«Για όσους δεν με ξέρουν, είμαι ο Κωνσταντίνος Κίμωνας Τσέτσος. Είμαι 42 ετών. Έχω δύο πόδια. Προς το παρόν». Έτσι ξεκινάει το ποστ που δημοσίευσε στις 30 Αυγούστου στην προσωπική του σελίδα στο facebook και με το οποίο γνωστοποίησε τη σοβαρή νόσο που αντιμετωπίζει -ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος καρκίνου και συγκεκριμένα Κακοήθες μεσεγχυματογενές νεόπλασμα του τύπου του εξωσκελετικού μυξοειδούς χονδροσαρκώματος.
Ο Κωνσταντίνος Κίμωνας, συμπληρώνει στο ίδιο ποστ «Γιατροί στην Ελλάδα και στην Ευρώπη συνέστησαν ακρωτηριασμό από το μηρό. Δεν ήμουν έτοιμος να αποχωριστώ το αριστερό μου πόδι».
Τον συνάντησα στον χώρο εργασίας του, στη γκαλερί Δύο Χωριά, και μου αφηγήθηκε την περιπέτεια της υγείας του αλλά και την απόφαση να αγωνιστεί ώστε με τα πολεμοφόδια που του παρέχει η σύγχρονη ιατρική να καταφέρει να νικήσει τη νόσο χωρίς να χρειαστεί να θυσιάσει το πόδι του.
Έτσι μου εξήγησε πώς είναι να σε ενημερώνουν ότι πάσχεις από ένα σπάνιο, σε παγκόσμιο επίπεδο, τύπο σαρκώματος, πώς οι φίλοι του σχημάτισαν αμέσως γύρω του μια ασπίδα προστασίας, πώς με την επιμονή του κατάφερε να βρει εξειδικευμένους γιατρούς που διέψευσαν τις αρχικές δυσοίωνες εκτιμήσεις αλλά και πόσο τον δυναμώνει η μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου που θέλει να συνδράμει μέσω του ερανικού λογαριασμού ώστε να πετύχει τον στόχο του ο Κωνσταντίνος Κίμωνας: να εγχειριστεί στο MD Anderson Cancer Center στο Τέξας των Η.Π.Α., προκειμένου να συνεχίζει να συστήνεται ως «Κωνσταντίνος Κίμωνας. Με δύο πόδια»:
Τον Οκτώβριο του 2022, ύστερα από ενοχλήσεις που είχα την περίοδο του καλοκαιριού -ή τουλάχιστον τότε μπορώ να θυμηθώ ότι ξεκίνησαν- αποφάσισα να επισκεφτώ έναν φυσίατρο καθώς είχα εντοπίσει και ένα εξόγκωμα στο πόδι. Μου συνέστησε να προχωρήσω σε περαιτέρω εξετάσεις, και επισκέφθηκα έναν ορθοπεδικό που εμπιστεύθηκα γιατί είχε αναλάβει ένα δύσκολο χειρουργείο του πατέρα μου. Η λάθος διάγνωση οδήγησε σε τυπικό χειρουργείο μηνίσκου και αφαίρεσης υγρού από μια κύστη, χωρίς να γίνει βιοψία σε ό,τι αφαιρέθηκε κατά το χειρουργείο.
Δυστυχώς ο καρκίνος είναι παντού γύρω μας. Ακούμε δυσάρεστες ειδήσεις σχεδόν καθημερινά αλλά δεν το πιστεύεις ότι αυτό θα συμβεί σε εσένα. Επειδή ακούμε κυρίως για πιο συνηθισμένες μορφές καρκίνου, δύσκολα μπορείς να φανταστείς ότι μια ορθοπεδικής φύσης ενόχληση στο πόδι μπορεί να κρύβει κάτι περισσότερο. Εκεί λοιπόν χάθηκε χρόνος.
Μετεγχειρητικά δεν έβλεπα βελτίωση και οι φυσικοθεραπευτές μου, που είναι εξαιρετικά παιδιά, μου έθεταν τον προβληματισμό τους. Έτσι ξεκίνησα να πηγαίνω σε γιατρούς προκειμένου να πάρω και άλλες γνώμες και να διασταυρώσω τις πληροφορίες, κάτι που προφανώς απαιτεί και αρκετά έξοδα, καθώς δεν έπαιρνα μία ξεκάθαρη γνωμάτευση.
Τον Απρίλιο του 2023 ο γιατρός μου είπε ότι πρέπει να προχωρήσω άμεσα σε ακρωτηριασμό του ποδιού για να σώσω τη ζωή μου. Λόγω του χρόνου που είχε περάσει από τις αρχικές ενοχλήσεις θεωρούσε ότι υπήρχαν ήδη μεταστάσεις και έτσι μου έκανε κάποιες ερωτήσεις τις οποίες εγώ καθόλου δεν περίμενα, για παράδειγμα αν φτύνω αίμα. Στο άκουσμα του μηριαίου ακρωτηριασμού επικράτησε μια σιωπή στο δωμάτιο. Δεν ήξερα τι να πω. Το πρώτο βράδυ εννοείται ότι δεν κοιμήθηκα. Επικρατούσε μέσα μου ένα μούδιασμα. Μετά από αυτή την αρχική αντίδραση, κατάλαβα ότι πρέπει να προχωρήσουν γρήγορα οι διαδικασίες. Πίεσα κι εγώ όσο μπορούσα, γιατί ένιωθα ότι με κυνηγάει ο χρόνος.
