«To Cosmic Candy είναι μια ταινία για τις καραμέλες που έσκαγαν στο στόμα αλλά με τα χρόνια έγιναν τερηδόνα, για τα ξεχασμένα κάπου παιδιά και τους μόνιμα χαλασμένους ενήλικες. Για όλα αυτά δηλαδή που δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε. Για την κάθε εμμονή, την κάθε αλλαγή, την κάθε απώλεια. Για τον Τζον Χιουζ όταν και όπου συναντάει τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Γι’ αυτήν την κοσμική μάζα που ενώνει το παρελθόν με το μέλλον».
Έτσι περιγράφει η ίδια η Ρηνιώ Δραγασάκη το Cosmic Candy, την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, που έκανε την ελληνική του πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αποσπώντας μάλιστα τα βραβεία πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και WIFT.
Η ταινία κινείται γύρω από δύο γυναικείες φιγούρες, την Άννα (που υποδύεται η Μαρία Κίτσου, στον πρώτο πρωταγωνιστικό κινηματογραφικό της ρόλο), μια ιδιόρρυθμη ταμία σούπερ μάρκετ που παίρνει υπό την προστασία της την Πέρσα (Μάγια Πιπερά), το δεκάχρονο κοριτσάκι που μένει στο διπλανό διαμέρισμα, όταν ξαφνικά ο πατέρας της εξαφανίζεται. Από εκεί ξετυλίγεται μια ιδιαίτερη σχέση, με την Άννα που βρίσκεται εδώ και μία δεκαετία κολλημένη στο συνθετικό και πολύχρωμο περιβάλλον του σούπερ μάρκετ να δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με την ενθουσιώδη Πέρσα αλλά και να την βοηθήσει να βρει τον πατέρα της.
Οι δύο ηρωίδες θα ανέβουν σε ένα ρόλερ κόστερ που θα διαπεράσει όλα τα κινηματογραφικά είδη, από τα road movies στις παιδικές περιπέτειες και από τα διαστημικά στις ρομαντικές κομεντί. Μαζί θα ανακαλύψουν κάτι ζεστό και τρυφερό στο αχανές, παγωμένο διάστημα.
Το Cosmic Candy προβάλλεται αποκλειστικά στο Άστορ σε μια εβδομάδα (30/1-5/2) που πέρα από προβολές θα έχει παρουσιάσεις, Q & A, πάρτυ, αλλά και μια έκθεση του εικαστικού Στέφανου Ρόκου που εμπνέεται από την Cosmic Candy.
Σχετικά με την ιδέα πίσω από τα έργα του, από την πρώτη επαφή μέχρι την δημιουργία τους, ο Στέφανος Ρόκος σχολιάζει αποκλειστικά στην Popaganda:
«Το Cosmic Candy το είχα αγαπήσει πριν το δω στην τελική του εκδοχή, Το είχα αγαπήσει πριν καν τελειώσω την ανάγνωση του σεναρίου στο μακρινό πια 2015. Τόσο αντικειμενικός είμαι. Μέσα στην υπερβολή μου, θέλω να κάνω σαφές ότι η ταινία με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που γνώρισα την σκηνοθέτη, Ρηνιώ Δραγασάκη. Με προσέγγισε, μαζί με την παραγωγό της (Φένια Κοσοβίτσα), για δημιουργήσω τρία ζωγραφικά έργα και μία αφίσα εμπνευσμένα από επιλεγμένες σκηνές του Cosmic Candy, με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν στο mood book που θα περιέγραφε την αισθητική της ταινίας στους συνεργάτες και στους παραγωγούς. Οι δύο μικρού μήκους ταινίες της Ρηνιώς (Ο Μπαμπάς μου, ο Λένιν και ο Φρέντυ, Προαύλιο) μού άρεσαν πολύ, καθώς και το background της εταιρείας παραγωγής Blonde.
Οι τρεις σκηνές που επιλέξαμε με την Ρηνιώ περιγράφουν την αρχή, την μέση και το τέλος της ταινίας. Μέσα από τα έργα που θα προέκυπταν, η Ρηνιώ θα έπαιρνε κάποια στοιχεία που θα την βοηθούσαν στο αισθητικό κομμάτι, στην σκηνογραφία, στα κοστούμια και στην ατμόσφαιρα της ταινίας. Χωρίς να έχουν βρεθεί ακόμα οι πρωταγωνιστές, στήσαμε πρόχειρα και φωτογραφίσαμε ηθοποιούς από το casting, προκειμένου να έχω υλικό να αρχίσω να δουλεύω. Tα τρία αυτά έργα απεικονίζουν το πρωινό της Άννας και της Πέρσας με τα τηγανητά αυγά στο τραπεζάκι της κουζίνας, ένα ψυχεδελικό ιπτάμενο ταξίδι με το καροτσάκι του σούπερ-μάρκετ, και την συνάντηση της Άννας με την υπερφυσική Cosmic Candy. Για την εναλλακτική εικαστική αφίσα της ταινίας επέλεξα να κάνω μια παραλλαγή της original συσκευασίας του πραγματικού προϊόντος Cosmic Candy, όπου στην θέση του φουσκωτού χαριτωμένου τέρατος ζωγράφισα μεταλλαγμένο το πρόσωπο μιας καλής μου φίλης και το διασκέδασα πολύ.
Στα σχεδόν πέντε χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που ξεκίνησε η συνεργασία μας μέχρι σήμερα ήρθαμε ακόμα πιο κοντά, έχοντας μια δεύτερη συνεργασία που έτρεχε παράλληλα με τα γυρίσματα του Cosmic Candy: το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που συνόδευε την τελευταία μου έκθεση, το οποίο σκηνοθέτησε μαζί με την Αρασέλη Λαιμού.
Έτσι, η χαρά μου όταν χειροκρότησα την Ρηνιώ να προλογίζει το Cosmic Candy με το κόκκινο φόρεμά της στο κατάμεστο Ολύμπιον με τις κόκκινες καρέκλες στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν ακόμα μεγαλύτερη, καθώς είναι πάντα συγκινητικό να συνειδητοποιείς ότι κάποιες ιστορίες ξεκινούν και ολοκληρώνονται έχοντας αφήσει πίσω τους περισσότερα και ουσιαστικότερα πράγματα από αυτά που είχες αρχικά φανταστεί».
Παρακάτω μερικά από τα έργα της έκθεσης αλλά και μια αφίσα του Στέφανου Ρόκου για το Cosmic Candy:
