75 χιλιόμετρα μακριά απ’ την Αθήνα, στην πόλη της Θήβας, βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα μαγαζάκια που θα συναντήσεις ποτέ στη ζωή σου. Φτιαγμένο με φροντίδα και αγάπη από την Κωνσταντίνα, μετράει κοντά στα τέσσερα χρόνια ζωής.
Από τη γωνία ακόμα, του δρόμου, το βλέμμα σου θα πέσει στο έντονο μωβ χρώμα της πρόσοψης και στην επιβλητική μεγάλη λάμπα που βρίσκεται απ΄έξω, φωτίζοντάς το σαν κάποιον πίνακα ζωγραφικής.
Όπως παραδέχεται η ίδια ,η ενασχόληση της με το κόσμημα ήταν κάτι σαν κεραυνοβόλος έρωτας. Από μικρή ηλικία λάτρευε να μεταποιεί παλιά πράγματα ή να φτιάχνει κάτι απ’ το μηδέν όμως δεν είχε φανταστεί ποτέ τον εαυτό της σαν επαγγελματία στο χώρο του χειροποίητου κοσμήματος.
Η τέχνη πάντα συνόδευε διακριτικά τη ζωή της και για εκείνη η ενασχόληση με το κόσμημα ήταν ένα όνειρο το οποίο δεν τολμούσε να ζήσει. Πριν από 10 χρόνια, όμως, ξεπέρασε τους φόβους της και πήρε τη μεγάλη απόφαση να πάει στη σχολή Τέχνης Χαλκίδας. Δίπλα στον Άκη Γκούμα και την Πόλη Νικολοπούλου, έμαθε πολλά πάνω στα οποία πειραματίστηκε αργότερα και μόνη της και βλέποντας τα κοσμήματά της σίγουρα τα εξέλιξε.
Όταν η συζήτηση φτάνει στα κοσμήματα της, η ίδια μπορεί να σου μιλήσει για το καθένα ξεχωριστά. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν πρόκειται μέσα στο μαγαζί να βρεις τίποτα που να μοιάζει με κάτι άλλο. Τα καλλιτεχνήματά της είναι σαν τους ανθρώπους. Δηλαδή, δε μοιάζουν σε τίποτα, απλά έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Πολλά και διαφορετικά χρώματα αλλά και σχέδια, τα οποία δε θυμίζουν σε τίποτα ό,τι είχες δει ως τώρα.
Το εντυπωσιακό κομμάτι, όμως, είναι η δημιουργία ενός κοσμήματος από το μηδέν. Η Κωνσταντίνα με προθυμία με κάλεσε στο πίσω μέρος του πάγκου. Τη «γωνιά» της, όπως εκείνη την ονοματίζει. Το τραπέζι εργασίας ήταν γεμάτο υλικά απλά αλλά και συγχρόνως σύνθετα. Υλικά από τη φύση, όπως χρωματιστές πέτρες, τις οποίες είχε συλλέξει από κάποια παραλία, αλλά ακόμα και γυάλινα βάζα με άμμο. Μπογιές και μέταλλα. Άμορφα υλικά, στα οποία δίνει μορφή και ύπαρξη. Ο τοίχος είναι γεμάτος εργαλεία. Μικρά και μεγάλα. Κάπου στη γωνία βρίσκονταν και τα γυαλιά της, τα οποία χρησιμοποιεί όταν έχει σκοπό να κολλήσει τα κοσμήματα με φωτιά.
Η ίδια επισημαίνει πως στόχος της, ήταν και θα είναι το κόσμημα να αποτελεί, μια προσιτή πολυτέλεια. Ο καθένας να μπορεί να μπει στο χώρο της και να πάρει κάτι που του αρέσει αλλά και που του ταιριάζει. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο και η ίδια δέχεται παραγγελίες ή μεταμορφώνει παλιά κοσμήματα σας, που πιθανότατα να τα είχατε δίπλα στον κάδο των αχρήστων. Πιστεύει πως ένα κόσμημα μπορεί να σου αλλάξει τόσο το ντύσιμο όσο και τη διάθεση, με την Κωνσταντίνα να δίνει έμφαση κυρίως στο δεύτερο κομμάτι. Η δημιουργία είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας είτε το δεις από την πλευρά του δημιουργού είτε από την πλευρά του πελάτη. Γι αυτό το λόγο, η Κωνσταντίνα θεωρεί πως κάθε μέρα είναι διαφορετική για εκείνη. Μία νέα έμπνευση, άλλο ένα δημιουργικό ταξίδι. Κάποιος που μπορεί να μπει στο μαγαζί και να πάρει χαρά από εκείνο που έφτιαξε. Όπως υπογραμμίζει, ο καθένας μπορεί να δει το κόσμημα από τη δική του οπτική γωνία. «Κάτι που σε μένα μπορεί να μοιάζει κύκλος, σε κάποιον άλλο να μοιάζει για νόμισμά. Μου αρέσει να δίνω την ελευθερία στον άλλο να ονειρεύεται και να δίνει στα πράγματα τη μορφή που έχει ανάγκη να δώσει» σημειώνει.
Έμπνευση της τα ταξίδια και η φύση άλλα ακόμα και το ίδιο το μέταλλο. Η ζωή και χαρά. Η ανάγκη για δημιουργία και ο ίδιος ο άνθρωπος.
Όταν η συζήτηση φτάνει στην ίδια την πόλη που ζει αλλά και στο πως είναι να έχεις μια επιχείρηση που ουσιαστικά ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της κρίσης η ίδια έχει πολλά να πει. «Η επαρχία και ο κόσμος της, είναι ένα δύσκολο και απαιτητικό κοινό, για να απευθυνθείς. Ευτυχώς, με τον καιρό κέρδισα την εμπιστοσύνη τους και μπορώ να δηλώσω πως έχω ένα σταθερό κοινό. Ακόμα, με έχει βοηθήσει πολύ η δημιουργία του Μουσείου της Θήβας. Πολλοί αρχαιολόγοι αλλά και τουρίστες έχουν εκτιμήσει τη δουλειά μου, κάτι που μου δίνει ιδιαίτερη χαρά και με τιμά. Επιπλέον, ζούμε στην εποχή του internet , κάτι που βοηθά το ηλεκτρονικό εμπόριο», αναφέρει.
Αν μπεις στο μαγαζί, το πιθανότερο είναι να τη βρεις πίσω από τον πάγκο να “παντρεύει” πολιτισμούς και εικόνες με χρώματα και μέταλλα . Δίπλα της ίσως βρεις τον αγαπημένο της γάτο Μήτσο!