Το αποτέλεσμα της βιοψίας έδειξε σάρκωμα. Μέχρι τότε δεν γνώριζα τι είναι αυτό, όπως και κανένας από τους δικούς μου ανθρώπους και τους φίλους μου. Αμέσως όμως σχημάτισαν γύρω μου μια ασπίδα και παράλληλα έψαχναν ό,τι πληροφορία υπήρχε σχετικά με τα σαρκώματα.
Ένα πράγμα που δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να πει ήταν το «γιατί σε εμένα;». Δεν θέλω να το πω ποτέ αυτό, το σάρκωμα είναι κάτι που συμβαίνει, δεν έχει νόημα να σκεφτώ αλλιώς. Αυτό που μου λένε οι φίλοι μου αστειευόμενοι και επειδή με αγαπούν είναι «ξέραμε ότι είσαι ένας ιδιαίτερος, σπάνιος άνθρωπος, χρειαζόταν να ήσουν τόσο σπάνιος και σε αυτό;».
Μόνοι μας αρχίσαμε να ψάχνουμε για λύση στο εξωτερικό. Η δύναμη της συλλογικότητας σχετικά με την πληροφορία βοήθησε ως αλυσίδα στο να φτάσω στο MD Anderson Cancer Center στο Τέξας των Η.Π.Α.
O Κωνσταντίνος Κίμωνας Τσέτσος στην γκαλερί Δύο Χωριά, όπου εργάζεται © Νατάσα Πανταζοπούλου
O λόγος που αποφάσισα να κάνω όλη αυτή την έρευνα και να φτάσω μέχρι εδώ είναι ότι ήθελα να ξέρω όλες τις εναλλακτικές επιλογές και να εξαντλήσω όλες τις δυνατότητες που μου δίνει η επιστήμη για να συνεχίσω να συστήνομαι ως «Είμαι ο Κωνσταντίνος Κίμωνας Τσέτσος. Είμαι 42 ετών. Έχω δύο πόδια.». Αν δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, προφανώς θα πάρω την απόφαση του ακρωτηριασμού και θα είναι μια σωστή απόφαση προκειμένου να σώσω τη ζωή μου. Όμως αυτή τη στιγμή κάνω τον αγώνα μου να παραμείνω αρτιμελής με όσα πολεμοφόδια προσφέρει η ιατρική. Άλλωστε η σύγχρονη ιατρική εξελίσσεται ραγδαία, κι εγώ θέλω να κερδίσω χρόνο γιατί ένας ακρωτηριασμός είναι μη αναστρέψιμος.
Αυτό που έμαθα χάρη στην ιατρική είναι να προχωράω βήμα-βήμα. Οι γιατροί της ελληνικής ομάδας σαρκώματος με στήριξαν λέγοντας μου «καλά κάνεις και το ψάχνεις, κατευθύνεσαι σωστά». Στην ουσία όμως έψαχνα εγώ και οι φίλοι μου.
Οι άνθρωποι που είχαν επιζήσει μου έλεγαν ότι οι ΗΠΑ είναι το κέντρο της εξειδικευμένης ιατρικής πάνω σε σπάνια είδη σαρκωμάτων. Γι΄αυτό και έφτασα στο νούμερο ένα κέντρο αναφοράς των ΗΠΑ, το MD Anderson Cancer Center στο Τέξας. Έκανα μόνος μου την επικοινωνία, με όλες τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό, και κατάφερα να κλείσω ένα ραντεβού για τις 15 Ιουλίου. Όταν έκλεισα το ραντεβού δεν ήξερα σίγουρα αν θα πάω γιατί και οι άνθρωποι που με αγαπούν έβλεπαν τον χρόνο να τρέχει και μου έλεγαν ότι θα με αγαπούν όπως κι αν είμαι και με παρακαλούσαν να κάνω κάτι γρήγορα. Δεν κρύβω ότι κι εγώ σκεφτόμουν αν κάνω σωστά ή όχι που το ψάχνω τόσο πολύ. Πήρα όμως την απόφαση να περιμένω και να πάω στο ραντεβού έχοντας στο μυαλό ότι αν και εκεί μου πρότειναν τον ακρωτηριασμό ως τη μόνη λύση, θα επέστρεφα στην Ελλάδα και θα προχωρούσα στον ακρωτηριασμό του ποδιού μου.
