Η κινηματογραφική εβδομάδα που ξεκινάει χαρακτηρίζεται από μια “τέλεια καταιγίδα” συγκυριών, αφού περιλαμβάνει τριήμερο, δηλαδή ακόμα περισσότερο χρόνο για σινεμά, αλλά και κυριολεκτικές καταιγίδες, δηλαδή αποτρεπτικό παράγοντα για σινεμά, κυρίως θερινά. Αλλά τι είναι η Τέχνη αν όχι πεδίο για την εξερεύνηση αντιφάσεων; *παύση για στοχασμό*
Οι νέες κινηματογραφικές κυκλοφορίες είναι στην πλειοψηφία τους αξιοσημείωτες, ξεκινώντας από τον Μετρητή Καρτών, μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και καταραμένη με έναν ελαττωματικό ελληνικό τίτλο. Ο πρωταγωνιστής Όσκαρ Άιζακ υποδύεται όχι έναν συλλέκτη Υπερατού αλλά έναν εσωστρεφή χαρτοπαίκτη που ξημεροβραδιάζεται σε ανώνυμα μοτέλ και καζίνο της Αμερικής, συμμετέχοντας σε τουρνουά πόκερ. Η ψυχαναγκαστική, μοναχική φύση του υπονοεί κάποιο βαθύ τραύμα και η ρουτίνα του κλονίζεται όταν εμφανίζονται φιγούρες από το στρατιωτικό παρελθόν του και ο ίδιος αναγκάζεται να αντιμετωπίσει τους δαίμονες από τους οποίους προσπαθεί να ξεφύγει. Η νέα ταινία του Πολ Σρέιντερ αμέσως μετά το First Reformed χαρακτηρίζεται από ένα διαφορετικό είδος οργής, πιο υπόγειο και συνεπώς πιο τρομακτικό, για την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ, με τον Όσκαρ Άιζακ σε μια συγκρατημένη και τελικά σπαρακτική κεντρική ερμηνεία.
Για όσους η υπενθύμιση της σκληρής πραγματικότητας δεν αποτελεί ιδανική κινηματογραφική έξοδο, μπορούν να κάψουν μερικά εγκεφαλικά κύτταρα με το Jurassic World: Κυριαρχία, που ολοκληρώνει τη δεύτερη τριλογία με τα επικίνδυνα πλάσματα να κυκλοφορούν πλέον ελεύθερα αλλά σχετικά αναίμακτα στον πλανήτη.
Εν όψει, όμως, μιας περιβαλλοντικής και επισιτιστικής απειλής (ποιος είπε ότι η ταινία δεν είναι επίκαιρη; εμείς, λίγο παραπάνω, και κάναμε λάθος!) που προέρχεται από ένα νέο είδος με προϊστορικό DNA, οι επιστημονικές ομάδες της προηγούμενης (αυτό σημαίνει την ευπρόσδεκτη επιστροφή των Σαμ Νιλ, Λόρα Ντερν και Τζεφ Γκόλντμπλουμ) και της τωρινής τριλογίας (ο Κρις Πρατ και η Μπράις Ντάλας Χάουαρντ εξακολουθούν να στερούνται χημείας, παρότι επιστήμονες) καλούνται να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να κυνηγήσουν, να κυνηγηθούν και να πάρουν ενίοτε ανόητες αποφάσεις για να σώσουν τον πλανήτη. Με τον ανεπιθύμητο αλλά ακόμα εργαζόμενο σκηνοθέτη Κόλιν Τρέβοροου να παίρνει και πάλι το franchise στα χέρια του αφού απολύθηκε από το τελευταίο Star Wars, το μεγάλο μπλοκμπάστερ του καλοκαιριού υστερεί σε όραμα και ιδέες, προσφέροντας το αναμενόμενο (αξιόπιστο, ωστόσο) θέαμα για να πάει κάτω το ποπ κορν.
