Στο slackline, κάποιοι τολμηροί αγαπούν να βολτάρουν στα σύννεφα

Μια διαφορετική αθλητική διοργάνωση συνέβη το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε στην Ελβετία. Το Gravit’High ήταν ένα επιτυχημένο slackline event και συγκεκριμένα ένα highlining πέρασμα, δηλαδή η διάβαση σε ύψος εκατό μέτρων από το έδαφος, της απόστασης ανάμεσα σε δύο διάσημους βράχους της Ελβετίας: τον βράχο Valère με την ομώνυμη  Βασιλική στην κορυφή και τον βράχο του Tourbillon με το μεσαιωνικό κάστρο.

Οι δύο κορυφές απέχουν μεταξύ τους τριακόσια πενήντα μέτρα και μερικοί από τους διασημότερους slackliners αποφάσισαν να συμμετέχουν, περπατώντας στον αέρα πάνω σε ένα ειδικό σχοινί, πλάτους περίπου τριών περίπου εκατοστών. 

Ο Ελβετός slackliner Remy Boser περπατά σε ένα slackline μήκους 300 μέτρων μεταξύ των κάστρων Valere και Tourbillon, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «Gravit’High» στη Sion της Ελβετίας, 7 Σεπτεμβρίου 2024. EPA/VALENTIN FLAURAUD

Το slacklining είναι άθλημα και διανοητική τέχνη μαζί. Είναι το περπάτημα, το τρέξιμο ή η ισορροπία σε διάφορετικές στάσεις, κατά μήκος ενός αιωρούμενου και επίπεδου πλεχτού σκοινιού, που στερεώνεται ανάμεσα σε δύο σταθερά σημεία. Είναι παρόμοιο με το ακροβατικό περπάτημα σε τεντωμένο σύρμα ή σχοινί. Διαφέρει, όμως, ως προς τον τύπο του υλικού που χρησιμοποιείται και κυρίως ως προς την ένταση της τάσης που εφαρμόζεται σε αυτό, κατά την διάβαση. Τα slacklines έχουν πλάτος μεταξύ δύο και πέντε εκατοστών και τεντώνονται σημαντικά λιγότερο από τα σχοινιά ή τα σφιχτά σύρματα, προκειμένου να δημιουργηθεί μια δυναμική γραμμή που θα τεντώνεται και θα αναπηδά, κατά κάποιον τρόπο σαν ένα μακρόστενο τραμπολίνο. Η ένταση της τάσης μπορεί να ρυθμιστεί, έτσι ώστε να ταιριάζει στον σωματότυπο και το βάρος του αθλητή ή αθλήτριας, και μπορεί να χρησιμοποιηθούν διαφορετικού τύπου ιστοί σε διάφορες περιστάσεις.

Ο Ελβετός slackliner Yannick Wieser περπατά σε ένα slackline μήκους 300 μέτρων μεταξύ των κάστρων Valere και Tourbillon, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «Gravit’High» στη Sion, Ελβετία, 07 Σεπτεμβρίου 2024. EPA/VALENTIN FLAURAUD

Το slacklining μετράει σχεδόν σαράντα χρόνια και θεωρείται ότι πρωτοξεκίνησε από την κοινότητα αναρριχητών βράχων στο Εθνικό Πάρκο Yosemite των ΗΠΑ, ως ένας τρόπος να περνάει δημιουργικά ο χρόνος για τους αθλητές, εξασκώντας παράλληλα τη συγκέντρωση, τη φυσική κατάσταση, την μυική τους δύναμη και τις δεξιότητες ισορροπίας. Το άθλημα έχει αποκτήσει φανατικούς και αρκετούς παράτολμους οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Με τον καιρό έχει μετατραπεί από το παραδοσιακό «πρωτόγονο» slackline περπάτημα σε ένα δημοφιλές άθλημα με μια συνεχώς αυξανόμενη γκάμα παραλλαγών. Το highlining είναι slacklining σε πολύ μεγάλο ύψος πάνω από το έδαφος ή το νερό. Θεωρείται η απόλυτη κορυφή του αθλήματος. 

