Μπαίνει μέσα (στο μαγαζί, αναμενόμενο) ένας τύπος πολύ νταής, γεμάτος μπράτσα, φλέβες, τατού φεράρι, σκουλαρίκια Μερσεντές και ρωτάει : « Μα έχει νόημα;» .Σκέφτηκα όσο μπόρεσα –χτυπάγανε τηλέφωνα και ινπόξ στο φμπ- και απάντησα σχεδόν αγέρωχα και με αυτοπεποίθηση Παναγιώτη Ψωμιάδη το 2003 : « Νεαρέ σαφώς και υπάρχει νόημα και το ξέρω και δεν θα σου το πω και δεν εκτιμώ καθόλου την αεράτη είσοδο σου στο μαγαζί, αλλά για μια φορά θα φανώ γενναιόδωρος». Πριν τελειώσω την φράση είχε φύγει, ο θυμός του είχε σβήσει και έδειχνε μειλίχιος . Μάλλον ήταν από τους γνωστούς τραμπούκους της απαισιοδοξίας και ματαιότητας που εκφοβίζουν όλους μας. Θα χάσουν, χάνουν ήδη τα εθρασίμια.
