Ταινίες. Κι άλλες ταινίες. Νύχτες γεμάτες ζωντάνια. Μουσικές στους δρόμους. Όμορφα πάρκα. Λίμνες. Γεφυράκια. Γκραφίτι. Βόλτες. Παλιά πόλη. Σπιτικό φαγητό. Χαρούμενες παρέες παιδιών και εφήβων. Πρόσωπα γεμάτα χαμόγελα. Συναντήσεις με παλιούς φίλους. Εικόνες και συναισθήματα που έφερα μαζί μου πίσω, από μια πόλη που ορίζεται, θα έλεγα, από τα τρεχούμενα νερά και τις οθόνες της. Τι πάνω απ’ όλα με γοήτευσε στη Δράμα ένα μήνα πριν; Όλα, μάλλον.
Δεν έλεγα να ξεκολλήσω από τις πηγές της Αγίας Βαρβάρας που τρέχουν στη μέση της πόλης και νιώθεις σαν να είσαι βόλτα σε βουνό. Εκεί το πρωί, εκεί και το βράδυ, παρέα με τις… πάπιες. Και, στο ενδιάμεσο, γύρω γύρω: στον θερινό «Αλέξανδρο» για Cinematherapy, ένα από τα καινούργια τμήματα του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους –πώς δηλαδή μια ταινία μπορεί να σου γιατρεύει την ψυχή; Στο Δημοτικό Ωδείο για τις προβολές των υποψήφιων ταινιών για τα Ευρωπαϊκά βραβεία. Στον πίσω δρόμο, για να δω τη μπάντα των εφήβων να πλημμυρίζει, όπως κάθε απόγευμα, όλη τη γειτονιά ως πέρα, ύμνους και εμβατήρια.
Στο καφέ «Ελευθερία» για τα ωραία αίθρια λογοτεχνικά απογεύματα. Στον κινηματογράφο «Ολύμπια» για τις δεκάδες προβολές των Διαγωνιστικών Τμημάτων. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο για την έκθεση-παράλληλη δράση του φεστιβάλ. «Στου Στέφανου» (ουρές απέξω), μαύρα μεσάνυχτα, για σουβλάκι σούπερ. Στη «Γαλλία» για μαγειρευτό και στα «Νερά της Αγίας Βαρβάρας» για κολιό, πέστροφα και μυδοπίλαφο. Στην παλιά καπναποθήκη και τωρινό πανέμορφο ξενοδοχείο «Hydrama» ή «Ύδραμα» –όνομα που δηλώνει την μεγάλη ποσότητα νερού της πόλης– για ένα ποτήρι κρασί, με το team του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
Μια κουβέντα με τον πρόεδρό του, Μάρκο Χολέβα, για το πώς πάνε τα πράγματα με το ελληνικό σινεμά –το οποίο, χάρη στους δημιουργούς και τους παραγωγούς του, απογειώνεται. Κάτω από τις σούπερ μουσικές του Ρόμπυ Εκσιέλ, κριτικού κινηματογράφου και καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λάρισας που, όμως, σε όλα –μα όλα!– τα φεστιβάλ… μεταλλάσσεται σε “επίσημο” Dj! Το βράδυ όμως δεν τελειώνει. Καταλήγει πάντα στου «Φίκα» για τα καθημερινά ποτάκια μετά τις προβολές ή τις επαγγελματικές συναθροίσεις – γιατί σε ένα φεστιβάλ ακόμη περισσότερο και από τις ταινίες (που δεν θα τις χάσεις έτσι κι αλλιώς), μετράει η ατμόσφαιρα της νύχτας. Αυτή η συνεύρεση, οι κουβέντες για όσα είδαμε, οι διαφορές με το πέρσι και το παρελθόν, τα καινούργια που ήρθανε και, τέλος, βρε παιδί μου, τα δικά μας, αφού τόσα χρόνια στα φεστιβάλ στην ουσία μια παρέα είμαστε- πώς αλλιώς θα πας να κοιμηθείς; Σαράντα τέσσερα χρόνια Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Μισός αιώνας σχεδόν. Δεν είναι λίγο. Ο Γιάννης Σακαρίδης, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής, παράλληλα δημιουργός και ο ίδιος, παρά τις δύσκολες χρονιές της πανδημίας, έχει ήδη ανοίξει κι άλλους δρόμους πάνω στις σταθερές βάσεις που βρήκε, με διάθεση για ακόμη περισσότερα στο μέλλον.
