Ξεκίνησες ως μοντέλο και συνεχίζεις παράλληλα και ως ηθοποιός. Πώς συνδυάζει κανείς τους δυο αυτούς ρόλους;
Στην πραγματικότητα η ηθοποιία υπήρχε πριν το μόντελινγκ. Από μικρή, ήθελα να γίνω ηθοποιός και ξεκίνησα μαθήματα υποκριτικής. Το μόντελινγκ ήρθε τυχαία και είναι πραγματικά αστείο το πώς κατέληξα εκεί. Όταν ήμουν 15 χρονών ήθελα να συνεργαστώ με έναν ατζέντη ηθοποιών και κάποιος με πρότεινε σε ένα πρακτορείο. Φτάνοντας, όμως, εκεί ανακάλυψα ότι ήταν πρακτορείο για μοντέλα, όχι για ηθοποιούς! Μου πρότειναν δουλειά, με ενθάρρυναν για μια καριέρα μοντέλου και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Δούλεψα ως μοντέλο όταν σπούδαζα Υποκριτική στο Academy of Dramatic Arts στη Μαδρίτη. Στις καλοκαιρινές διακοπές από το πανεπιστήμιο, δούλευα στο εξωτερικό σαν μοντέλο, στο Παρίσι, το Μιλάνο, το Λονδίνο. Ήταν αρκετά δύσκολο- η ηθοποιία και το μόντελινγκ είναι δυο πολύ διαφορετικοί ρόλοι. Και ως μοντέλο, παίζω κατά κάποιο τρόπο ένα χαρακτήρα και αυτό είναι που με γοητεύει, είναι ένα είδος performance όταν είσαι μπροστά στην κάμερα ή όταν περπατάς στην πασαρέλα. Βέβαια το μόντελινγκ είναι απλά δουλειά για μένα. Πάθος μου είναι το θέατρο και εκεί δίνω την ψυχή μου- εκεί ανήκω και εκεί βλέπω το μέλλον μου.
Σε λίγες μέρες θα παρουσιάσετε τη Σαλώμη στο Cabaret Voltraire. Πώς είναι να είσαι η Σαλώμη;
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Μετά από δυο χρόνια που δουλεύω με την Αναστασία Ρέβη και άλλους Έλληνες καλλιτέχνες σε διάφορες παραγωγές του Theatre Lab στο Λονδίνο, είναι μεγάλη ευχαρίστηση για μένα που θα παίξουμε στην Ελλάδα. Η Σαλώμη είναι μια πολύ ιδιαίτερη παραγωγή, μοναδική. Δουλέψαμε πολλές ώρες για να ζωντανέψουμε όχι μόνο χαρακτήρες και ιστορίες αλλά έναν ολόκληρο κόσμο γεμάτο μυρωδιές, εικόνες, ήχους. Η Σαλώμη είναι κάτι παραπάνω από ένα έργο, είναι ένα ταξίδι για τις αισθήσεις και την ψυχή, ένας κόσμος στο οποίο βυθιζόμαστε ηθοποιοί και κοινό, ένας κόσμος τόσο χειροπιαστός που γίνεται κομμάτι μας.
Ως Σαλώμη, ανακαλύπτω τις ακρότητες της ανθρώπινης φύσης- απελπισία, εκδίκηση, επιθυμία, αθωότητα, αποξένωση. Που σε οδηγεί η υπερβολική αγάπη και τι συμβαίνει με τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες; Λατρεύω τη Σαλώμη για την πολυπλοκότητα και τη διπλή της προσωπικότητα- είναι αθώα και τέρας ταυτόχρονα, ένας άγιος και ένας κανίβαλος. Σε μια ώρα μεταμορφώνεται από μια νέα και αθώα παρθένα σε μια γυναίκα με σεξουαλικές επιθυμίες και είναι πρόσκληση για έναν ηθοποιό να το υπερασπιστεί αυτό.
Πρόκειται για θυσία, σκάνδαλο ή εκδίκηση;
Για πάθος και επιθυμία, για το ποιες είναι οι συνέπειες αν κανείς αφήσει ελεύθερα τα πιο βαθιά του πάθη. Η Σαλώμη ζητάει το κεφάλι του Γιοχανάν επειδή θέλει εκδίκηση ή γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να έχει αυτό που θέλει πιο πολύ, το φιλί δηλαδή του Γιοχανάν; Η εκδίκηση μπορεί να είναι μόνο μια συνέπεια, αλλά το αρχικό κίνητρο είναι η υπερβολική μεν αλλά αγνή επιθυμία της.
Τι κάνει ενδιαφέρον για τους Έλληνες του 2013 το έργο του Oscar Wilde που γράφτηκε στο Παρίσι του 1891;
Το θέμα στη Σαλώμη είναι οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Οι ήρωες θέλουν αυτό που δεν μπορούν να έχουν. Τόσο το πάθος όσο και η θέληση για κάτι απλησίαστο θα είναι πάντα επίκαιρη για τον άνθρωπο. Η αίσθηση της επιθυμίας είναι άχρονη και γι’ αυτό οι χαρακτήρες που δημιούργησε ο Wilde μπορούν να μεταφέρουν ένα παριζιάνικο κοινό στο 1891 ή ένα ελληνικό στο 2013.
