![[Και όσο γλυκαίνω από τις θύμησες και τις τριανταφυλλιές], του Χρήστου Πυθαρά](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/02/14991378_1630575106968289_6100419817607109380_o-300x200.jpg)
Με το MTV να κυριαρχεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη και τη μουσική βιομηχανία να περνάει στον τελευταίο (όπως αποδείχτηκε) κύκλο ευημερίας της, το 1994 βρίσκει την Αμερική να τα ξαναβρίσκει με τον απόλυτο εκπρόσωπό της, Bruce Springsteen, περπατώντας μαζί του στο Streets of Philadelphia ενώ ταυτόχρονα ξελαρυγγιάζεται τραγουδώντας μαζί με την Marian Carey, το ρεφρέν του Without You. Την ίδια στιγμή, στη Μεγάλη Βρετανία, όλοι μιλάνε για μια όμορφη πόλη, όχι πολύ μακριά απ’το Λονδίνο, όπου μια συγκλονιστική τραγουδίστρια, με τη χαρακτηριστική (πια) καμπουριασμένη φιγούρα της τραγουδάει Nobody Loves Me. Μακριά απ’το Μπρίστολ, κυριαρχεί το γηπεδικό Parklife των Blur και οι σνομπ φιγούρες των αδελφών Gallagher. Είμαστε λίγο πριν τα μισά της τελευταίας δεκαετίας που κατάφερε να γεννήσει πραγματικούς ροκ σταρ, με τον κορυφαίο όλων, να είναι αυτός που θα αποχωρήσει πρώτος. Ακολουθεί μια ενδεικτική λίστα μερικών δίσκων που μπήκαν σε κάθε αμερικανικό σπίτι που κάποια στιγμή πάγωσε μαθαίνοντας τα νέα της αυτοκτονίας του Cobain. Η σειρά δεν είναι αξιολογική αλλά συνειρμική
Green Day – Dookie
Η μπάντα που χρωστάει τα περισσότερα στους Nirvana για την απερίγραπτη επιτυχία του συγκεκριμένου δίσκου, ο οποίος έχει ξεπεράσει τα 15 εκατομμύρια σε πωλήσεις. Ο πανκ κορπορατισμός του Dookie, επηρέασε περισσότερα συγκροτήματα από όσα μπορούμε να παραδεχτούμε, κι αυτό το σημειώνουμε γιατί αυτός ο δίσκος ξεχάστηκε στην Ελλάδα πολύ γρήγορα. Σε μια εποχή που το alternative είχε μπει για τα καλά στο παιχνίδι των mainstream μέσων ενημέρωσης, το Dookie είναι καλώς ή κακώς ένα απόλυτα αντιπροσωπευτικό άλμπουμ, εφηβικού πανκ ροκ.
Offspring – S.M.A.S.H.
Αυτό που δεν ξεπεράστηκε όμως είναι η πιο επιτυχημένη εμπορικά ανεξάρτητη κυκλοφορία όλως των εποχών. Βγήκε την ημέρα που βρέθηκε νεκρός ο Cobain και μέχρι σήμερα μεγαλώνει γερά παιδιά. Εμείς είχαμε ήδη τις Τρύπες.
Alice In Chains – Jar of Files
Για να γίνει κατανοητός ο grunge χαμός που είχε επικρατήσει ολοκληρωτικά, το πάλαι ποτέ opening act των Van Halen, χτυπάει πρωτιά στα αμερικανικά chart με αυτό το ΕΡ. Τα ακουστικά τραγούδια του έτερου καταραμένου Jayne Staley, βρίσκουν το κέντρο της καρδιάς των μανιοκαταθληπτικών νεαρών που ζουν και αναπνέουν για το επόμενο Alternative Nation.
Nine Inch Nails – The Downward Spiral
Ποιος να το φανταζόταν ότι το industrial θα ξέφευγε απ’ το περιθώριο, με αυτό το δίσκο να αποτελεί, δίκαια, τη ναυαρχίδα που θα οδηγήσει το νιχιλισμό του Reznor, απ’ το σπίτι που δολοφονήθηκε η ηθοποιός Sharon Tate (όπου το ηχογράφησε), σε «σαλόνια» που μάλλον δεν είχαν προβληματιστεί και πολύ για την «κατηφόρα», το Downward Spiral, ενός κατεστραμμένου άντρα.
