Pop, rock, post-punk, indie, jazz, electronic, metal – αυτή η χρονιά τα είχε όλα (μουσικά) και τα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν το 2022 μας έδωσαν αρκετούς λόγους για να τα ακούσουμε δυνατά στα ηχεία μας.
Ξένοι και εγχώριοι δίσκοι με μελωδίες για όλα τα γούστα, αφουγκράστηκαν τις κοινωνικές εξελίξεις, τις αποτύπωσαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο και μας υπενθύμισαν πως η ζωή πρέπει να είναι ένα πάρτι γεμάτο αγάπη και όχι ένας αγώνας επιβίωσης.
Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε λοιπόν κι αυτό το έτος, συγκεντρώσαμε τους 22 καλύτερους ξένους δίσκους του που ακούσαμε ξανά και ξανά, προσφέροντάς μας δυνατά συναισθήματα και σκέψεις για ένα λιγότερο ασφυκτικό 2023.
Wizkid – More Love, Less Ego
Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως ο Wizkid ετοιμαζόταν να προσπεράσει το Made in Lagos του 2020, το αγαπητό άλμπουμ που εκτόξευσε τους Afrobeats, και να φτάσει σε ύψη που δεν είχαν διανύσει μέχρι τότε στα charts. Τελικά, το νέο του άλμπουμ οδήγησε τον ίδιο σε μια πολύ επιτυχημένη περιοδεία στη Βόρεια Αμερική και τον εδραίωσε στη θέση του σούπερ σταρ που πρωτοπορεί στη σύγχρονη αφρικανική μουσική.
https://www.youtube.com/watch?v=KGdkRm1fHdQ&list=PLsAk6h4n-dS3HiNZ-GIttfCn3Dl9qmo0r
Blackpink – Born Pink
Η Jisoo, η Lisa, η Jennie και η Rosé κυβερνούν εδώ και καιρό το K-pop είδος ως τα ‘’Lovesick Girl’’ – όμως τώρα με το Born Pink, ανακηρύσσονται δικαίως σε βασίλισσες. Το άλμπουμ τους είναι σύντομο και γλυκό – αποτελείται μόλις από οκτώ τραγούδια και έχει συνολική διάρκεια 20 λεπτά – αλλά αυτός είναι όλος ο χρόνος που χρειάζονται οι Blackpink για να προσφέρουν στους λάτρεις του δυναμικού ποπ ήχου, πηγαίο star quality και αυτοπεποίθηση υψηλής ενέργειας. Πράγματι, αυτή είναι η καλύτερη δουλειά τους μέχρι στιγμής.
https://www.youtube.com/watch?v=POe9SOEKotk
Steve Lacy – Gemini Rights
Ευέλικτο, έξυπνο και διφορούμενο, τόσο όσον αφορά στη δομή των μηνυμάτων του όσο και στη σύνθεσή του, σχεδόν κάθε κομμάτι του Gemini Rights ξεσπά σε ένα groovy outro που αξίζει την κορυφή. Αν και η ακλόνητη επιτυχία του Steve Lacy, “Bad Habits”, έχει περάσει εβδομάδες στην κορυφή των Hot 100, το άλμπουμ δεν παύει να αποτελεί έναν άξιο συναγωνιστή της.
https://www.youtube.com/watch?v=VF-FGf_ZZiI
Alvvays – Blue Rev
Οι Καναδοί ‘’dream-pop ninja’’ μας σύστησαν αυτή τη χρονιά το εξαιρετικά γοητευτικό τρίτο τους LP. Οι Alvvays έχουν απόλυτη κυριαρχία στον τομέα της indie-pop – από τις γλυκές ριπές θορύβου αλλά Pixies μέχρι την τρυφερή υφή των REM και το μεγαλείο των Smiths που συμπυκνώνονται στον ήχο τους. Μία από τις πιο όμορφες κυκλοφορίες της χρονιάς για τ’ αυτάκια μας.
https://www.youtube.com/watch?v=eH5mqLjwg6U&list=PLDlpFJ-xc105oOD2Y9Gsegd1PQbtQ-L-g
Wet Leg – Wet Leg
Το πολυαναμενόμενο ομότιτλο ντεμπούτο των Wet Leg, είναι πονηρό, σαρκαστικό και αδιαμφισβήτητα πιασάρικο. Φτάνοντας στα τέλη των 00s, και συγκεκριμένα στην twee και “indie sleaze” αισθητική της εποχής, το ντουέτο, αντιπροσωπεύει τις μεταμοντέρνες μουσικές επιταγές που βρίσκουν τις ρίζες τους στο παρελθόν, παραμένοντας παράλληλα πιστό στην αυθεντικότητά του.