Η σκηνοθεσία της Αναστασίας Ρέβη οδήγησε σε μια site–specific παράσταση. Πώς αντιδρά το κοινό όταν συμμετέχει στις δράσεις επί σκηνής;
Το ότι είναι μια παραγωγή site-specific σημαίνει ότι παίζουμε σε έναν αληθινό χώρο με δικό του χαρακτήρα. Ήταν ένα όνειρο για μένα γιατί συνδυάζει το παίξιμο σε ταινία και την αμεσότητα της σκηνής. Ο ρεαλισμός του χώρου κάνει την παράσταση σαν ταινία, σαν να είμαστε πραγματικά εκεί που γίνονται τα γεγονότα, και από την άλλη έχουμε από την αρχή μέχρι το τέλος την αμεσότητα του κοινού, που δύσκολα δε δελεάζεται να μας ακολουθήσει στο ταξίδι. Μέσα από το έργο του Oscar Wilde βιώνουμε όλοι μαζί την κάθαρση, την παρακμή και το πάθος ταυτόχρονα. Είναι όμορφο να κάνεις το κοινό μέρος της παράστασης. Εδώ, είναι οι καλεσμένοι στο δείπνο γενεθλίων του βασιλιά Ηρώδη. Έρχονται έτσι κοντά στην ιστορία, στη δράση. Ως performer, είσαι τόσο κοντά τους που καταλαβαίνεις το σοκ τους, νιώθεις την αναπνοή τους και η αίθουσα έχει ένα μοναδικό παλμό. Είναι πολύ ενδιαφέρον να ανακαλύπτεις πως χάνεται η διαχωριστική γραμμή μεταξύ κοινού και παράστασης.
Έχεις ήδη υπάρξει μέρος τριών παραγωγών του Theatre Lab Company – στη Λυσιστράτη, την Ορέστεια και τη Σαλώμη. Πώς είναι να είσαι μέλος ενός διεθνούς θιάσου και να μοιράζεσαι τη δουλειά σου με διαφορετικά κοινά;
Το διαφορετικό background του καθενός δίνει σίγουρα πολλές προοπτικές, χωρίς εμπόδια γλώσσας και μέσου. Εγώ μεγάλωσα στην Ισπανία, με τον Ισπανό πατέρα μου και την Αμερικανίδα μητέρα μου, αλλά έζησα και δούλεψα σε διάφορες χώρες οπότε είμαι πολύ εξοικειωμένη σε ένα διεθνές περιβάλλον. Μ’ αρέσει πολύ να δουλεύω με την Αναστασία Ρέβη γιατί δημιουργούμε μια ενιαία γλώσσα που μπορεί να συγκινήσει το κοινό, ανεξάρτητα από την προέλευση. Είναι μεγάλη αμοιβή για μένα και αυτός είναι ο στόχος μου, ο χαρακτήρας που υποδύομαι να αγγίζει την ψυχή των θεατών.
Αν και μοιράζεις το χρόνο σου μεταξύ Μαδρίτης, Λονδίνου και Δουβλίνου, νιώθεις ότι εκφράζεσαι από την ελληνική κουλτούρα και τα έργα που διαλέγετε;
Η Ισπανία και η Ελλάδα είναι σαν αδέρφια της Μεσογείου, έχουν κάτι κοινό. Έκανα μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών στο σχολείο και έχουμε διαβάσει πολλές αρχαίες τραγωδίες με το θίασο και είναι ωραίο που ζωντανεύουμε κάποια από αυτά. Στην Ισπανία μελέτησα και έπαιξα και σε τραγωδίες του Federico Garcia Lorca και νομίζω ότι έχουν αρκετά κοινά με το αρχαίο δράμα ως προς την παθιασμένη γλώσσα, τις ακραίες καταστάσεις και τους δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες.
Το πρώτο σου μεγάλο βήμα στον κινηματογράφο ήταν στην ταινία Manolete το 2008 με την Penelope Cruza και τον Adrien Brody και ως μοντέλο έχεις εργαστεί για τον οίκο μόδας Dior. Πώς είναι η συνεργασία με καταξιωμένους ανθρώπους τόσο στο χώρο της μόδας όσο και στου θεάτρου;
Ήμουν πολύ νευρική όταν αρχικά με διάλεξαν για το Manolete, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι η Penelope και ο Adrien ήταν κανονικοί άνθρωποι και συνεργάτες. Απελευθερώθηκα όταν συνειδητοποίησα ότι μπορεί να είναι διάσημοι αλλά μπορώ να τους συμπεριφέρομαι όπως θα έκανα με οποιαδήποτε άλλον επαγγελματία. Είναι σημαντικό να είσαι ο εαυτός σου και να τους αντιμετωπίζεις όλους με ισότητα και σεβασμό, χωρίς να έχει σημασία αν είναι ένας νέος σχεδιαστής στην πρώτη του επίδειξη ή ο οίκος Dior.
Οπότε ποια ταυτότητα σου ταιριάζει περισσότερο- το μοντέλο Denise Sommers ή η ηθοποιός Denise Moreno?
Κανένα δίλημμα! Η ηθοποιός Denise Moreno!
30/10 – 4/11, Cabaret Voltaire (Μαραθώνοs 30, Μεταξουργείο).
Τηλεφωνικές προκρατήσεις εισιτηρίων: 6944513308 και [email protected].
Πληροφορίες: www.cabaretvoltaire.gr, www.theatrelab.co.uk, www.anastasiarevi.co.uk
