Μεταμεσονύχτια φώτα νέον, γκρίζοι ουρανοξύστες και μια αστική μελαγχολία να φτάνει στα ακουστικά από τη μακρινή Ιαπωνία των eighties. Η μουσική αυτού του μεταμοντέρνου, σχεδόν Bladerunner-ικου, αστικού τοπίου – η λεγόμενη city pop – σου βγάζει όμως μια αλλόκοτη οικειότητα… Δεν είναι τυχαίο. Αποτελεί προϊόν της τεράστιας πολιτισμικής επιρροής που άσκησε η Αμερική στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια των μεταπολεμικών χρόνων.
Όπως έγραψε και το Pitchfork, «ουσιαστικά, η city pop είναι δυτική μουσική που προσαρμόστηκε από τους Ιάπωνες και τώρα έρχεται να μας γοητεύσει αναδρομικά».
Η city pop δεν είναι αυστηρά ορισμένη. Σε γενικές γραμμές, είναι ποπ μουσική που κυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του 70, έφτασε στο peak της δημοτικότητάς της τη δεκαετία του 80 και περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα επιρροών: boogie, funk, R&B, AOR και soft rock.
Αποτέλεσε το soundtrack για το τεχνολογικό θαύμα και την νέα ανερχόμενη τάξη της χώρας, όπως και για την περίοδο της οικονομικής φούσκας που ακολούθησε. Παράλληλα, ταυτίστηκε με νέα gadget της εποχής, όπως το Sony Walkman (κυκλοφορεί το 1979), τα στερεοφωνικά αυτοκινήτου και μουσικά όργανα (επίσης ιαπωνικής κατασκευής) όπως το εμβληματικό DX7 της Yamaha – το keyboard που καθόρισε τον ήχο των eighties – και το θρυλικό TR-808 της Roland, ίσως η πιο πολυχρησιμοποιημένη drum machine.
Εδώ και μερικά χρόνια, με τη βοήθεια του αλγορίθμου προτάσεων του YouTube, αλλά και με φιλότιμες προσπάθειες από κάποια label στην Αμερική (όπως το Light in the Attic και τις συλλογές του Pacific Breeze), η city pop έχει αποκτήσει ένα νέο cult ακροατήριο στη Δύση.
Αν θες να ανακαλύψεις κι εσύ την city pop, παρακάτω σου προτείνουμε 10 κομμάτια από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της και εδώ μια playlist στο Spotify.
https://www.youtube.com/watch?v=T_lC2O1oIew
To Plastic Love της Mariya Takeuchi είχε πουλήσει μόλις 10.000 αντίτυπα όταν κυκλοφόρησε ως single το 1984-85. Όμως όταν το 2017 ο μελαγχολικός disco-funk ύμνος ανέβηκε στο YouTube, ο αλγόριθμος της πλατφόρμας τον εκτόξευσε σε δημοτικότητα ξεπερνώντας τις 55 εκατομμύρια προβολές! Με παραγωγή από τον γκουρού του είδους Tatsuro Yamashita, αποτελεί το πιο εμβληματικό κομμάτι της city pop.
https://www.youtube.com/watch?v=aQGvlemqUpE
Η Junko Yagami έχει ηχογραφήσει πάνω από 30 άλμπουμ κατά την διάρκεια της πολύ επιτυχημένης καριέρας της. Το κομμάτι, του οποίου ο τίτλος αναφέρεται σε μια παραθαλάσσια πόλη «στο βραδινό λυκόφως» είναι από το άλμπουμ «Full Moon» και αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα city pop – πριν ακόμα η συγκεκριμένη μουσική να γίνει εμπορική και καλογυαλισμένη.
https://www.youtube.com/watch?v=w2xmB_HO2NM
Ο πολυπράγμων τραγουδιστής/συνθέτης/παραγωγός Toshiki Kadomatsu μας φέρνει το χιτ Never Touch Again από το καταπληκτικό boogie/funk/soul άλμπουμ «After 5 Clash» του 1984 και παραδίδει μαθήματα για το πως τα κολλητικά hooks μπορούν να βάλουν φωτιά στο dancefloor. Ο Kadomatsu ήταν από τους πρώτους που ξεκίνησαν να παίζουν city pop, βαδίζοντας στα βήματα των Sugar Babe, της μπάντας του Tatsuro Yamashita στη δεκαετία του ’70.