https://www.youtube.com/watch?v=qGg-hitVZKQ
FKA Twigs – Caprisongs
Σε αυτή την κυκλοφορία της, η Twigs παίρνει το γλαφυρό R&B στυλ της και το σκορπίζει με χαρά προς τις κατευθύνσεις του Afropop, του hyper-pop και grime. Μέσα από όλες τις τρυφερές ενδοσκοπήσεις, τις παιχνιδιάρικες φωνητικές ερμηνείες και τα φλογερά ξεσπάσματα, το έργο αποτυπώνει την πορεία της Twigs καθώς χτίζει ξανά τον εαυτό της μέσα από τις ρωγμές της.
https://www.youtube.com/watch?v=BFrp8gPLObQ
Fontaines D.C. – Skinty Fia
Οι Fontaines D.C. αποτελούν μία από τις μεγάλες μας αγάπες εδώ στην Popaganda. Το τρίτο – φανταστικό – άλμπουμ τους αποτυπώνει περίτρανα την εμπειρία του να είσαι Ιρλανδός και να ζεις στην Αγγλία, με όλες τις προκλήσεις, τις δοκιμασίες και τις πολιτιστικές συγκρούσεις που είναι εγγενείς σε αυτήν την πραγματικότητα. Ο δίσκος αποδείχθηκε με την πάροδο των μηνών ένα μελαγχολικό post-punk διαμάντι που αντέχει και θα αντέξει πολύ ακόμη στον χρόνο. Γιατί όχι, μπορεί να κατακτήσει ακόμη και την αιωνιότητα.
https://www.youtube.com/watch?v=kP0WSdu4MPU
Rosalía – Motomami
Παντρεύοντας το reggaetón με την R&B, την ιαπωνική και κορεατική κουλτούρα, το πληθωρικό κορίτσι από την Ισπανία φτιάχνει τους δικούς της κανόνες στον μουσικό χάρτη και τους παρουσιάζει στο νέο της άλμπουμ, Motomami. Το ήδη iconic άλμπουμ εξερευνά την πειραματική jazz με εντυπωσιακές piano μπαλάντες, οι οποίες συναντούν το ξεσηκωτικό reggaetón και την trap για να αναδείξουν τις φωνητικές ικανότητες της Rosalía, που ξεδιπλώνονται σε ένα ευρύ φάσμα ήχων.
https://www.youtube.com/watch?v=EslzthDFm2w
Bad Bunny – Un Verano Sin Ti
Με αυτό το αγόρι επικρατεί τον τελευταίο χρόνο ένας πανικός. Η ηλιόλουστη ωδή του Bad Bunny στα καλοκαίρια του Πουέρτο Ρίκο είναι το πιο ανέμελο έργο του σούπερ σταρ μέχρι τώρα, που καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο: Το LP πέρασε περισσότερο χρόνο στο νούμερο ένα του Billboard 200 από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ φέτος και έγραψε ιστορία ως το πρώτο ισπανόφωνο άλμπουμ που προτάθηκε για την κατηγορία Album of the Year στα Grammy.
https://www.youtube.com/watch?v=Cr8K88UcO0s
Taylor Swift – Midnights
Το 10o studio album της κάποτε απόλυτης star της εφηβείας μας, ισοδυναμεί με την καλλιτεχνική ωρίμανση της Taylor Swift, που πλέον δεν διστάζει να ξεφύγει από τα μονοπάτια των pop anthems και να εμπλουτίσει τον ήχο της με μπόλικες προσωπικές καταθέσεις, απαλές pop μελωδίες, αξιοσημείωτα synths – και μια συνεργασία με τη Lana Del Rey. Ομολογώ πως δεν περίμενα ότι θα υπάρχει δίσκος της Swift που θα με πείσει να τον ακούσω, μα να που έγινε.
https://www.youtube.com/watch?v=b1kbLwvqugk
The Steams – Mild Conquest
To “Mild Conquest” είναι μια σύγχρονη τραγωδία που επεκτείνει τον ήχο τους πέρα από τα όρια του «κλασικού» ροκ παντρεύοντας παραδοσιακά όργανα, πολυφωνίες και διηγήσεις με groovy ρυθμούς, ογκώδεις κιθάρες και διονυσιακά ξεσπάσματα. Από τη συμμετοχή του Γιώργου Μαζωνάκη, μέχρι τις πολυεπίπεδες συνθέσεις και την κρυστάλλινη παραγωγή, το “Mild Conquest” έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να εξασφαλίσουν σ’ έναν δίσκο τη διάρκειά του στο χρόνο.
