Οι φεστιβαλικές μέρες ξεκινούν από τη στιγμή που θα αρχίσουμε να ψάχνουμε το outfit και το μακιγιάζ της βραδιάς – ας το παραδεχτούμε. Η πρώτη μέρα του Release Athens X SNF Nostos είχε – πέρα από μουσική – πολύ στυλ, γκλίτερ, diversity, πολύχρωμα πλάσματα και επιστροφή στα 90s/00s.
Η επιλογή ανάμεσα στα δύο stages που είχαν στηθεί για τη συνεργασία του Release Athens με το SNF Nostos, ήταν αρκετά δύσκολη, αφού τόσο στην Πλατεία Νερού όσο και στο Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ αντίστοιχα, υπήρχαν ονόματα που θα θέλαμε να δούμε. Στην Πλατεία Νερού, η μέρα ξεκινούσε με την Kandè και συνέχιζε με την Ayra Starr και την Tinashe, για να κορυφωθεί με την star της latin-pop, Rosalía. Στο Ξέφωτο, η μέρα ξεκινούσε με ένα warm up Dj set και συνέχιζε με τον Sidarta και την IAMDDB, για να κορυφωθεί με τον Βρετανό star του drill, Central Cee.
Η απόσταση μεταξύ των δύο stages, αν και συνοδευόταν από μια ευχάριστη διαδρομή κατά μήκος του καναλιού του ΚΠΙΣΝ, δεν εξυπηρετούσε την τακτική μετακίνηση από τον έναν συναυλιακό χώρο στον άλλο για κάποιον που ήθελε να δει τα περισσότερα acts. Ειδικότερα για τα ΑμΕΑ, μια επαναλαμβανόμενη διαδρομή 15 περίπου λεπτών με ανεβοκατεβάσματα, καθιστά ακόμα πιο δύσκολη την πρόσβασή τους.
Όπως και να ‘χει, για μένα το “φεστιβαλίζειν” ξεκίνησε από το Ξέφωτο. Το warm up dj set τελείωνε την ώρα που έφτανα στον καταπράσινο χώρο, και ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί από νωρίς για να χορέψει. Αγόρια και κορίτσια μικρής κυρίως ηλικίας, έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό στον χορό και περνούσαν ξέγνοιαστα.
Στις 19:00, στο stage εμφανίστηκε ο «δικός μας» rapper/trapper Sidarta, ο οποίος είχε το κοινό του. Στα 45 περίπου λεπτά που διήρκησε το live του, ο κόσμος τραγουδούσε μαζί του hits όπως τα “Mediterranean”, «Μυστικά», «Ένα Βράδυ», «Έρημο», «Ακόμη» και “Adrenalina”. Το στοιχείο που έκανε όμως την εμφάνισή του να ξεχωρίζει, είναι ότι τον πλαισίωνε live band, με ντραμς και κιθάρα.
Ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει και το αεράκι αποδεικνυόταν αναγκαίο όσο αυξανόταν ο κόσμος. Κάνοντας μερικά απαραίτητα διαλείμματα στο γκαζόν, γεμίζαμε τις μπαταρίες μας για τα επόμενα acts. Σειρά είχε η IAMDDB, η οποία ήρθε στην Ελλάδα μετά την τελευταία εμφάνισή της στην Αμερική, όπως μας ενημέρωσε. Ύστερα από ένα σύντομο, δυναμικό warm up Dj set, ανέβηκε στη σκηνή, εντυπωσιασμένη από το ηλιοβασίλεμα που χαρακτήρισε το performance της.
Η urban jazz της IAMDDB – κατά κόσμον Diana De Brito, συνδυάζει μια πληθώρα urban μουσικών ειδών, ενώ τα φωνητικά της ξεχωρίζουν για την αρμονία, τα ad libs και το ραπάρισμά της, δημιουργώντας ένα μοναδικό φωνητικό υφαντό καθ’ όλη τη διάρκεια του live.
Ο κόσμος δεν σταματούσε να τραγουδάει και να χορεύει, υπό τους ρυθμούς κομματιών της όπως τα Pause, Shade, KEEPITG, Dripcity και Drippy. Η ίδια φαινόταν να περνάει πολύ καλά και ζητούσε ξανά και ξανά από τον κόσμο να δημιουργήσει circle pits για να εκτονωθούν μέσα σε αυτά και να της αποδείξουν πόσο καλά περνάνε.
