Τώρα εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχει κάτι όμορφο στο να περιφέρεις στο πέτο σου ένα κεφάλι λιονταριού, πιστή απομίμηση ενός αληθινού, κομμένου και ταριχευμένου. Ας ξεκινήσουμε από εκεί.
Δηλαδή πόσο γοητευτικό και κομψό μπορεί να είναι να βρίσκεσαι σε ένα ακριβό εστιατόριο, για παράδειγμα, και να ρουφάς τη σούπα σου δίπλα του; Και άντε δεν είσαι σε εστιατόριο και είσαι ας πούμε στην όπερα ή σε ένα γκαλά (γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα το βάλεις για να πας στη λαϊκή ή για να φας μπραντς στο νέο χιπ μπραντσάδικο της πόλης, ούτε για να χορέψεις μέχρι να ξημερώσει). Κι εκεί πρόβλημα θα έχεις. Πώς θα γίνει ακριβώς; «Σας παρακαλώ κυρία μου, κάντε πιο ‘κει το κεφάλι του ζώου σας να μπορέσω να δω τη σοπράνο» ή «μανδάμ, πάρτε τις τρίχες της μπουτονιέρας σας γιατί κολυμπάνε στο κρασί μου»; Κάτι λιγότερο αγχωτικό από μία ανάλογη άβολη σκηνή δεν μπορώ να σκεφτώ.
Και καλά όλα αυτά, πες ότι τα προσπερνάς. Ας πούμε τώρα ότι θέλεις να φλερτάρεις. Με το κεφάλι του λιονταριού ή του λύκου δίπλα στο λάγνο βλέμμα σου που έχει καρφωθεί στο σκοτεινό αντικείμενο του πόθου. Καλά θα πάει αυτό, είμαι σίγουρη. Θα είναι μια αξέχαστη βραδιά σαγήνης.
Αυτά για το πρακτικό του θέματος. Πριν πάω στο ηθικό κομμάτι, σε περίπτωση που δεν έχεις αντιληφθεί τι έχει συμβεί ακριβώς και πώς φτάσαμε να μιλάμε για κεφάλια ζώων στο πέτο (δεν θα σε παρεξηγήσω, έχουν έρθει και οι λογαριασμοί της ΔΕΗ, το λες και πιο σημαντικό αυτό στον δικό μας κόσμο), να σου πω περιληπτικά τι έχει συμβεί τα τελευταία δύο 24ωρα εκεί στα ντεφιλέ και τις πασαρέλες του Παρισιού.
Τη Δευτέρα η Kylie Jenner πήγε στην επίδειξη μόδας του οίκου Schiaparelli, Άνοιξη/Καλοκαίρι 2023, που άνοιξε την Paris Couture Week στο Le Petit Palais, φορώντας μια τουαλέτα σχεδιασμένη από τον δημιουργικό διευθυντή, Daniel Roseberry. Η πινελιά που έκανε τη διαφορά και δημιούργησε σούσουρο στα πηγαδάκια και στο διαδίκτυο, ήταν ένα κεφάλι λιονταριού με χαίτη, μάτια, μύτη, γλώσσα, δόντια και απ’ όλα, κολλημένο στον ώμο. Όχι αληθινό αλλά απόλυτα αληθοφανές. Σαν ταριχευμένο θήραμα. Σαν να έχεις πάει για σαφάρι, να έχεις σκοτώσει το άγριο ζώο και μετά να περιφέρεις το κεφάλι του σαν τρόπαιο.
Στην πασαρέλα της Δευτέρας, η Irina Shayk περπάτησε με την ίδια δημιουργία, η Naomi Campbell εμφανίστηκε με ένα γούνινο παλτό που είχε ένα κεφάλι μαύρου λύκου στον ώμο της, ενώ η Shalom Harlow με ένα φόρεμα με στάμπα λεοπάρδαλης και ένα ρεαλιστικό κεφάλι από λευκή τίγρη στο στήθος της, με ανοιχτό στόμα και δόντια σε στάση επίθεσης. Και εκεί έγινε ο μεγάλος σαματάς. Υψηλή ραπτική, καλλιτεχνική άποψη ή επικίνδυνα παιχνίδια δημοσιότητας εις βάρος των ζώων; Αυτά ήταν τα θέματα που άνοιξαν.