Πρόσωπα χαρούμενα παντού και τα γραφεία του φεστιβάλ, εκεί δίπλα στη λίμνη, ίσως τα πιο όμορφα και “σπιτίσια” από όσα έχω βρεθεί. Ξένοι ενθουσιασμένοι φιλοξενούμενοι, όπως ο Ισπανός δημοσιογράφος της El Pais, José Manuel Abad Liñán, μέλος της κριτικής επιτροπής του, αφιερωμένου στο περιβάλλον, νέου διαγωνιστικού προγράμματος «Short and Green». Δραμινοί, όπως ο βουλευτής Θεόφιλος Ξανθόπουλος ή η έφορος Αρχαιοτήτων Βασιλική Πουλιούδη, που χρόνια τώρα αγαπούν και στηρίζουν τον σημαντικό θεσμό. Αθηναίοι και Θεσσαλονικείς -κινηματογραφιστές, τεχνικοί, δημοσιογράφοι-, που ανεβοκατεβαίνουν δεκαετίες ή πρωτοπηγαίνουν τώρα. Γενιές παλιές και νέες, που πέρα από τη δουλειά τους εκεί, απλώς δεν μπορούν να το χάσουν. Παιδιά δημιουργών και καλλιτεχνών, όπως ο Νίκος Τσεμπερόπουλος και ο Φοίβος Ήμελλος -βραβευμένοι πρωτοεμφανιζόμενοι σκηνοθέτες φέτος και πέρσι αντίστοιχα-, μαζί με τους συνομηλίκους τους, όπως ο Μανώλης Μαυρής -φετινός «Χρυσός Διόνυσος»- και ο Άρης Καπλανίδης –φετινό Βραβείο Κοινού- στρώνουν τους νέους δρόμους, στηριγμένοι στους παλιούς. Στο Ωδείο, η αίθουσα «Αντώνης Παπαδόπουλος»– στη μνήμη του επί 20 χρόνια διευθυντή του φεστιβάλ και εκείνου που του χάρισε διεθνή ακτινοβολία-, γεμάτη στην τελετή λήξης.
Όλοι εκεί κάθε χρόνο, όλοι στη Δράμα, στο φυτώριο των νέων σπόρων του κινηματογράφου, αλλά και στο μέρος που φθασμένοι δημιουργοί αγαπούν να ξαναγυρνούν για χίλιους λόγους. Σε ένα από τα πιο παλιά φεστιβάλ του είδους στον κόσμο.
Ραντεβού όμως τώρα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας. Εδώ όπου θα προβληθούν, για το Αθηναϊκό κοινό, όλες οι ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος που συμμετείχαν στο 44o DISFF. Όπως και οι βραβευμένες ταινίες των υπόλοιπων διαγωνιστικών τμημάτων (Διεθνές Διαγωνιστικό, Διεθνές Σπουδαστικό, Διεθνές Animation και Short and Green). Από την Πέμπτη 21/10 και για μια βδομάδα. Με τιμή εισιτηρίου 5 ευρώ. Και άνοιγμα στο ελληνικό σινεμά του αύριο.
Εδώ θα βρείτε τη λίστα με τα φετινά βραβεία https://www.dramafilmfestival.gr/vraveia44disff/
Για το αναλυτικό πρόγραμμα https://www.dramafilmfestival.gr/to-festival-dramas/