Στο Ξέφωτο είχε πλέον νυχτώσει και ο κόσμος συνέχιζε να έρχεται για να απολαύσει τον drill artist, Central Cee – ο οποίος φαίνεται πως έχει αποκτήσει μεγάλο κοινό στην Ελλάδα. Ο χώρος ήταν γεμάτος από νέους της Gez Z που απολάμβαναν το warm up Dj set, λίγο πριν εμφανιστεί ο αγαπημένος τους καλλιτέχνης στο stage.
Εδώ και τρία περίπου χρόνια, ο Cench, όπως τον αποκαλούν οι θαυμαστές του, έχει γίνει ένας από τους πιο ξακουστούς πρεσβευτές της ακμάζουσας drill σκηνής της Μ. Βρετανίας. Ο Cench θεωρείται ήδη ένας ήρωας του drill για την πατρίδα του, καταφέρνοντας να εξαπλώσει τη μουσική του πέρα από τη Μ. Βρετανία και τη γηραιά ήπειρο, ενώ έχει ήδη καταφέρει να εξασφαλίσει τον θαυμασμό δημοφιλών καλλιτεχνών της pop και της rap, όπως ο Drake, ο Ed Sheeran και η Doja Cat.
Μεγαλωμένος στο Δυτικό Λονδίνο, δίπλα σε πολυάριθμα ταλέντα της rap και συμμορίες, ήρθε σε επαφή με ένα ευρύ φάσμα τοπικών ηχητικών επιρροών, οι οποίες έγιναν εμφανείς στο performance του. Το show του προλόγισε ένα ασπρόμαυρο βίντεο με αναφορές στην καθημερινότητα των συμμοριών του Δυτικού Λονδίνου, και αμέσως μετά έντονοι καπνοί κατέκλυσαν το stage.
Ο καλλιτέχνης εμφανίστηκε καταχειροκροτούμενος και ο καπνός έδωσε τη θέση του σε εντυπωσιακές φλόγες. Ο κόσμος που βρισκόταν στο live ήξερε σχεδόν όλα τα κομμάτια του απ’ έξω, με τα “Little Bit of This”, “Retail Therapy”, “6 For 6”, “Commitment Issues”, “LET GO”, “Obsessed With You” και “Day in the Life”, να ξεχωρίζουν για τη βρετανική αργκό που χαρακτηρίζει το ραπάρισμα του Central Cee.
Κάπου στα μισά του set, αποφάσισα θέλοντας και μη να φύγω, για να προλάβω την Tinashe που βρισκόταν εκείνη την ώρα στη σκηνή της Πλατείας Νερού. Την Kandè aka Κατερίνα Ανδρέου, και την Ayra Starr, μπορεί να μην τις πρόλαβα, ωστόσο οι εντυπώσεις από γνωστούς που βρίσκονταν στην Πλατεία Νερού από νωρίς, ήταν θετικές και ευχάριστες.
Για την Νιγηριανή Ayra Starr, η διεθνής mainstream αναγνώριση ήρθε το 2022 με την κυκλοφορία του κομματιού “Rush”. Το τραγούδι μπήκε στα charts πολλών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ελβετίας, της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου έφτασε στο νούμερο 24. Με το track αυτό, η Ayra έγινε η νεότερη Αφρικανή artist που ξεπέρασε τις 100 εκατομμύρια προβολές σε ένα μόνο βίντεο στο YouTube και επίσης η πρώτη που το κατάφερε μέσα σε πέντε μήνες.
Λαχανιασμένη λοιπόν από την προσπάθειά μου να διασχίσω ξανά τη διαδρομή που θα με οδηγούσε στην Πλατεία Νερού, πλησίασα στη σκηνή την ώρα που η εκρηκτική Tinashe επιδιδόταν σε μία σέξι, γεμάτη αισθησιασμό και καλά συντονισμένη χορογραφία, παρέα με τις χορεύτριές της. Όπως έχει χαρακτηρίσει και η ίδια τον ήχο της, η «ρυθμική pop που εξερευνά το εναλλακτικό R&B, την pop και το hip-hop», ανέβασε τον παλμό στην αρένα, δίνοντάς μας την αίσθηση πως βρισκόμαστε κάπου στα late 00s.
Με τον ήχο στην Πλατεία Νερού να είναι αρκετά καλός, η Tinashe μας παρουσίασε κομμάτια όπως τα “Touch & Go”, “Naturally”, “Life’s Too Short”, “Die a Little Bit” και “Bouncin”. Ξεχωριστή στιγμή στην εμφάνισή της, υπήρξε το cover στο hit “Gimme More” της Britney Spears, με την οποία μάλιστα είχε συνεργαστεί το 2016 για το single “Slumber Party”, το οποίο βρέθηκε στην κορυφή του Dance Club του Billboard.