Στο MD Anderson Cancer Center ήρθε η ανατροπή ως προς το τι πρέπει να κάνω από εδώ και μπρος. Με είδαν ογκολόγοι, ορθοπεδικοί και ακτινολόγοι που ασχολούνται αποκλειστικά με σαρκώματα. Μου είπαν λοιπόν ότι αισθάνονται σίγουροι ότι μπορούν να σώσουν το πόδι μου και μετά να προχωρήσουμε στη διαδικασία της αποκατάστασης. Πρόκειται για ένα τεράστιο πανεπιστημιακό ερευνητικό κέντρο, από το οποίο ξεκινούν πειραματικές μέθοδοι και φάρμακα. Μου πρότειναν να ξεκινήσω ακτινοθεραπείες, τις οποίες στην Ελλάδα μου τις είχαν απαγορεύσει.
Γύρισα στην Ελλάδα για να επεξεργαστώ τα νέα δεδομένα και να αποφασίσω. Όλοι οι δικοί μου άνθρωποι, οι φίλοι μου, πίστεψαν και πιστεύουν ότι μπορώ να τα καταφέρω. Αποφάσισα λοιπόν να δώσω τον αγώνα μου. Δεν μπορούσα να κάνω τις ακτινοθεραπείες στο αμερικανικό κέντρο, εκεί τα κόστη είναι τεράστια. Βρήκα εδώ λοιπόν έναν εξειδικευμένο ακτινολόγο, που είχε ήδη επαφές με εξωτερικό, και συνεργάστηκε με το Anderson ώστε να γίνει σωστά η αγωγή μου. Τις ακτινοθεραπείες τις έκανα σε ιδιωτική κλινική, όπου καλύπτονταν ένα μέρος του κόστους γιατί δυστυχώς στο δημόσιο οι αναμονές είναι αποτρεπτικές.
Λίγο πριν την ολοκλήρωση των ακτινοθεραπειών αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τον αγώνα μου. Άνοιξα έναν ερανικό λογαριασμό σύμφωνα με τη νόμιμη διαδικασία (με την αρ. Πρωτ. Δ13/71636 02/08/2023 απόφαση του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, η οποία αναρτήθηκε στη Διαύγεια με ΑΔΑ: ΨΕΖΥ46ΝΛ2Α-9ΝΕ –) Επιπλέον, Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες με τους οποίους έχω συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια προθυμοποιήθηκαν να προσφέρουν ένα έργο τους να δημοπρατηθεί για να ενισχύσουν την προσπάθειά μου Η δημοπρασία θα γίνει διαδικτυακά σε λίγες ημέρες με τη στήριξη και την πολύτιμη βοήθεια της γκαλερί Δυο Χωριά, στην οποία εργάζομαι, και δεν θα μπορούσα παρά να είμαι βαθιά ευγνώμων.
Μοιράζομαι την εμπειρία μου γιατί μπορεί να βοηθηθεί κόσμος. Δεν λέω πως ό,τι ισχύει στη δική μου περίπτωση θα ισχύσει και σε κάποια άλλη, αλλά μπορεί να υπάρχει μια εναλλακτική που στην Ελλάδα ο ασθενής δεν τη βρήκε. Δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχει θέληση στην Ελλάδα αλλά πιθανόν να φταίει η έλλειψη εμπειρίας, γνώσης, υποδομών. Θέλω να πω στον κόσμο να ζητάει βοήθεια, ειδικά όταν δεν βρίσκει από εκεί που θα ήταν το αναμενόμενο.
Η βοήθεια είναι τρομερά σημαντική για έναν ασθενή, και δεν αναφέρομαι μόνο στην οικονομική. Έχω λάβει απίστευτη στήριξη, αγάπη, αλληλεγγύη από τον κόσμο και αυτό για εμένα είναι τεράστια ψυχολογική βοήθεια. Για εμένα πάντα ήταν σημαντικό να βοηθάω με όποιον τρόπο μπορώ, ακόμη και μια πληροφορία μπορεί να αποδειχθεί τρομερά χρήσιμη και σημαντική. Γι’ αυτόν τον λόγο αποφάσισα να συστηθώ εκτός του δικού μου κύκλου αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα υπάρξει τόση ανταπόκριση. Υπήρχε η σκέψη ότι ο κόσμος μπορεί να είναι καχύποπτος. Όμως ήξερα ότι όλα είναι διαυγή και δεν είχα λόγο να διστάσω.
Στο MD Anderson Cancer Center έχω ραντεβού για το χειρουργείο στις 20 Οκτωβρίου. Δεν έχω ακόμη συγκεντρώσει τα χρήματα και φυσικά τους έχω ενημερώσει σχετικά. Το θέμα είναι ότι επειδή δεν είμαι αμερικανός πολίτης πρέπει να προπληρώσω το κόστος του χειρουργείου που ανέρχεται, εφόσον όλα πάνε καλά, στα 200.000 δολάρια. Αυτός είναι ο σκόπελος αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα τον προσπεράσουμε.
Θέλω όταν τελειώσει αυτή η περιπέτεια, ελπίζω με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, η ενέργεια, η αγάπη και η στήριξη που έλαβα να διοχετευθεί και σε άλλους ανθρώπους ούτως ώστε να γίνει κάτι χρήσιμο για όσους πάσχουν από σπάνιες ασθένειες και να υπάρξει βοήθεια οικονομική, ψυχολογική, επιστημονική για όσους νοσούν.
