκαετίες ένα δίσκο που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα αριστουργηματικά LPs που άφησαν πίσω τους όταν έριξαν την αυλαία στα ύστερα 80s. Σε κάθε περίπτωση μετράμε σαν φαντάροι τις μέρες μέχρι τη συναυλία της 4ης Νοεμβρίου. «Θα έχω πάντα την τιμή να μπορώ να λέω πως είμαι εκείνος που έπαιξε τελευταίος στο Ρόδον!» είχε πει στην Έφη Παπαζαχαρίου και την Popaganda, εξηγώντας τους λόγους της ιδιαίτερης σχέσης του με την Ελλάδα. Η τιμή είναι όλη δική μας μάστορα. Και κάτι τελευταίο: εκτός από τους χορτοφάγους και όσους δεν μπορούν να απαντήσουν γρήγορα και ευθέως στο δίλημμα «Beatles ή Stones;» (όποια κι αν είναι η απάντηση) μην εμπιστεύεστε και όσους δεν έχουν σε περίοπτη θέση στη δισκοθήκη τους το The Days of Wine and Roses.
The National – Sleep Well Beast
(Κυκλοφορεί στις 8/9)
https://www.youtube.com/watch?v=71xmrULJ-ms
Υπήρξε μία πολύ σύντομη περίοδος, κάπου μέσα στο πρώτο μισό του δεύτερου μισού της μέχρι τώρα καριέρας τους, που οι National χαιρετίζονταν σε ενθουσιώδη παπακαλιατικά status updates ως ο πιο δυνατός κρίκος στην αλυσίδα του ενήλικου και συναισθηματικά βαρυσήμαντου ροκ μετά τους Bad Seeds – χωρίς πλάκα, για τέτοια αμετροέπεια μιλάμε, για την οποία φυσικά δεν φταίνε οι ίδιοι οι National, φταίμε εμείς που (τους) ακούμε και λέμε καμιά μαλακία παραπάνω για αυτά που ακούμε, γιατί αν δεν πούμε καμιά μαλακία παραπάνω για αυτά, για τι θα την πούμε; Για τα συναισθηματικά μας; (βασικά, ναι, καλησπέρα σας).
Τεσπα, αν και τα δύο πρώτα singles μόνο καλούς οιωνούς δεν αποτελούν, εύχομαι αν μη τι άλλο το νέος τους άλμπουμ να μην είναι τόσο βαρετό όσο το προηγούμενο, το άχαρα ναρκοληπτικό Trouble Will Find Me. Επίσης εύχομαι να πάρει Όσκαρ ο Χριστόφορος.
Godspeed You! Black Emperor – Luciferian Towers
(Κυκλοφορεί στις 22/9)
Η…προκήρυξη για την κυκλοφορία -έκτου από το 1997 και τρίτου μετά την εν έτει 2011 επανενεργοποίησή τους- ολοκληρώνεται ως εξής:
the “luciferian towers” L.P. was informed by the following grand demands:
+ an end to foreign invasions
+ an end to borders
+ the total dismantling of the prison-industrial complex
+ healthcare, housing, food and water acknowledged as an inalienable human right
+ the expert fuckers who broke this world never get to speak again
much love to all the other lost and wondering ones,
xoxoxox god’s pee / montréal / 4 juillet, 2017
Βοήθειά μας…