Η δυναμική arthouse παρουσία συνεχίζεται με το Βαγόνι Αριθμός 6 και το Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα, αμφότερα από το περσινό Φεστιβάλ Καννών, αλλά και την πολυβραβευμένη μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος Χαμένες Ψευδαισθήσεις. Στο Βαγόνι Αριθμός 6, ο φιλανδός σκηνοθέτης της Πιο Ευτυχισμένης Μέρας στη Ζωή του Όλλι Μάκι, Γιούχο Κουοσμάνεν, βρίσκει την αλήθεια και την ομορφιά στην τυχαία συνάντηση δύο ξένων σε ένα τρένο με προορισμό τον Αρκτικό Κύκλο. Με άρωμα τριλογίας Before και βραβευμένο με το Grand Prix στις Κάννες, το Βαγόνι Αριθμός 6 αποτελεί μια αφοπλιστική ματιά στις ανέλπιστες ενώσεις και τις εκπλήξεις των μοναχικών περιπλανήσεων, αναγκάζοντας τους δύο ήρωές του να έρθουν αντιμέτωποι με τον αληθινό εαυτό τους και να βρουν μια όαση συντροφικότητας στο αφιλόξενο τοπίο που τους περιβάλλει.
Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα του Ζακ Οντιάρ
Τον εαυτό τους σε σχέση με το μέρος που τους καθορίζει τις ζωές αναζητούν και οι ήρωες του Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα του Ζακ Οντιάρ, που ψάχνουν τον έρωτα, την περιπέτεια, τη χαρά, την αυτοεκτίμηση και τη θέση τους στον κόσμο μέσα από ερωτικές συνευρέσεις, webcams και τυχαίες γνωριμίες, τις οποίες αντιμετωπίζουν με την ορμή μιας υπόθεσης ζωής και θανάτου. Γυρισμένη με ασπρόμαυρη φωτογραφία, η ταινία συνεχίζει τη μακρά παράδοση του γαλλικού σινεμά στο συγκεκριμένο είδος, με φρέσκια φωνή και ρεαλιστικούς συναισθηματικούς κόσμους.
Bραβευμένη με 7 Σεζάρ συμπεριλαμβανομένου και αυτού της καλύτερης ταινίας, η μεγαλοπρεπής μεταφορά του βιβλίου του Μπαλζάκ, Χαμένες Ψευδαισθήσεις, από τον Ξαβιέ Τζανόλι διατηρεί αναλλοίωτη τη σπίθα της διαχρονικής ιστορίας για τις ηθικές εκπτώσεις που κάνει ακόμα και ο πιο ταπεινός ιδεαλιστής (εδώ ένας επαρχιώτης ποιητής, που υποδύεται ο Μπενζαμάν Βουζάν του Καλοκαίρι του ’85, που κυνηγά τα όνειρά του στο Παρίσι και γίνεται κριτικός που πουλάει τη γνώμη του) όταν βρεθεί στη διασταύρωση της Τέχνης, του Τύπου και των χρημάτων. Αφηγηματικά και αισθητικά πλούσιο, το Χαμένες Ψευδαισθήσεις δεν απογοητεύει ούτε λεπτό της τεράστιας, αλλά κερδισμένης, διάρκειάς του.
Όμως η καλύτερη ταινία της εβδομάδας βγήκε το 1960 και μπορεί οι συγκρίσεις νέων κυκλοφοριών με επανεκδόσεις να είναι άδικες, αλλά λίγες ταινίες στην ιστορία του σινεμά μπορούν να συναγωνιστούν την Γκαρσονιέρα του Μπίλι Γουάιλντερ, ένα ιδανικό πρωτοχρονιάτικο watch στην αρχή του κατακαλόκαιρου. Ο Τζακ Λέμον και η Σίρλεϊ ΜακΛέιν ενώνουν τις ραγισμένες καρδιές τους και σχηματίζουν μια νέα σε όχι τέλειο, αλλά ταιριαστό σχήμα. Επίμονα μελαγχολική διάθεση που “σπάει” από τους σπαρταριστούς διαλόγους, 5 Όσκαρ (ανάμεσά τους ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου) και μια από τις πιο θρυλικές τελευταίες ατάκες ever επικυρώνουν όλα τα υπερθετικά που την συνοδεύουν τώρα και πάντα.
Οι ταινίες Μετρητής Καρτών, Jurassic World: Κυριαρχία, Βαγόνι Νο. 6, Παρίσι 13ο Διαμέρισμα, Χαμένες Ψευδαισθήσεις και Η Γκαρσονιέρα κυκλοφορούν στα σινεμά από τις εταιρείες διανομής Odeon, Tulip, One From The Heart, Cinobo, Σπέντζος και Bibliotheque Open, αντίστοιχα.
