Σε ένα διαμέρισμα του 1950, στη Χρήστου Λαδά 1, το σκηνικό μυρίζει εγκατάλειψη και μοναξιά. Έξι εικαστικοί, ο Ανδρέας Βάης, ο Πάρις Κούτσικος (Parisko), ο Χρήστος Τζαφέρος (Simek), ο Γρηγόρης Παπαγρηγορίου, ο Βαγγέλης Σαραντάρης (Don Forty) και ο Σωτήρης Κοντογιάννης (SOBER5083R), θέλησαν να ανατρέψουν αυτή την ερειπωμένη εικόνα και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να το αξιοποιήσουν για να εκθέσουν έργα σύγχρονης ζωγραφικής, γραφικού σχεδιασμού (graphic design) και τέχνης του δρόμου (street art).
Υπό αυτό το σκεπτικό, γεννήθηκε η ιδέα της έκθεσης Flow and Order που θα πραγματοποιηθεί από την Πέμπτη 28 μέχρι και την Κυριακή 31 Μαρτίου, σηματοδοτώντας τον νέο κύκλο ζωής που πρόκειται να διανύσει το διαμέρισμα.
Ο συγκεκριμένος χώρος των 285 τ.μ., ανήκει στη γερμανική εταιρεία Ehret+Klein, η οποία σύντομα θα ξεκινήσει εργασίες ανακαίνισης για να τον αναβαθμίσει και να τον μεταμορφώσει σε ένα πράσινο βιοκλιματικό σπίτι. Σήμερα, τα σημάδια της μακράς και ποικίλης χρήσης του χώρου είναι ορατά σε κάθε γωνιά, στους τοίχους, στα ταβάνια – μέχρι και στα κουφώματα. Το μέχρι πρότινος εγκαταλελειμμένο διαμέρισμα βρίσκεται σε μια διαδικασία μετάβασης, αναζητώντας τη μελλοντική του ταυτότητα. «Εδώ και μια δεκαετία το ιστορικό κέντρο της Αθήνας βρίσκεται σε μια κτιριακή μετάβαση προσπαθώντας να εκσυγχρονιστεί και ταυτόχρονα να διατηρήσει τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία», δηλώνει ο Michael Ehret, Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας Ehret+Klein, σχετικά με την επικείμενη ανακαίνιση. «Βασικός πυρήνας της φιλοσοφίας μας είναι να ανακαινίζουμε κτίρια με σεβασμό στην αρχιτεκτονική τους και στο περιβάλλον και να τα παραδίδουμε πίσω στην κοινωνία πράσινα και λειτουργικά, έτοιμα να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Η έκθεση λοιπόν Flow and Order έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα, αφού ακριβώς εμπνέεται από αυτή τη δημιουργική μετάβαση».
Λίγο πριν το αθηναϊκό διαμέρισμα αποκτήσει και πάλι ζωή, οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες της έκθεσης συστήνονται στην Popaganda, ανυπομονώντας να παρουσιάσουν τα έργα τους στο κοινό.
Ο Ανδρέας Βάης γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται, ενώ σπούδασε Αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εκθέτει από το 1991. «Πειραματίζομαι επίσης με τη μουσική, δημιουργώντας ηχητικά κομμάτια που συνομιλούν με τη ζωγραφική. Η αγάπη μου για τη φύση, τη μουσική και τον χορό, τον ρυθμό, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την τέχνη διαφορετικών πολιτισμών, αποτελούν την έμπνευσή μου. Η μουσική ακρόαση, οι μακρινοί περίπατοι, η παρατήρηση φυτών και ζώων, η καταγραφή ήχων και εικόνων μέσα από φωτογραφίες και video αποτελούν την πρώτη ύλη για τα έργα μου. Ένα σύμπαν προκύπτει ανασύροντας εικόνες από το υποσυνείδητο με αυθόρμητες κινήσεις του χεριού καθώς και με την επανάληψη ή τροποποίηση μοτίβων. Η βαθιά προσήλωση, ο πειραματισμός και η χαρά της ανακάλυψης είναι για μένα ζωτικής σημασίας.
