Είμαι από τους ανθρώπους που μεγάλωσαν σε ένα σπίτι όπου όλη μέρα έπαιζε jazz, μα από αρκετά μικρή κάτι με έσπρωχνε συνεχώς στη rock και τα παρακλάδια της. Με το hip-hop και τη rap πάλι, η επαφή μου μέχρι και πριν από μερικά χρόνια ήταν μηδαμινή, ειδικά στην περίπτωση της εγχώριας σκηνής.
Άρχισα να εξερευνώ αυτά τα πεδία όταν βαρέθηκα να μπλέκομαι σε συζητήσεις γεμάτες ένταση, κάθε φορά που ένα rap άκουσμα μου κέντριζε το ενδιαφέρον και οι φίλοι μου έπεφταν να με φάνε. Οι ταμπέλες και ο διαχωρισμός rock/rap κάπου με κούρασε, κι έτσι αποφάσισα να ανοιχτώ περισσότερο σε ήχους που, στην πραγματικότητα, ίσως ανέκαθεν να μου άρεσαν αλλά η γνώμη των άλλων με απομάκρυνε ασυνείδητα από το να τους δώσω μια ευκαιρία.
Κάπως έτσι έφτασε πριν από τέσσερα και κάτι χρόνια στ’ αυτιά μου ένα κομμάτι που το έλεγαν Ksero Mana με ένα καλαίσθητο -και προσωποκεντρικό- ασπρόμαυρο video clip και πρωταγωνιστή ένα νέο παιδί με ράστα. Τον Saske. Από την περίοδο του πρώτου του single μέχρι σήμερα, δύσκολα κανείς ξεχνάει το όνομά του κι εγώ προσωπικά συνεχίζω να τον ακολουθώ σε κάθε του βήμα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οδηγήθηκα το περασμένο Σάββατο στο Gagarin, στην παρουσίαση του δεύτερου άλμπουμ του, Saskepticism Vol. 2, σε ένα ασφυκτικά sold-out σόου που όμοιό του στη σύγχρoνη εγχώρια rap σκηνή δεν έχουμε δει.
Ο Οδυσσέας (aka Saske) ζει για να πρωτοπορεί -όπως έχει δηλώσει ο ίδιος- και πράγματι, από την αρχή της πορείας του, κάτι πάνω του και μέσα του έλαμπε. Τώρα, μόλις στα 24 του, κατάφερε να ζήσει την απόλυτη στιγμή του on stage.
Μέσα στον οχετό της σύγχρονης trap, με κομμάτια που εξυμνούν τη βία, τον υπέρμετρο πλούτο, τα ναρκωτικά, τον σεξισμό και την αντικειμενοποίηση της γυναίκας, υπάρχουν ορισμένοι νέοι rappers όπως ο Saske, που προτιμούν να πάνε κόντρα στην αναπαραγωγή του rape culture και να κάνουν κάτι διαφορετικό, με επίκεντρο την αγάπη για την τέχνη και τον άνθρωπο.
Παράλληλα, έχει έρθει ο καιρός να ξεπεράσουμε την εξίσωση που θέλει την «καλή μουσική» να είναι αποκλειστικά underground και όχι εμπορική, και ο κόσμος που βρέθηκε στο Gagarin φάνηκε να στρέφεται σε αυτή την κατεύθυνση: Νέα παιδιά με αυθεντικό ενθουσιασμό, καλλιτέχνες και συγκροτήματα από άλλες μουσικές σκηνές, δημοσιογράφοι και άνθρωποι που απλά είχαν την περιέργεια να μάθουν γιατί μιλούν όλοι για τον Saske, έγιναν ένα και απόλαυσαν το δίωρο σετ.
Σε ένα λευκό σκηνικό με εντυπωσιακά visuals, οι μουσικοί εμφανίστηκαν στα λευκά και με full face – το οποίο μόνο ο Saske έβγαλε στη συνέχεια. Πέρα από τα beats, τον συνόδευε live μπάντα με κιθάρα, ντραμς, πλήκτρα, βιολί και μπάσο, ενώ ανάμεσα στους guests της βραδιάς ήταν ο Kareem Kalokoh, ο ανερχόμενος melodic rapper Sidarta, ο Sigma και το alt rock γκρουπ, Oxfloyd.
Με έμφαση στα tracks του νέου του άλμπουμ, ο Saske παρουσίασε κομμάτια από όλη του την πορεία, ανάμεσα στα οποία τα hits “Alitheia”, “Padou”, “Checks”, “Mavra Lefta”, “Nasa” και το major hit “Ksero Mana” που αφιέρωσε στη μητέρα του. Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς ήταν η παρουσίαση του αγαπημένου του – όπως είπε – κομματιού από το νέο άλμπουμ, “Paranoia Di Notte” (και δικό μου αγαπημένο), αλλά και η a cappella απόδοση του track “Nixterino Kolimpi”, το οποίο τραγούδησε δυνατά με τον κόσμο.
Το δάπεδο στο Gagarin δεν σταμάτησε να σείεται και δεν παρατήρησα έναν άνθρωπο που να μην περνούσε καλά – ακόμη και αν οι playlists του στο Spotify περιέχουν άλλα μουσικά είδη. Και ο ίδιος ο Saske άλλωστε, στο σπίτι του έχει από δίσκους του A$AP Rocky μέχρι της Βέμπο και του Θεοδωράκη, όπως έχει δηλώσει.
Μαθαίνοντας από τους «παλιούς» του hip-hop και αντλώντας επιρροές από το αμερικανικό pop rap, ο Saske επαναπροσδιορίζει την εγχώρια σκηνή θέτοντας παράλληλα ψηλά τον πήχη του performance στην Ελλάδα. Από τα street hits του μέχρι ηχηρά club bangers, συνεχίζει να διαδίδει το μήνυμα πως η μουσική δεν μπορεί να περιοριστεί σε καλούπια, αλλά εξελίσσεται χάρη στον πειραματισμό και το «ζευγάρωμα» των ειδών.
Και ελπίζουμε πως αυτό θα συνεχίσει να κάνει.
