Ολλανδία-Χιλή 2-0
Η μαγεία προηγήθηκε στις κερκίδες. Το απέραντο …πορτοκαλί των Οράνιε συνδυασμένο με το πυκνό κόκκινο των Λατινοαμερικάνων της Χιλής. Σαν ένα λιβάδι με τουλίπες και γαρύφαλλα. Τέρψη οφθαλμών. Αλλά και …ώτων. Τα ατελείωτα τραγούδια του πλήθους δημιουργούσαν μια καθαρά μουντιαλική ατμόσφαιρα, αντάξια του τόπου στον οποίο διεξάγεται το Μουντιάλ και της αρχετυπικής σύνδεσής του με το ποδόσφαιρο.
Μέσα στο γήπεδο επικράτησε η δύναμη. Και οι δύο αντίπαλοι ξεκίνησαν -και σχεδίασαν- τον αγώνα με τις στοιχειώδεις ντιρεκτίβες της «θεωρίας παιγνίων» (game theory), προσαρμοσμένες στα ποδοσφαιρικά δεδομένα. Στόχος; Να βγει ο καθένας πρώτος του ομίλου, ώστε να αποφύγει την πιθανή διασταύρωση με την, πρώτη του α’ ομίλου, Βραζιλία. Αλίμονο, ποιος θα ήθελε τους διοργανωτές; Κι αν όμως στράβωνε η πιθανότητα; Όχι, το πιο ορθολογικό είναι να κάνουμε σχέδια βάσει της πιο ισχυρής προοπτικής. Έτσι κι έγινε.
Η Ολλανδία έπαιζε για δυο αποτελεσματα -ισοπαλία και νίκη-, η δε Χιλή μόνο για τη νίκη. Γι’ αυτο κι επί 30 λεπτά η κατοχή ήταν στους Χιλιανούς. Κυκλοφορία της μπάλας, ορθολογική ανάπτυξη από το κέντρο (άξονα τον λένε εδώ και κάποια χρόνια οι πεφωτισμένοι σπίκερ), ενώ οι Ολλανδοί -πιο προσεκτικοί- έψαχναν να εκμεταλλευτούν τυχόν λάθη των αντιπάλων, ώστε να φύγουν στην κόντρα ή να βγάλουν μεγάλες βαθιές μπαλιές. Η Χιλή, κυρίως, ήταν αυτή που απειλούσε, με κάθετες πάσες.
Από το 30′ και μετά όμως η Ολλανδία απέκτησε την κατοχή και πίεσε με κάποιες ευκαιρίες, σε κούρσες των ταχύτατων επιθετικών της. Στο μεταξύ, πάρα πολλές μονομαχίες και δύναμη δημιουργούσαν τις δικές τους …χορογραφίες στο χορτάρι. Αυτές που απαθανατίζουν οι φωτογράφοι και στη συνέχεια κοσμούν τα αφιερώματα στα Μουντιάλ.
Από τα μέσα του β’ ημιχρόνου η Χιλή με τις αλλαγές της ακολούθησε -και λογικό ήταν- πιο επιθετικό σχεδιασμό, όμως οι χώροι που άφησε αξιοποιήθηκαν από τους Ολλανδούς: πρώτα με τον Φερ, που ενάμιση λεπτό αφότου μπήκε αλλαγή, έκανε κεφαλιά γκολ από στημένη φάση. Και προς το τέλος του αγώνα, με την εκπληκτική κούρσα του ακαταπόνητου Ρόμπεν (του καλύτερου ‘R’ για μένα αυτή τη στιγμή στον κόσμο), ο οποίος έβγαλε στον Ντε Πάι μια ασίστ-”πιάτο” για γκολ. 2-0.
Η Ολλανδία κλείδωσε την πρώτη θέση του ομίλου. Με τρεις στις τρεις νίκες και 10 γκολ. Εντυπωσιακό ξεκίνημα, αν μη τι άλλο. Θα έχει άραγε τη συνέπεια που απαιτείται, ώστε να επαναλάβει τις τρεις μακρές μουντιαλικές πορείες της (1974, 1978, 2010); Ποιος ξέρει. Μέχρι τους 8 τουλάχιστον δείχνει να μπορεί να βαδίσει. Ή μήπως όχι (το Μεξικό και ο …Οτσόα μάλλον δεν θα θέλουν να συμφωνήσουν σε κάτι τέτοιο); Εξάλλου, τα νοκ-άουτ ποτέ δεν θα πάψουν να είναι …νοκ-άουτ. Με ό,τι συνεπάγεται ο όρος !