Ταυτόχρονα, συναρμολογώ ήχους από ποικίλες πηγές, όπως μουσικά όργανα, φωνές, αντικείμενα και field recordings, δημιουργώντας ηχητικά κομμάτια που τροφοδοτούν και συνομιλούν με τη ζωγραφική. Ανθρώπινες συμπεριφορές, μνήμες και επιθυμίες καθρεφτίζονται σε παράλληλους μικρόκοσμους ή μακρόκοσμους που σφύζουν από ζωή, σαν μικρές ζούγκλες, όπου ο χρόνος είναι σφαιρικός και εύπλαστος, και τα πάντα μπορούν να συμβούν. Η πρακτική που ακολουθώ είναι μια διαλογιστική και θεραπευτική διαδικασία μέσα από την οποία, ίσως, μπορεί να μεταφέρω στο θεατή ή/και ακροατή μέρος από τη μαγεία που ασκεί πάνω μου ο κόσμος».
O επιμελητής της έκθεσης, Πάρις Κούτσικος, είναι γραφίστας και εικαστικός. Γεννήθηκε στην Φλωρεντία το 1967 και σπούδασε Οπτική Επικοινωνία στην Αθήνα και στο Λονδίνο, ενώ η δουλειά του έχει διακριθεί πολλές φορές εντός και εκτός Ελλάδας. «Δραστηριοποιούμαι σε ένα ευρύ φάσμα γραφιστικών εφαρμογών: Τοιχογραφίες, μεταξοτυπίες, χαρακτική, σχεδιασμό επικοινωνιακού υλικού, καλλιτεχνική επιμέλεια σε έντυπα και ψηφιακά μέσα, κολάζ, εικαστικά, εικονογράφηση, εγκαταστάσεις και άλλα. Υπήρξα επίσης συνιδρυτής και καλλιτεχνικός υπεύθυνος των εκδόσεων ΟΞΥ από το 1995 έως το 2008, ενώ από τον Σεπτέμβριο του 2013 έως τον Μάιο του 2015 είχα την καλλιτεχνική επιμέλεια των προγραμμάτων των παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου. Από το 2013 διδάσκω γραφιστική στο Doukas BTEC Foundation in Art & Design. Η δουλειά μου είναι εμπνευσμένη από τον γραφιστικό σχεδιασμό και χαρακτηρίζεται κυρίως από την έρευνα των γραμμάτων και των λέξεων, τα οποία και αντιμετωπίζω σαν φορμαλιστικές συνθέσεις που, σταδιακά, από συγκεκριμένες καθίστανται αφηρημένες».
Όπως αναφέρει για την έκθεση, «Για ένα τετραήμερο, τα έργα της έκθεσης θα γίνουν μέρος ενός αποδομημένου και βρώμικου καμβά, αποτελώντας μικρά κεφάλαια στην ιστορική πορεία του διαμερίσματος. Σε έναν χώρο όπου τα σημάδια από τη φθορά του χρόνου είναι εμφανή παντού, ρευστά, φυσικά στοιχεία θα συνυπάρξουν με μινιμαλιστικές και δομικές φόρμες σηματοδοτώντας με αυτό τον τρόπο τη μετάβαση από το χάος στην τάξη. Ευχαριστούμε θερμά την εταιρεία Ehret+Klein για την ευγενική παραχώρηση του διαμερίσματος, είναι πολύ σημαντικό για την καλλιτεχνική κοινότητα να έχει τέτοιες ευκαιρίες έκφρασης».
Ο Χρήστος Τζαφέρος, είναι εικαστικός και γραφίστας που ζει στην Αθήνα. Γεννήθηκε το 1985 στην Χαλκίδα και σπούδασε γραφιστική στην Αθήνα, ενώ το έργο του είναι επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική, τη γραφιστική και την τυπογραφία, με χαρακτηριστικό της δουλειάς του τις γεωμετρικές μινιμαλιστικές συνθέσεις, μονόχρωμα σχήματα και μοτίβα. «Το έργο μου περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής με μεικτά μέσα σε καμβάδες, χαρτιά, ξύλα, μέταλλα, εγκαταστάσεις, ψηφιακά έργα, τοιχογραφίες σε δημόσια και εγκαταλελειμμένα μέρη και ιδιωτικούς χώρους και γκαλερί. Ως γραφίστας εργάζομαι κυρίως στη δημιουργία λογοτύπων – branding, σχεδιασμό εξώφυλλων μουσικών άλμπουμ και βιβλίων, ενώ η δουλειά μου έχει εκτεθεί σε γκαλερί, φεστιβάλ και art projects ανά τον κόσμο.
