Πολλά τατουάζ με τη μορφή της αποδείχθηκαν κάκιστη ιδέα όταν η Νταινέρυς Ταργκάριεν έκανε στάχτη το Κινγκς Λάντινγκ στο αμφιλεγόμενο φινάλε του Game Of Thrones. Δεν έκαψε μόνο την οικία των προγόνων της, αλλά και την πίστη εκατομμυρίων υπερενθουσιωδών φαν που ακόμα δεν έχουν συνέλθει από την απρόβλεπτη μετάπτωση της θρυλικής ηρωίδας, που έπληξε την υστεροφημία της διασημότερης (τότε) σειράς του πλανήτη και κατέταξε το τέλος της σε ένα από τα πιο διχαστικά της τελευταίας 20αετίας. Tρία χρόνια μετά, το House Of The Dragon, μια σειρά-πρίκουελ που βασίζεται στο όχι-ακριβώς-μυθιστόρημα “Fire & Blood” του Τζορτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν (το βιβλίο είναι γραμμένο από ένα φανταστικό ιστορικό του Γουέστερος, κάτι σαν τον Νιουτ Σκαμάντερ που υπογράφει το “Φανταστικά Ζώα και Πού Βρίσκονται” σε ένα άλλο δημοφιλές σύμπαν, εκείνο του Χάρι Πότερ), έρχεται για να διορθώσει τη ζημιά και να υποδεχτεί ξανά τους θεατές στην καυτή από την ανάσα των δράκων αγκαλιά του. Έχει αρκετό δρόμο για να φτάσει τα ύψη του θρυλικού προκατόχου της, αλλά η αρχή είναι σχετικά οικεία αν και αρκετά περιορισμένη σε έκταση.
Το House Of The Dragon εκτυλίσσεται σχεδόν δύο αιώνες πριν τη γέννηση της Μητέρας των Δράκων και επικεντρώνεται στην οικογένεια Ταργκάριεν. Ο πιλότος της σειράς μας τοποθετεί από τα πρώτα κιόλας λεπτά στη μέση των παιχνιδιών διαδοχής που συμβαίνουν στο παλάτι του Κινγκς Λάντινγκ, με τον άρτι χρισθέντα βασιλιά Βισέρις (Πάντι Κόνσινταϊν) να προσπαθεί να εξασφαλίσει τη συνέχιση της εύθραυστης δυναστείας του ελπίζοντας στη γέννηση του γιου του. Η διαβρωτική φύση της πατριαρχίας είναι ένα από τα θέματα που απασχολούν τη σειρά, που προσεγγίζει διαφορετικά (και λιγότερο τολμηρά και, κατά συνέπεια, αμφιλεγόμενα) από το Game Of Thrones τη σύγκρουση προσωπικής φιλοδοξίας και περίπλοκων οικογενειακών δεσμών, δημιουργώντας έδαφος για δράμα, αλλά κλέβοντας από τη διασκέδαση.
Παράλληλα, με το θρόνο φλερτάρουν, ο καθένας με το δικό του τρόπο, ο παρορμητικός αδερφός του, Ντέιμον (ο Ματ Σμιθ είναι όσο slappable πρέπει) και η μοναδική του κόρη, η πριγκίπισσα Ρανίρα (Μίλι Άλκοκ στην εφηβεία, Έμμα Ντ’Άρσι ως ενήλικη) που νιώθει πιο άνετα στη ράχη ενός δράκου απ’ ό,τι σε ένα ανάκλιντρο, ας πούμε. Ο έμπιστος σύμβουλος του Βισέρις, Ότο Χάιταουερ (Ρις Ίφανς), αποκτά ανέλπιστη βελτίωση του status του όταν ο χήρος βασιλιάς αποφασίζει να παντρευτεί την κόρη του, Άλισεντ (Έμιλι Κάρεϊ στην εφηβεία, Ολίβια Κουκ ως ενήλικη) την ώρα που ο παρεξηγημένος (δηλαδή παρεξηγιάρης) Ντέιμον ετοιμάζει τη δική του πολεμική επιχείρηση για να διεκδικήσει τη θέση που θεωρεί ότι του αξίζει. Όλα αυτά αφήνουν, παραδόξως, έναν αέρα χαμηλού διακυβεύματος, παρά τις κόντρες, τις περιστασιακές αιματοχυσίες και τις συχνές εμφανίσεις των δράκων: το βασίλειο είναι υπερβολικά μεγάλο για να μπορεί μόνο μια οικογένεια, έστω και τόσο χρυσομαλλούσα, να διατηρήσει την ίντριγκα και το ενδιαφέρον. Επιπλέον, η απουσία ενός αδίστακτου κακού που εξοργίζει και παθιάζει εξίσου, τρυπάει όσο οι λεπίδες στον Iron Throne (μια ρεαλιστική πρακτική λεπτομέρεια αυτής της σειράς!).
Το καθυστέρησε όσο μπορούσε, αλλά το ΗΒΟ έχει προχωρήσει από τότε που τελείωσε το Game Of Thrones, η πιο πετυχημένη σειρά στην ιστορία του, βρίσκοντας απρόσμενο συνεχιστή στο Succession (δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη ακούγεται αρκετές φορές στον πιλότο του House Of The Dragon) (εντάξει, μάλλον είναι τυχαίο – και σεναριακά απαραίτητο).
Η πικρή γεύση που άφησε το τέλος εκείνης της σειράς και η έλλειψη δυνατής λογοτεχνικής πηγής (το GoT εκτροχιάστηκε όταν αναγκάστηκε να συμπληρώσει μόνο του τα κενά που άφησε το ακυκλοφόρητο τελευταίο βιβλίο του Μάρτιν), σε συνδυασμό με τον άμεσο ανταγωνισμό που έρχεται σε λίγες μέρες από το Amazon Prime Video με τη μορφή της σειράς του Lord Of The Rings, με τίτλο Rings Of Power, δημιουργεί πίεση και προσδοκίες για το House Of The Dragon, που θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από τη γνώριμη γεωγραφία του Κινγκς Λάντινγκ και τις χαρακτηριστικότερες περούκες του 21ου αιώνα για να ξανακρατήσει έναν πλανήτη κολλημένο στις οθόνες του.
To House Of The Dragon ξεκινά να προβάλλεται εβδομαδιαία από την Δευτέρα 22 Αυγούστου στο Vodafone TV.