Ισπανία-Αυστραλία 3-0
Στο αδιάφορο ματς, τον…μικρό Τελικό του ομίλου, η Ισπανία στο τέλος της μεγάλης εποχής της, αυτής που σημαδεύτηκε από τρεις λαμπρές συνεχείς κατακτήσεις, δεν μπορούσε να μην αποχαιρετήσει τον κόσμο με μια νίκη ή έστω με μια εμφάνιση που να αφήσει μια γλύκα στις αισθήσεις μας. Κάτι που να ανακαλεί αυτές τις παρελθούσες (μέχρι νεωτέρας;) εποχές της. 3-0 στο ρελαντί, και κυρίως ένα πολύ ωραίο γκολ με τακουνάκι από τον Βίγια, που έβαλε τα κλάματα μετά το παιχνίδι. Αν μη τι άλλο, η Ισπανία ξόρκισε τον φόβο του να θεωρηθεί ως η χειρότερη υπερασπιζόμενη -το -στέμμα -της Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, κυρίως συγκρινόμενη με τη Γαλλία του 2002 (που μπορεί να αποκλείστηκε από την πρώτη φάση χωρίς νίκη και χωρίς γκολ, αλλά βέβαια μην ξεχνάμε ότι έπαιξε στα δύο πρώτα -και πιο κρίσιμα- ματς, εναντίον Σενεγάλης και Ουρουγουάης, χωρίς τον………….Ζιντάν. Τον απόλυτο ηγέτη της. Τον άνθρωπο-πεπρωμένο της).
Βραζιλία-Καμερούν 4-1
Είδαμε και τη Βραζιλία. Ή μάλλον, τον Νειμάρ. Ο φέρελπις αστέρας του παγκόσμιου ποδοσφαίρου το έχει πάρει προσωπικά. Πραγματικά, μεγάλη υπόθεση, να είσαι 22 χρόνων, να επωμίζεσαι το μουντιαλικό βάρος της διοργανώτριας, που πιέζεται πανταχόθεν να αποδείξει ποια είναι, και να το κάνεις με ιδιαίτερη επιτυχία, τουλάχιστον στα πρώτα ματς. Δεν είναι δα και πολλοί οι πολύ νέοι παίκτες-σταρ που εμφανίστηκαν σε Παγκόσμιο κύπελλο και έδωσαν αμέσως το στίγμα της αξίας τους και στο υψηλότερο επίπεδο. Εδώ, ο μεγάλος Ντιέγκο στα 22 του, το 1982 στην Ισπανία, ήταν εκτός κλίματος…
Η Βραζιλία στο πρώτο τέταρτο μου έδωσε την εντύπωση μιας μικρής ομάδας που είχε παραχωρήσει τον χώρο στους Καμερουνέζους. Την έσωσε από το πουθενά το πλασέ του Νειμάρ, αλλά οι Αφρικανοί απάντησαν γρήγορα, αφού προηγουμένως είχαν και δοκάρι. Αν μη τι άλλο, η άμυνα της Βραζιλίας έμπαζε για τα καλά. Χρειάστηκαν κάποιοι ωραίοι τελικοί συνδυασμοί των διοργανωτών, που ωστόσο αναπτύσσονταν κάπως άναρχα, ώστε να δώσουν το προβάδισμα με 2-1 -πάλι με τον Νειμάρ-, και ενώ μάλιστα το «δεκάρι» έκανε και κάποια μαγικά που θύμισαν Βραζιλία αλλοτινών εποχών. Χάιλαιτ ασφαλώς…
Το δεύτερο ημίχρονο φαινόταν πια πιο εύκολη υπόθεση για τους Βραζιλιάνους, που είχαν την ψυχολογική υπεροχή στο παιχνίδι. Το γεγονός του δεύτερου ημιχρόνου ήταν το γκολ του Φρεντ, το τρίτο των γηπεδούχων. Ο επιθετικός της «σελεσάο» απέσεισε από πάνω του ένα τεράστιο βάρος, μετά τις απογοητευτικές εμφανίσεις των δύο πρώτων ματς. Από εκεί και πέρα, και με ένα ακόμη γκολ, το τελικό 4-1 εξωράισε την εικόνα των Βραζιλιάνων, που σίγουρα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τα ίδια και πιο πολλά στη συνέχεια, αρκεί όμως να διορθώσουν τα λάθη και την αστάθεια της άμυνάς τους. Η Βραζιλία πλέον θα κοντράρει τη Χιλή, κάτι που μου θυμίζει την αναμέτρηση -πάλι στους 16- του Μουντιάλ της Γαλλίας: εκεί η Βραζιλία είχε υπερισχύσει σε ένα εντυπωσιακό νυχτερινό ματς με 4-2. Το γεγονός πάντως είναι πως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τη Βραζιλία, που θα κλιμακώνονται όλο και πιο πολύ, εφόσον θα προχωρά.
Μεξικό -Κροατία 3-1
Τέλος, το Μεξικό με την Κροατία. Είδα λίγα πράγματα από το ματς, ωστόσο κρατώ (από όσα έλεγξα) την υπεροχή του Μεξικού και το ουσιαστικά μηδέν -και πάλι- στην άμυνά του (δέχθηκε το μοναδικό γκολ της πρώτης φάσης, αφού είχε ήδη γράψει το 3-0). Σκληροτράχηλη ομάδα, πολύ καλή και στα στημένα, και βέβαια με τον να διανύει ένα εξαιρετικό Μουντιάλ. Θα βάλουν τα δύσκολα οι Μεξικανοί στους Ολλανδούς, ενδεχομένως. Μην βιαστεί κάποιος να θεωρήσει από τώρα νικήτρια την ομάδα του Φαν Χάαλ.
Ο Νάσος Κατσώχης είναι συγγραφέας του βιβλίου «Μύθοι Παράλληλοι». Για δείτε προσεκτικά εδώ.