https://www.youtube.com/watch?v=MdkVcVsPrPo
Αν πρέπει να ακούσεις ένα άλμπουμ city pop, τότε άκου το αψεγάδιαστο boogie διαμάντι «Timely!!» της Anri παραγωγής του «άρχοντα» Toshiki Kadomatsu. Το άλμπουμ ανοίγει με το Cat’s Eye, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως opening theme για την ομώνυμη σειρά anime, ενώ παρέμεινε στο νούμερο 1 των Ιαπωνικών singles chart για 4 εβδομάδες.
https://www.youtube.com/watch?v=sQzB-ayXcdw
Ίσως ο πιο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της city pop είναι ο Tatsuro Yamashita. Αναμφισβήτητα πρωτοπόρος και μουσική ιδιοφυΐα, η αγάπη του για τη δυτική μουσική μας έδωσε ιαπωνικά instant classics με μια νέα καινοτόμα προσέγγιση, σκιαγραφώντας παράλληλα την ευμάρεια της εγχώριας κοινωνίας εκείνης της περιόδου.
https://www.youtube.com/watch?v=1iQBGaZ_kJ4
Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Momoko Kikuchi ξεκίνησε σαν teen idol, αλλά την κέρδισε τελικά η city pop. To Mystical Composer, με τους απαλούς synths ήχους του και τα ονειρικά φωνητικά της Kikuchi, σε ταξιδεύει μακριά. Θα το βρεις στο album «Adventure» το οποίο δεν είναι τυχαίο ότι επανεκδόθηκε από την Light in the Attic Records το 2020.
https://www.youtube.com/watch?v=_sOKkON_UnQ
Η Ohnuki ήταν με τον Tatsuro Yamashita στους Sugar Babe. Ακολουθώντας σόλο καριέρα μετά τη διάλυση του ιστορικού συγκροτήματος το 1976, εστίασε στην city pop, αναμιγνύοντας τζαζ, bossa nova, synth pop και ντίσκο με εξαιρετικό τρόπο. Με sleek παραγωγή, δυνατά backing vocals και πνευστά το 4:00 ΑΜ αναδεικνύει τις άψογες φωνητικές δυνατότητές της.
https://www.youtube.com/watch?v=Q2QUngVGxmE
Ξεκίνησε τη μουσική της πορεία σε ένα φοιτητικό συγκρότημα στο Πανεπιστήμιο του Χοκάιντο. Με έμπνευση την Janis Joplin και τους Sergio Mendes & Brasil ’66 η Ohashi επιχειρεί με τη μουσική της να προσθέσει μια soulful νότα. Ενώ εργαζόταν στο Yamaha Music Foundation στο Τόκιο το 1974, υπογράφει δισκογραφικό συμβόλαιο με την Philips και κυκλοφορεί το ντεμπούτο της. Το πολύ classy κομμάτι Ι Love You So είναι από το πολύ επιτυχημένο άλμπουμ «Magical» του 1984.
Tomoko Aran – I’m In Love (1983)
https://www.youtube.com/watch?v=pE2D3LWADFg
Μετά από μια λιτή εισαγωγή με μπάσο και πλήκτρα, μπαίνει τo συναισθηματικά φορτισμένο αργόσυρτο I’m in Love – η τέλεια μουσική για μεταμεσονύχτια οδήγηση. Η Aran ξεκίνησε να γράφει μουσική σε ηλικία 19 ετών, ενώ έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο της στο τραγούδι το 1981. Μεταξύ 1981-1990 κυκλοφόρησε εννέα άλμπουμ για λογαριασμό της Warner Bros. Records.
https://www.youtube.com/watch?v=I0KpHBqpShQ
Αν και δεν έγινε τόσο γνωστή για το δικό της υλικό, η Minako Yoshida συνεργάστηκε με αρκετούς δημοφιλείς Ιάπωνες καλλιτέχνες (130 συνολικά!) ως συνθέτης και στιχουργός, ενώ έχει κάνει τραγούδια για διαφημιστικά spots. Παρμένο από το ομώνυμο άλμπουμ του 1982, το Light’n up είναι εμβληματικό του soul pop στυλ της Yoshida.