Ο πιο διάσημος από τους συμμετέχοντες στο Gravit’High ήταν ο εκπληκτικός Εσθονός σχοινοβάτης Jaan Roose. Ο Roose θεωρείται φαινόμενο παράτολμου αθλητή στο highlining και, γενικότερα, σύμβολο ανθεκτικότητας και αποφασιστικότητας στο άθλημα.

Ο Ελβετός slackliner Remy Boser περπατά σε ένα slackline μήκους 300 μέτρων μεταξύ των κάστρων Valere και Tourbillon, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «Gravit’High» στη Sion της Ελβετίας, 7 Σεπτεμβρίου 2024. EPA/VALENTIN FLAURAUD

Ο Εσθονός slackliner Jaan Roose περπατά ανάμεσα στα σύννεφα, σε ένα slackline μήκους 300 μέτρων ανάμεσα στα κάστρα Valere και Tourbillon, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «Gravit’High» στη Sion της Ελβετίας, 7 Σεπτεμβρίου 2024. EPA/VALENTIN FLAURAUD

Ο 32χρονος Εσθονός είναι τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής slacklining, κάτοχος πολυάριθμων παγκόσμιων ρεκόρ και έχει πολλές παγκόσμιες πρωτιές στο άθλημα. Σύμφωνα, με τα λεγόμενά του, το βασικό χαρακτηριστικό ενός επιτυχημένου slackliner που επιθυμεί να περπατάει ισορροπώντας στον ουρανό, είναι η ικανότητα απόλυτης αυτοσυγκέντρωσης και συντονισμού με το περιβάλλον.

Ο Roose παραμένει συγκεντρωμένος όταν ισορροπεί στο σχοινί, χάρη στην αξιοσημείωτη ικανότητά του να υπερ-εστιάζει. Όταν συγκεντρώνεται στη λεπτή γραμμή του slackline, απορροφάται τόσο πολύ που μπορεί να αποκλείσει κάθε περιβάλλοντα θόρυβο, όπως τα αυτοκίνητα, τους ήχους των εργοστασίων και τον άνεμο, διατηρώντας την ισορροπία και τη συγκέντρωσή του. Ωστόσο, αναγνωρίζει ότι αυτή η έντονη εστίαση μπορεί να είναι ένα μειονέκτημα, ειδικά όταν βρίσκεται αρκετά ψηλά από το έδαφος, καθώς είναι σημαντικό να βρίσκεται σε επαφή με αυτά που συμβαίνουν στο περιβάλλον γύρω του. Ο Roose εξηγεί ότι η εστίαση μόνο στη γραμμή μπορεί να είναι επικίνδυνη, καθώς μπορεί να χάσει κάποιες σημαντικές ενδείξεις όπως ένα κοντινό drone, μια αλλαγή του ανέμου ή πουλιά που περνάνε δίπλα του. Για να το διαχειριστεί αυτό, αλλάζει συνεχώς την εστίασή του, προσαρμοζόμενος τόσο στη γραμμή όσο και στο περιβάλλον του. Σε δύσκολες καταστάσεις, χρησιμοποιεί την αναπνοή για να ηρεμήσει και να ενισχύσει τη συγκέντρωσή του.

Ο Ελβετός slackliner Remy Boser να περπατά σε ένα slackline μήκους 300 μέτρων μεταξύ των κάστρων Valere και Tourbillon, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «Gravit’High» στη Sion της Ελβετίας, 7 Σεπτεμβρίου 20. EPA/VALENTIN FLAURAUD

Άλλοι διαδεδομένοι τύποι slacklining αυτή την στιγμή είναι το urbanlining, που εξασκείται σε αστικές περιοχές, όπως για παράδειγμα σε πάρκα και δρόμους ή το tricklining που είναι η πιο κοινή μορφή slacklining γιατί γίνεται χαμηλά στο έδαφος και εξασκείται κυρίως από ερασιτέχνες του αθλήματος. Επίσης, πολλοί slackliners ασκούν κάποια μορφή γιόγκα -ή αλλιώς yogalining– πάνω στο σκοινί. Η ισορροπία πάνω σε ένα σκοινί που δονείται, αυξάνει τη δυσκολία των κατά τα άλλα απλών στάσεων γιόγκα.