https://www.youtube.com/watch?v=WEsKDrj4HrE
Camila Cabello – Familia
Η star της latin pop στρέφεται στην μεξικανο-κουβανική κληρονομιά της, δημιουργώντας ένα ειλικρινές άλμπουμ, που δεν διστάζει να μιλήσει για την αγχώδη διαταραχή, αλλά και για άλλα ζητήματα ψυχικής υγείας. Highlight του δίσκου, είναι το «σεληνιασμένο» track, Hasta los Dientes, το οποίο είναι τραγουδισμένο εξ ολοκλήρου στα ισπανικά και αφηγείται τι συμβαίνει στην ψυχή του ανθρώπου όταν κατακλύζεται από αυτοαμφισβήτηση.
https://www.youtube.com/watch?v=KXDjVHgeZ3A
Jack White – Fear of the Dawn
Ο Jack White βρίσκει τον τρόπο του να μας εκπλήσσει πάντα και σχεδόν όλες τις φορές, θετικά. Αυτή η κυκλοφορία του έφερε στ’ αυτιά μας κάτι από nu-metal – με όλες τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να φέρει αυτή η ταμπέλα. Στο Fear of the Dawn, οι κιθάρες είναι μανιασμένες, τόσο, που το κομμάτι “The White Raven” θα μπορούσε ας πούμε να ανήκει στον Rob Zombie.
https://www.youtube.com/watch?v=R3xPyPEOmmM
Deaf Radio – Arsenal of Hope
Από τις ηλεκτρισμένες heavy κιθάρες στο Alarm και το Modern Panic, οι «δικοί μας» Deaf Radio εμπλουτίζουν τον ξεχωριστό ήχο τους με δυναμικά post-disco και new wave/dance στοιχεία, δημιουργώντας τον πιο αυθεντικό και ώριμο δίσκο της έως τώρα πορείας τους. Εμποτισμένο με πηγαίο συναίσθημα και κοινωνική ευαισθησία, το περίτεχνο Arsenal of Hope μας πιάνει από το χέρι για να μας περιηγήσει σ’ έναν κόσμο σκοτεινό, που όμως υπόσχεται να μην πάψει να αναζητά το φως.
https://www.youtube.com/watch?v=SPCVxnc01kQ
Father John Misty – Chloe and the Next 20th Century
Το τελευταίο άλμπουμ του εφευρετικού μουσικού, είναι μια συλλογή τραγουδιών-ιστοριών που παρατάσσονται για να μιλήσουν για τον παραλογισμό της σύγχρονης κοινωνίας. Από μία διαφορετική ανάγνωση, ο δίσκος φαίνεται να μελετά τη ζωή ενός θλιμμένου άντρα, παγιδευμένου σε καταδικασμένα ειδύλλια. Ξεκινώντας από την Chloë, την πρωταγωνίστρια του δίσκου, ο τραγουδοποιός καταθέτει με ειλικρίνεια τα συναισθήματά του.
https://www.youtube.com/watch?v=3709Qbj5g4A
Arctic Monkeys – The Car
Καμιά φορά η μουσική, πέρα από αξιομνημόνευτες μελωδίες, αξίζει να προσφέρει και έντονο διχασμό. Το πολυαναμενόμενο έβδομο άλμπουμ του κορυφαίου indie-rock group, πετυχαίνει κυρίως το δεύτερο. Αν και υπάρχουν φανατικοί fans που θα λατρέψουν κάθε νέα τους απόπειρα, και στην προκειμένη, την jazzy διάθεσή τους, είμαστε κι εμείς που βαρεθήκαμε από τα πρώτα λεπτά της ακρόασης (με εξαίρεση το εξαιρετικό Body Paints, άντε και το There’d Better Be A Mirrorball), σκεπτόμενοι πως οι κάποτε σαρωτικοί Monkeys έχουν πλέον στραφεί σε μία στυλιζαρισμένη εικόνα. Με σεβασμό στο μεγαλείο τους αλλά και στους σκληροπυρηνικούς fans τους, κατέχουν μια θέση σε αυτή τη λίστα.
