Το μυστικό πάντα στα τραπέζια, στις ταβέρνες ήταν η ψητή φέτα. Τι κι αν παραγγείλεις θεϊκά κρέατα, μυθικές τηγανητές πατάτες και σαλάτα χωριάτικη με ντομάτα χωρίς φάρμακα, την διαφορά θα την κάνει η ψητή φέτα. Ειδικά αν η ταβέρνα «ξέρει» απο καλή παραδοσιακή φέτα και πως να της φερθεί στο ψήσιμο.
Ο δίσκος Translantic έσκασε σαν βόμβα στο προσωπικό μου listening room και το γέμισε με έρωτα ασφυκτικά. Αυτό εδώ το καλά προσεγμένο βινύλιο (300 κόπιες ltd, με μαύρο εσώφυλλο και download -card- code) είναι η παρθενική πρώτη κυκλοφορία της νεοσύστατης ομάδας-record label Fair Weather Friends, από τη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για τους Epirus Quartet που προφανέστατα έχουν ελληνικό αίμα, άλλωστε ο ένας εκ των τεσσάρων είναι Έλληνας και το όνομα τους είναι ελληνικό οσο δεν πάει. Ενώ το κουαρτέτο συμπληρώνουν άλλοι τρεις πολύ καλοί μουσικοί απο το Ώστιν του Τέξας.
Εκ πρώτης όψεως ομολογώ πως φοβήθηκα το περιεχόμενο λόγω του ονόματος, αλλά τελειώνοντας το βινύλιο δύο φορές στο πικάπ, ένιωσα πολύ καλά. Προφανώς και φοβήθηκα αυτή την «ανώμαλη» ένωση jazz και ελληνικής παραδοσιακής μουσικής που τόσο με κουράζει. Λίγα είναι τα παραδείγματα που εγκρίνουν τα αυτιά μου (βλέπε την υπέροχη δουλειά του Κυριάκου Σφέτσα απο τα 70s, το Greek Jazz Fusion Orchestra). Ο ήχος εδώ είναι δουλεμένος άψογα, το mastering επίσης και τα μόλις 7 tracks (κλασσικός αριθμός σωστού αμερικάνικου jazz δίσκου) σου αφήνουν ένα κρυφό μήνυμα στο τέλος: «Πάμε πάλι από την αρχή».
Τύμπανα, σαξόφωνο, πλήκτρα και μπάσο που τη μία παίζουν όσο σωστά και καθαρά πρέπει spiritual ήχο («Never again»), την άλλη γίνονται πιο afro beat («Soundwaves») και την παράλλη γκουβάρουν βρώμικα πάνω σε ultra 70s breaks («Fried feta»). Για τις συστάσεις να αναφέρω πως ο Nate count Basinger που είναι στο organ είναι ο πληκτράς των Diplomats of Solid Sound. Σίγουρα μόνο proud θα μπορούσε κανείς να είναι απο μια τόσο καλή Ελληνική jazz βινυλιακή κυκλοφορία που σύντομα θα χτυπήσει και την Υπόλοιπη Ευρώπη.
