Δημήτρης Καπουράνης: «Σκηνές υπάρχουν αν υπάρχουν ωραίες ιδέες»

Ο Δημήτρης Καπουράνης, ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών της παράστασης «Μια άλλη Θήβα», μιλά στην Popaganda για την σπουδαιότητα του έργου, τις ωραίες ιδέες που μετατρέπονται σε σκηνές, αλλά και την συνεργασία του επί σκηνής με τον Θάνο Λέκκα.

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Πώς μπορεί να σκοτώσει κανείς τον πατέρα του; Ένα από τα πιο σοκαριστικά εγκλήματα στην ιστορία του ανθρώπου, η πατροκτονία, είναι στον πυρήνα του έργου «Μια άλλη Θήβα» του Γαλλο-ουρουγουανού συγγραφέα Σέρχιο Μπλάνκο.

Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από τις συναντήσεις του με τον ισοβίτη, να γράψει ένα έργο με επίκεντρο την πατροκτονία, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο.

Το έργο αναπαριστά τις συναντήσεις του συγγραφέα με τον Μαρτίν αλλά και με τον Φεδερίκο (που ο Σέρχιο Μπλάνκο επιλέγει να ερμηνεύονται από τον ίδιο ηθοποιό), καθώς και τη σχέση που αναπτύσσει ο συγγραφέας με τον πατροκτόνο, σχέση που σημαδεύει τη ζωή του νέου άνδρα αλλά και δοκιμάζει τις βεβαιότητες του μεγαλύτερου.

Ένα έργο για την ανδρική ταυτότητα, που ερευνά τη διαδικασία της μυθοπλασίας με αφορμή την πραγματική ζωή, θίγοντας παράλληλα θέματα όπως η πατριαρχία και οι ταξικοί διαχωρισμοί, η ψυχική ασθένεια, ο ρόλος της θρησκείας, ο ερωτισμός, και πολλά ακόμη. Χλευάζοντας τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, αυτό που ξέρεις και αυτό που νομίζεις ότι ξέρεις. Με αναφορές που ξεκινούν από την αρχετυπική πατροκτονία που διέπραξε ο Οιδίποδας και φτάνουν ως το μπάσκετ: οι συναντήσεις του συγγραφέα με τον Μαρτίν αλλά και τον Φεδερίκο γίνονται πίσω απ’ το ψηλό συρματόπλεγμα που περικλείει το μικρό γήπεδο μπάσκετ στο προαύλιο της φυλακής. Με τις κάμερες ασφαλείας και το βλέμμα των φρουρών που παρακολουθούν τα πάντα.

Ένα έργο για το έγκλημα και την τιμωρία, την αγάπη και τα όρια της δικαιοσύνης. Ένα έργο αινιγματικό, συγκινητικό όσο και διασκεδαστικό.

Ο Δημήτρης Καπουράνης, ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών, μιλά στην Popaganda για την σπουδαιότητα του έργου, τις ωραίες ιδέες που μετατρέπονται σε σκηνές, αλλά και την συνεργασία του επί σκηνής με τον Θάνο Λέκκα.

Γιατί επιλέξατε να παρουσιάσετε το έργο αυτό ;

Το έργο εντός του συνοψίζει από τη μια πλευρά – όλο τον μόχθο καθώς και την δημιουργική διαδικασία που απαιτεί ένα θεατρικό έργο για να υλοποιηθεί μέσα από την αλλεπάλληλη σύγκρουση, κατανόηση, αποδοχή ενός σκηνοθέτη/συγγραφέα με τον νεαρό ηθοποιό του – ενώ από την άλλη πλευρά μας απογυμνώνει τη σχέση του ίδιου σκηνοθέτη με έναν πραγματικό κρατούμενο/πατροκτόνο εν ήδη μια παράστασης. Τα δύο αυτά στοιχεία (ο ηθοποιός και ο κρατούμενος – Φεδερίκο και Μαρτίν) μοιάζουν εντελώς ξένα μαζί τους. Στο κόσμο του “Μια άλλη Θήβα” δεν είναι παρά οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Πότε κορώνα πότε γράμματα το θέμα είναι πάντα ένα : δυο άνθρωποι επί σκηνής προσπαθούν να βρουν ένα κοινό σημείο τομής. Προσπαθούν να εξελιχθούν λίγο παραπάνω έχοντας μόνο ο ένας τον άλλον. Ο Serjio Blanco γράφει ένα έργο με καταιγιστικό ρυθμό, άκρως σύγχρονο ενώ η δομή θα μπορούσε κανείς να πει ότι θυμίζει αρκετά έργα του Marius Von Mayenburg. Επίσης η ιδέα ότι θα παίζω με τον Θάνο Λέκκα που τόσο θαυμάζω με συνεπήρε αρκετά μπορώ να πω. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο – για όλα.

Ποια η σκηνοθετική προσέγγιση και πώς την αναπτύξατε στις πρόβες;

Αρχικά προσπαθούμε να διατηρήσουμε τον ρυθμό και την συνέχεια του έργου χωρίς διακοπές και εμφανείς αλλαγές σκηνών – όπως ακριβώς μας το επιβάλλει το κείμενο. Οι χαρακτήρες δομούνται και παρουσιάζονται άκρως ρεαλιστικά – όπως και οι συνθήκες μέσα στις οποίες βρίσκονται – ο σκηνικός χώρος πότε είναι κλουβί πότε χώρος πρόβας. Η πρόθεσή μας είναι με λιτά μέσα να καταφέρουμε να μεταφέρουμε την σχέση μεταξύ αυτών των τριών προσώπων βάζοντας πάντα το κοινό στη θέση του εξωτερικού παρατηρητή. Η αφήγησή μας δομείται οριζόντια, η μία σκηνή έρχεται να συμπληρώσει την προηγούμενη δημιουργώντας ένα παλίμψηστο από λόγια, εικόνες και ήχους.

Αν θέλατε να πέντε γραμμές να πείσετε έναν θεατή να επιλέξει τη δική σας παράσταση – ανάμεσα στην πληθώρα έργων που ανεβαίνουν στις θεατρικές σκηνές- τι θα του λέγατε;

Η τελευταία σκηνή…

Είναι εύκολο για μια θεατρική ομάδα ή έναν ηθοποιό να βρει στέγη και να παρουσιάσει τη δουλειά της/ του; Εσείς ποιες δυσκολίες τυχόν αντιμετωπίσατε;

Εμείς είμαστε στην ευχάριστη θέση να παίζουμε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου – έχουμε την ευχέρεια μια μεγάλης σκηνής και μιας ζεστής ομάδας. Στα του έξω κόσμου βέβαια πάντα απαιτεί πολύ κόπο και χρήματα να μπορέσεις να βρεις μια σκηνή να παρουσιάσεις την δουλειά σου. Όμως απέχει πολύ από το να είναι ανέφικτο. Σκηνές υπάρχουν – αν υπάρχουν ωραίες ιδέες.

ΧΩΡΟΣ: Κεντρική Σκηνή

20.10.2022 – 15.01.2023

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 120 λεπτά