https://www.youtube.com/watch?v=FY5CAz6S9kE
Dry Cleaning – Stumpwork
Από τα πρώτα δείγματα δουλειάς τους, οι Dry Cleaning ξεχώρισαν και αγαπήθηκαν. Ύστερα από το εξαιρετικό περσινό ντεμπούτο τους, New Long Leg, που προσέλκυσε το ενδιαφέρον μας με τον αφηγηματικό χαρακτήρα των φωνητικών της frontwoman, Florence Shaw, επέστρεψαν με το δεύτερο άλμπουμ τους που μας προσφέρει υπνωτικά ηχητικά τοπία με funk πινελιές. Αρκετά πιο μελωδικό και δυναμικό από τον πρώτο τους δίσκο, το Stumpwork αποδεικνύει πως οι Βρετανοί alt-rockers έχουν να μας δώσουν ακόμη πολλά.
https://www.youtube.com/watch?v=qmhRXLU_3yg&list=PLfiMjLyNWxeb_PTmJUTmmpidJ-uMwxhZv
Iam Nothe – The Grand Design
Το ντεμπούτο άλμπουμ του Iam Nothe, γνωστού και ως Σπυρέα Σιντ, αποδείχθηκε μία από τις πιο μεγαλύτερες δισκογραφικές εκπλήξεις της χρονιάς. Το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από μια διεθνή αντίληψη στον ήχο, αλλά με μια ξεχωριστή αίσθηση εντοπιότητας, και διαθέτει μια ποικιλία διαθέσεων που ρέουν μέσα από τα 8 του τραγούδια, στα οποία συνδυάζονται το αστικό folk, η εξωστρεφής americana και τα επαναλαμβανόμενα ψυχεδελικά μοτίβα της Ανατολικής Μεσογείου, με την δυναμική και soulful ερμηνεία του Iam Nothe.
https://www.youtube.com/watch?v=33eOEBFA4h4&list=PLdBy0x8T_OvUJ_GEWWIcPGMysMnxIsJDc
Yeah Yeah Yeahs – Cool It Down
Μετά από εννέα χρόνια δισκογραφικής απουσίας, το iconic indie-rock γκρουπ των ΗΠΑ που σημάδεψε τα 00s, επέστρεψε με το νέο άλμπουμ του, Cool It Down. Αν και οι περισσότεροι περιμέναμε πως ύστερα από τόσα χρόνια ενεργούς πορείας και signature επιτυχιών, η έμπνευση θα είχε στερεύσει, οι Yeah Yeah Yeahs μας διαψεύδουν και μας χαρίζουν 8 ατμοσφαιρικά κομμάτια με electronic στοιχεία, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η συνεργασία τους με τον Perfume Genius στο opening track “Spitting Off the Edge of the World”.
https://www.youtube.com/watch?v=ckM_TklU_AQ
Kendrick Lamar – Mr. Morale and the Big Stepp
Ο Kendrick Lamar είναι ένας από εκείνους τους καλλιτέχνες που, παρά την τεράστια εμπορική επιτυχία την οποία μπορεί να έχουν σημειώσει, η ανησυχία της βιομηχανίας ότι οι πωλήσεις του φέτος δεν ήταν τόσο εντυπωσιακές όσο εκείνες του θρυλικού Damn του 2017, διόλου μοιάζει να τον ενδιαφέρει. Αυτός ο δίσκος είναι ακόμη πιο δυναμικός και ενδοσκοπικός από σχεδόν οτιδήποτε άλλο έχει υπάρξει στην κουλτούρα της σύγχρονης ραπ.
https://www.youtube.com/watch?v=toBTPGfurLc
Harry Styles – Harry’s House
Ο Harry Styles επινόησε το απόλυτο πρότυπο της σύγχρονης ποπ υπερπαραγωγής στο Fine Line, αλλά τώρα με το Harry’s House, αποφασίζει να γράψει την ιστορία του από την αρχή. Πρόκειται για τη φωτεινή ωδή του μεγαλύτερου pop star της γενιάς του στην κανονικότητα. Ο τρίτος δίσκος του πρώην μέλους των One Direction είναι η απόδειξη ότι το σπουδαίο δεν βρίσκεται στο υπερβολικό και ότι η υπερπροσπάθεια δεν έχει καμία σχέση με την επιτυχία.
https://www.youtube.com/watch?v=CiwMDFh_Rog
The 1975 – Being Funny in a Foreign Language
Σχεδόν κάθε στίχος αυτής της κυκλοφορίας του indie pop συγκροτήματος, επιβεβαιώνει την καλλιτεχνική του ευστροφία. Συνδυάζοντας την οξυδερκή στιχουργική τους με την χαρωπή και αυθόρμητη παραγωγή του δίσκου, οι 1975 παντρεύουν τα DJ loops της εφηβείας τους και τα λαμπερά synths με την R&B διάθεση των πλήκτρων τους.
https://www.youtube.com/watch?v=rR1lgEMMJwo