Μέχρι το τέλος της εμφάνισης της Tinashe, η αρένα είχε γεμίσει. Όσο πιο μπροστά προσπαθούσε να πάει κανείς, τόσο πιο αποπνικτική ήταν η ατμόσφαιρα. Όσο και αν πάλευα κι εγώ να φτάσω μπροστά-μπροστά στο stage, ήταν μάταιο, αφού οι «σκληροπυρηνικοί» φαν της Rosalía είχαν έρθει στην Πλατεία Νερού από πολύ νωρίς, εφοδιασμένοι με πανό, συνθήματα, ελληνικές και ισπανικές σημαίες που ανέμιζαν τόσο όμορφα μαζί.
Οι θαυμαστές που είχαν έρθει από την Ισπανία για να δουν την αγαπημένη τους latin star, ήταν πολλοί, παθιασμένοι και συγκινημένοι. Τα τρία περίπου τέταρτα της ώρας που χρειάστηκαν για να στηθεί το σκηνικό του show, ήταν ελαφρώς μαρτυρικά λόγω της ζέστης και της υγρασίας, ωστόσο τίποτα δεν μας πτοούσε, αφού μερικά λεπτά μας χώριζαν από τη γνωριμία μας με την Rosalía στην Ελλάδα. Και δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη στιγμή από αυτή για να κάνει το πρώτο της live στη χώρα μας, αφού βρίσκεται στο απόλυτο hype της, μετά την κυκλοφορία του σαρωτικού άλμπουμ της Motomami – το οποίο φυσικά βρίσκεται στο επίκεντρο του performance της.
H Rosalía το ‘πε και το ‘κανε: Από πειραματίστρια του φλαμένκο, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της latin pop. Παντρεύοντας το reggaetón με την R&B, την ιαπωνική και κορεατική κουλτούρα, το κορίτσι-φαινόμενο από την Ισπανία έφτιαξε τους δικούς της κανόνες στον μουσικό χάρτη. Ως έφηβη που ζούσε στα περίχωρα της Βαρκελώνης, η καλλιτέχνιδα μυήθηκε στη μουσική φλαμένκο από μια ομάδα φίλων της από την Ανδαλουσία. Ακούγοντας τον τιτάνα του φλαμένκο, Camarón de la Isla, όπως δήλωσε κάποτε η ίδια στο El Mundo, ένιωσε σα να «εξερράγη το κεφάλι της». Ο θαυμασμός της για τον καλλιτέχνη, ώθησε τη Rosalía να στρέψει εξ ολοκλήρου το ενδιαφέρον της στην εκμάθηση του φλαμένκο, μιας κουλτούρας που βασίζεται στις καστανιέτες, τα παλαμάκια, την ακουστική κιθάρα και ένα άγριο και αυτοσχεδιαστικό φωνητικό στυλ.
Έχοντας επισκεφθεί την προηγούμενη μέρα την Ακρόπολη (ακόμα απορώ πώς κατάφερε να περπατήσει με τη γόβα στιλέτο που φορούσε), και μετά το διάλειμμα των δέκα περίπου ημερών που έκανε από την τελευταία της headline εμφάνιση στο Primavera Sound, ήταν έτοιμη να δείξει στο ελληνικό κοινό γιατί όλος ο πλανήτης μιλάει για εκείνη.
Τα φώτα σβήνουν, τα κινητά σηκώνονται εκνευριστικά ψηλά, και στην αρένα επικρατεί πανζουρλισμός. Οι πρώτες νότες από το hit “SAOKO” ηχούν στην Πλατεία Νερού και το κοινό τραγουδάει με όλη του τη ψυχή τους στίχους, παρόλο που δεν είναι στα αγγλικά, αλλά στη μητρική γλώσσα της Καταλανής superstar. Η Rosalía εμφανίζεται φορώντας το χαρακτηριστικό led κράνος της – σήμα κατατεθέν του Motomami. Οι χορογραφίες είναι μεθυστικές. Οι χορευτές που βρίσκονται στη σκηνή μαζί της – όπως και σε κάθε σταθμό του World Tour της, είναι κορυφαίοι επαγγελματίες του είδους και εντυπωσιακά συγχρονισμένοι μαζί της.