Η ίδια η Jenner έκανε ένα ποστ στο ίνσταγκραμ αναφέροντας πόσο περήφανη είναι που φοράει αυτή την faux art δημιουργία κατασκευασμένη εξ’ ολοκλήρου στο χέρι. Οι χρήστες του διαδικτύου άρχισαν να κατακρίνουν το όλο θέαμα, αναφέροντας ότι είναι απαράδεκτο τη στιγμή που γίνεται εκστρατεία για την καταπολέμηση του trophy glorifying, να ανοίγει και πάλι ο δρόμος για τη χρήση νεκρών ζώων στη μόδα, ο οίκος εξέδωσε δελτίο τύπου που έλεγε ότι κανένα ζώο δεν κακοποιήθηκε για αυτές τις δημιουργίες και εκεί που όλοι περίμεναν την PETA -η οποία έχει μιλήσει εδώ και καιρό εναντίον της χρήσης γούνας και δέρματος στη βιομηχανία της μόδας- να τρίξει τα δόντια στον Daniel Roseberry, αυτή έβγαλε μία ανακοίνωση επικροτώντας την κίνηση.
Η ίδια η πρόεδρος της PETA, η Ingrid Newkirk, δήλωσε ότι η εμφάνιση αυτή «γιορτάζει την ομορφιά των λιονταριών και μπορεί να είναι μια δήλωση ενάντια στο κυνήγι τροπαίων, στο οποίο οι οικογένειες λιονταριών διαλύονται για να ικανοποιήσουν τον ανθρώπινο εγωισμό. Αυτά τα υπέροχα, καινοτόμα, τρισδιάστατα κεφάλια ζώων δείχνουν ότι όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος».
Σύμφωνα με τον οίκο, η σειρά “Inferno Couture” στην οποία συμπεριλαμβάνονται και οι δημιουργίες με τα κεφάλια ζώων, είναι ένα νεύμα στην “Κόλαση” του Δάντη, με κάθε θηρίο να αντιπροσωπεύει μια διαφορετική κακία: «Inferno, Purgatorio, Paradiso: Δεν μπορεί κανείς να υπάρξει χωρίς τους άλλους. Είναι μια υπενθύμιση ότι δεν υπάρχει παράδεισος χωρίς κόλαση. Δεν υπάρχει χαρά χωρίς λύπη. δεν υπάρχει έκσταση δημιουργίας χωρίς το μαρτύριο της αμφιβολίας». Με λίγα λόγια: «Εμείς εδώ κάνουμε τέχνη, κάνουμε δηλώσεις, γιατί η μόδα είναι μια μορφή τέχνης και μέσα από αυτή περνάμε κοινωνικά μηνύματα».
Τώρα, να πούμε του στραβού το δίκιο, καλλιτεχνική αδεία έχουν γίνει πολύ χειρότερα από αυτό στον μάταιο τούτο κόσμο. Αν αυτό, αναρωτιέμαι τώρα, είχε γίνει σε μια εικαστική έκθεση και το έκθεμα ήταν άνθρωποι που φορούσαν αυτά τα ρούχα, θα υπήρχε η ίδια αντίδραση; Δεν νομίζω. Μήπως τελικά λογοκρίνουμε απλώς για να λογοκρίνουμε;
Από την άλλη, θα μου πεις, εδώ που έχουμε φτάσει, να καταστρέφεται ο πλανήτης, να βλέπουμε διαρκώς όλο και περισσότερα ζώα να κινδυνεύουν προς εξαφάνιση, να ψάχνουμε οξυγόνο και πράσινη γωνιά κάθε καλοκαίρι, να μειώνονται οι πόροι της ενέργειας και γενικώς να ζούμε όντως μια κατάσταση που σε φάσεις θυμίζει την κόλαση του Δάντη, το να θέλεις να δημιουργήσεις μια καλλιτεχνική κραυγή με αυτόν τον τρόπο, είναι λίγο άτοπο, λίγο αφελές.
Ίσως θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον και θα ήταν όντως μια κατακραυγή, να βλέπαμε τα κορίτσια στην πασαρέλα ντυμένα το καθένα σαν ένα καμένο δέντρο, όλες μαζί σαν ένα καμένο δάσος. Ή σαν βομβαρδισμένα σπίτια. Τι, δεν είναι αρκετά γκλάμορους αυτό για να το φορέσει η Kylie Jenner; Προτιμά τη λεοντοκεφαλή; Ας γελάσουμε και λίγο, δεν χρειάζεται διαρκώς να σηκώνουμε παντιέρα.
