Πατέρας και κόρη ζουν σε αμάξι από τον Φλεβάρη – Έκκληση για βοήθεια

Σχεδόν μισό χρόνο ζουν μέσα σε ένα αυτοκίνητο, κάτω από το σπίτι που διέμεναν μέχρι να τους γίνει έξωση, μία 50χρονη γυναίκα με τον 92χρονο πατέρα της στην Αμαλιάδα.

Όπως δημοσιεύει το patrisnews.gr, η 50χρονη κα Στέλλα Παναγιωτοπούλου και ο υπερήλικας πατέρας της ο κ. Παναγιώτης, έχουν στοιβαγμένο το βίος τους στο μικρό τους αμάξι, όπου ζουν το τελευταίο εξάμηνο, στην Αμαλιάδα.

«Ούτε στον χειρότερο εφιάλτη τους…»
Η κ. Στέλλα και ο 93χρονος πατέρας της, ο κ. Παναγιώτης, έμειναν μόνο με τα υπάρχοντα τους και το μικρό «φιατάκι» που από τον χειμώνα έχει γίνει το «σπίτι» τους! Ο κ. Παναγιώτης ζει προσωρινά σε σπίτι συγγενών ενώ η κ. Παναγιώτα έζησε ένα καλοκαίρι με ζέστη, καύσωνα, «μαθαίνοντας» μέσα στην ημέρα ότι για να μην «καούν» θα πρέπει να αλλάζουν θέσεις παρκαρίσματος γύρω από την παλιά τους γειτονιά στην οδό Σισίνη…

«Η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ζούσαμε κάτι τέτοιο.

Έχουμε στείλει επιστολές με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, εγώ χωρίς δουλειά επί χρόνια και χωρίς σπίτι, αλλά δεν γίνεται κάτι.

Στην Μητρόπολη που απευθυνθήκαμε, μας είπαν να πάμε στο χώρο που λειτουργεί στα Σπάτα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε. Θα ήθελα να δουλέψω, να βρούμε ένα σπίτι και όχι να είμαστε κάπου χωρίς να κάνω κάτι. Δεν είναι λύση να πάμε σε ένα ίδρυμα.

Απευθυνθήκαμε και στον δήμο και στον Συνήγορο του Πολίτη και σε κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά δεν έχει γίνει κάτι.

Να μπορέσουμε να νοικιάσουμε ένα σπίτι στην Αμαλιάδα, να ξέρω ότι ο πατέρας μου είναι ασφαλής, ώστε να μπορώ να βρω δουλειά και έξω από την πόλη.

Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο τα χρέη, ένα αυτοκίνητο που έχει γίνει σπίτι και τα υπάρχοντα μας στο αυτοκίνητο και σε μια αποθήκη…», εξομολογείται, μιλώντας στην εφ. «Πατρίς της Κυριακής» η κα Στ. Παναγιωτοπούλου.

«Δεν είναι ανθρώπινο αυτό που ζούμε…»
Με παράπονο λέει: «Ήδη, ξεχαστήκαμε…» και συνεχίζει με παράπονο: «Περνάει όλος ο κόσμος, μας βλέπει με λύπη. Είναι ότι χειρότερο για εμάς. Περίπου 10 χρόνια άνεργη. Έχω τελειώσει Λογιστικά και έχω βγάλει και Πληροφορική. Έκανα διάφορες δουλειές, αλλά τώρα δεν έχουμε τίποτα».

Τα τελευταία χρόνια ζουν από την σύνταξη του κ. Παναγιώτη, που φτάνει κατά 3.000 ευρώ μειωμένη εδώ και χρόνια, στις 5.800 ευρώ το έτος, με τα χρέη τους να συσσωρεύονται.

Όπου έχουν απευθυνθεί για ενοικίαση σπιτιού, οι απαντήσεις είναι αρνητικές, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα καταβάλλουν το ενοίκιο.

«Θέλω να με εμπιστευτούν οι ιδιοκτήτες σπιτιών. Είμαστε άνθρωποι που είχαμε δουλέψει, είχαμε περιουσία και κάποια στιγμή όλα μας πήγαν ανάποδα, όπως συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Δεν θα κοροϊδέψουμε κανέναν.

«Μια δουλειά και ένα σπίτι να νοικιάσουμε. Δεν είναι ανθρώπινο αυτό που ζούμε. Δεν είναι δίκαιο για τον πατέρα μου…», μας λέει χαρακτηριστικά.

«Που είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη;»
Φεύγοντας από το ρεπορτάζ, ο κ. Παναγιώτης βγήκε από το αυτοκίνητο, από την «καρέκλα» – «κρεβάτι» που έχει γίνει το κάθισμα του συνοδηγού, ρωτώντας αν μπορεί να μας πει κάτι με μια καθαρή ευγένεια…

«Ήρθαμε μετανάστες και φτιάξαμε τον οικισμό Κερτιζέϊκα στα Δουνέϊκα. Δουλέψαμε, δυσκολευτήκαμε, παλέψαμε, τα καταφέραμε όμως τίμια, και κάναμε τις οικογένειες μας.

Δεν είναι δίκαιο αυτό. Που είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, οι αρχές;…».

Πηγή: www.rosa.gr