Έχω επίσης συνεργαστεί με μεγάλα brands και μουσεία όπως Adidas, Nike, COMME des GARÇONS, Vodafone, Grand Hyatt, Pride Ride NYC, Brown University, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Μουσείο Μπενάκη κ.ά., ενώ από το 2011 συνεργάζομαι με τον Γρηγόρη Παπαγρηγορίου ως καλλιτεχνικό δίδυμο με το όνομα “Blaqk”».
Ο Γρηγόρης Παπαγρηγορίου, το «έτερον ήμισυ» του Χρήστου Τζαφέρου, είναι εικαστικός και γραφίστας με έδρα τη Σύρο. Γεννήθηκε το 1986 και σπούδασε γραφιστική στην Αθήνα, ενώ πειραματίστηκε με τον αρνητικό χώρο, τις φόρμες, τις γραμμές και την καλλιγραφία.
«Η δουλειά μου χαρακτηρίζεται από αυθόρμητες χειρονομιακές κινήσεις και σχήματα που εμπνέονται κυρίως από τις πινελιές και τη φύση, χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά όπως χαρτί, υφάσματα και ξύλο. Τα έργα μου έχουν παρουσιαστεί σε πολλές εκθέσεις ανά τον κόσμο, ενώ έχω συνεργαστεί με πελάτες όπως οι Chanel, Four Seasons Hotel, Nike, Adidas, Nespresso και Workstead».
Ο Don Forty ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Από νεαρή ηλικία, ξεκίνησε να ασχολείται με γκραφίτι και σπούδασε γραφιστική.
«Ασχολούμαι κυρίως με τη γραφιστική, την εικονογράφηση και τις τοιχογραφίες. Το κύριο μέσο μου είναι το μαύρο μελάνι και η πένα, και το έργο μου χαρακτηρίζεται από λεπτές και λεπτομερείς γραμμές, παρουσιάζοντας στοιχεία από τη φύση. Η σύνδεση μεταξύ του φωτός και των σκιών, της αρμονίας και του χάους, αποτελούν κάποιες από τις σημαντικότερες επιρροές μου που με ωθούν στον πειραματισμό με τις γραμμές και τα σχέδια».
Ο Σωτήρης Κοντογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988 και συνεχίζει να έχει τη βάση του στη γενέτειρά του. Ως εικαστικός δημιουργός μπορεί να χαρακτηριστεί από την ξεχωριστή μηχανική και φορμαλιστική του προσέγγιση, η οποία είναι βαθιά επηρεασμένη από το υπόβαθρό του στη γραφιστική και τις σπουδές του στην ηλεκτρονική μηχανική. «Οι κύριες μέθοδοί μου περιλαμβάνουν ζωγραφική σε καμβά, τοιχογραφίες και ψηφιακό σχεδιασμό, μέσα από τα οποία αναζητώ την αλληλεπίδραση μεταξύ pixel, κυκλωμάτων, γεωμετρίας, μπρουταλισμού, προγραμματισμού, οπτικών μοτίβων και της ψυχής.
Οι γεωμετρικές δημιουργίες μου, ενώ είναι αφαιρετικές, έχουν μελετηθεί με ευαισθησία και ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια. Μέσα από μία παλέτα αυστηρά του μαύρου-άσπρου, δομώ κόσμους και πειραματίζομαι μεταξύ των αντιθέτων δυνάμεων της τάξης και του χάους, του άψυχου ψηφιακού κόσμου και των ανθρώπινων συναισθημάτων. Με την πειραματική αυτή διάσταση, αποδίδω στα έργα μου μια δυναμική που προσκαλεί τους θεατές να σκεφτούν τη φύση και τη δομή των δικών τους εσωτερικών κόσμων».