Μπορεί η Καταλανή να γνώρισε τη μεγάλη της επιτυχία στην εποχή του TikTok και της έκρηξης των social media, και μεγάλο μέρος του κοινού της να ανήκει στην Gez Z, όμως χθες η Πλατεία Νερού είχε γεμίσει από ανθρώπους κάθε ηλικίας, από μπαμπάδες και μαμάδες που χόρευαν με τα έφηβα παιδιά τους, και όλοι έμοιαζαν να βρίσκουν ένα κομμάτι του εαυτού τους στις μελωδίες της Rosalía.
Όπως είπε και ένας χρήστης στο Facebook, αυτό το οποίο συνθέτει και παρουσιάζει είναι κάτι πολύ παραπάνω από ρεγκετόν με φλαμένκο επιρροές: Πρόκειται για δραματικές φλαμένκο εξάρσεις ή ακόμα καλύτερα, για ένα δικό της, καινοτόμο είδος που θα μπορούσε να ακούει στο όνομα flamenco punk.
Με τις εξαιρετικές χορευτικές της ικανότητες (μέχρι και ξαπλωμένη μπρούμυτα στο πάτωμα λυκνίστηκε), τα ανατριχιαστικά μειδιάσματα του προσώπου της και την κρυστάλλινη φωνή της που μετέβαινε με ευκολία από το φλαμένκο στα pop vocals και από το ραπάρισμα σε πιο τζαζ φωνητικά, η Rosalía μοιράστηκε με το κοινό της επιτυχίες όπως τα “BIZCOCHITO”, “LA FAMA”, “DIABLO”, “DESPECHÁ”, “HENTAI”, “CANDY” και “MOTOMAMI”. Το cover της στην επιτυχία του Weeknd “Blinding Lights”, αλλά και στο “Héroe” του Enrique Iglesias, κατά το οποίο μας εντυπωσίασε με τις ικανότητές της στο πιάνο, ενθουσίασαν το κοινό.
Η Rosalía μας χάρισε καθ’ όλη τη διάρκεια του set της ένα διαδραστικό παιχνίδι με τις κάμερες, ως αναπόσπαστο κομμάτι του concept, οι οποίες την ακολουθούσαν σε κάθε κίνησή της πάνω και κάτω από τη σκηνή ως άλλος «Μεγάλος Αδελφός». Παρά την τεράστια επιτυχία της, καταφέρνει να παραμείνει ένα cool kid και αρνείται να φερθεί σαν ντίβα, διατηρώντας παράλληλα τον δυναμισμό μιας superstar. Η στιγμή κατά την οποία ξεβάφτηκε on stage και έλυσε τις πλεξούδες της, αποτέλεσε φανερή απόδειξη της απλότητας και του αυθορμητισμού της.
Παράλληλα, χωρίς να διστάσει να μιλήσει αρκετές φορές στη γλώσσα της, δεν έλειψαν οι στιγμές που προσπάθησε να μας μιλήσει στα ελληνικά λέγοντας μεταξύ άλλων «Πόσα Motomami έχω στα δεξιά; Πόσα Motomami έχω στα αριστερά;», λίγο πριν τραγουδήσει το ομώνυμο κομμάτι. Σε κάποια στιγμή, αγκάλιασε μια ελληνική σημαία μπροστά στο πλήθος και φωτογραφήθηκε μαζί της. Κάθε συναίσθημά της γινόταν ευδιάκριτο – από τη χαρά μέχρι την έντονη συγκίνηση. Δεν υπήρχε τίποτα το φιλτραρισμένο πάνω της, τίποτα που να προσπαθεί να μετριάσει τη γλυκύτητά της.
Μετά από το track “BESO”, ντουέτο με τον καλλιτέχνη και σύντροφό της, Rauw Alejandro, όπως και το χορευτικό “VAMPIROS”, τα “CAP.I AUGURIO: Malamente”, “CHICKEN TERIYAKI” και “CUUUUuuuuuute”, έγιναν ο επίλογος ενός σόου μόλις μιας ώρας και δεκαπέντε λεπτών, το οποίο είχε χωρέσει μέσα του την ενέργεια ενός τρίωρου performance. Αν και η αναφορά στις ρίζες της έγινε με το κομμάτι της “De aquí no sales / BULERÍAS”, αυτό που μας έλειψε από το σόου της, ήταν η ερμηνεία του φλαμένκο κομματιού “Aunque Es De Noche” με το οποίο μας έκανε να την ερωτευτούμε πριν από μερικά χρόνια.
Εις το επανιδείν, μοναδική Rosalía.