Beastie Boys – Ill Communication
Το ίδιο περίπου ισχύει και για το hip hop, το οποίο είχε κατακτήσει το Billboard σχεδόν δέκα χρόνια πριν, όταν οι Beastie Boys κυκλοφορούσαν το 1986 το Licensed to Ill. Το ίδιο καταφέρουν και με το Ill Communication, κάτι απολύτως αναμενόμενο αν αναλογιστείς ότι το Sabotage ήταν το single-προπομπός.
Jeff Buckley – Grace
Ο δίσκος που έχει ραγίσει τις περισσότερες γυναικείες καρδιές, το πρώτο, τελευταίο και μοναδικό ντοκουμέντο του αδικοχαμένου γιού του Tim Buckley που αξίζει να ακούσει κανείς. Ο ξαφνικός θάνατός του μεγάλωσε το μύθο ενός δίσκου που μόνο οι κριτικοί αγάπησαν όταν πρωτοκυκλοφόρησε και έδωσε ταυτόχρονα το δικαίωμα σε δισκογραφικές και λοιπούς συγγενείς να ασελγήσουν πάνω στη σύντομη καριέρα του, κυκλοφορώντας αχρείαστα αποσπάσματα σκόρπιων ηχογραφήσεων που μάλλον κανείς δεν «έπρεπε» να ακούσει.
Weezer – S/T
Γνωστό κι ως Blue Album. Είναι το πρώτο συγκρότημα που θυμάμαι να μισώ, όχι γιατί δεν μου άρεσε ο δίσκος, αλλά γιατί το βίντεο κλιπ για το δεύτερο single Buddy Holly, σε σκηνοθεσία Spike Jonze, έπαιζε τόσο συχνά στο MTV που το είχα σιχαθεί. Έκτοτε δεν αγόρασα, έπαιξα, άκουσα, πρότεινα ούτε νότα που έγραψε η μπάντα, ακόμα κι αν δεν έχει ακόμα βγει λίστα με τα καλύτερα των 90s που δεν το έχει σε περίοπτη θέση. Εκτός βέβαια απ’την πρόσφατη του Sonik, στο οποίο φυσιολογικά παραμένω πιστός συνεργάτης.
Soundgarden – Superunknown
Για πολλούς η μπάντα που θα κατακτούσε τον κόσμο πριν τους προλάβει ο Cobain. Ο Cornell θα κάνει το breakthrough με αυτόν εδώ το δίσκο, την τέταρτη κατά σειρά κυκλοφορία τους, φτάνοντας από τα Grammys μέχρι τα dj set του δικού μας Βασίλη Σεβδαλή aka Chevy.
Hole – Live Through This
Εντελώς τυχαία, 4 μέρες μετά την ανεύρεση του πτώματος του Cobain, ο δίσκος, με τον εξίσου τυχαίο τίτλο, της συζύγου-μητέρας Courtney Love, θα εξαργυρώσει το μύθο ολόκληρης της σκηνής του Σιάτλ, πουλώντας 2 εκατομμύρια δίσκους χωρίς πολύ προσπάθεια. Όλο αυτά, πίσω απ’το πέπλο της θλιμμένης χήρας.
Nirvana – MTV Unplugged In New York
Λογική συνέχεια των παραπάνω, ο πρώτος δίσκος με Nirvana υλικό μετά την αυτοκτονία, και πιθανότατα η μοναδική unplugged ηχογράφηση που έπρεπε να ποτέ να κυκλοφορήσει. Ποτέ ξανά δεν θα παρακολουθούσαμε τόσο προσεκτικά μια βιντεοσκοπημένη εμφάνιση, ψάχνοντας να βρούμε σημάδια στο βλέμμα ενός ανθρώπου που αποδείκνυε ότι είχε ήδη ξεκινήσει το δικό του Downward Spiral.
