Οι Καλύτερες Ταινίες των 10s: #13 Insterstellar (2014)

Η δεκαετία του 2010 έστειλε περισσότερους σταρ του Χόλιγουντ στα αστέρια από κάθε άλλη, με πολλούς A-listers να πρωταγωνιστούν σε διαστημικά έπη: είδαμε τον Ράιαν Γκόσλινγκ ως Νιλ Άρμστρονγκ στον παρεξηγημένο Πρώτο Άνθρωπο, την Σάντρα Μπούλοκ στο οσκαρικό Gravity, τον Ματ Ντέιμον στο nerdy Άνθρωπος στον Άρη και τον Μπραντ Πιτ στο συγκινητικό Ad Astra. Συχνά αυτές οι χολιγουντιανές εξορμήσεις σε άλλους πλανήτες χρησιμοποιούσαν την επιστήμη της εξερεύνησής τους ως πρόφαση για πολύ πιο «γήινες» ανησυχίες, όπως την ύπαρξη της αγάπης και τη θαλπωρή της οικογένειας και το Interstellar του Κρίστοφερ Νόλαν είναι η μητέρα όλων των ευαίσθητων αστροναυτών της μεγάλης οθόνης, ειδικά αφού το μισό του υπέρογκο μπάτζετ πρέπει να χαραμίστηκε σε χαρτομάντιλα για τον Μάθιου Μακόναχι, που στο ρόλο ενός εθελοντή αστροναύτη που αφήνει πίσω την κόρη του για να βρει ένα νέο τόπο κατοικίας για τους ανθρώπους όταν η Γη βρίσκεται στα τελευταία της, κλαίει περισσότερο κι από όταν διάβασε τις κριτικές του Serenity.

 

 

Απελευθερωμένος από το πιο καθοριστικό franchise κόμικ μέχρι εκείνη τη στιγμή, την τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη, ο Νόλαν δεν έχασε χρόνο με το επόμενο project του, που κυκλοφόρησε μόλις 2 χρόνια μετά το τέλος του Μπάτμαν του. Εκτελώντας μια πρωτότυπη ιδέα του ίδιου και του αδερφού του, Τζόναθαν (Westworld), και με την εκτεταμένη επιστημονική συμβολή του πρωτοπόρου αμερικανού φυσικού Κιπ Θορν, ο Νόλαν ήταν τόσο αποφασισμένος να καθιερωθεί το Interstellar όχι ως απλό space oddity αλλά ως το αντίπαλο δέος του 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος και να αποτελέσει την καθοριστική sci-fi πρόταση του αιώνα ώστε έκανε μια από τις πιο φιλόδοξες ταινίες που έχουν γίνει ποτέ. 

 

 

Μαύρες τρύπες, ταξίδι στο χωροχρόνο, παγωμένοι πλανήτες, σκουληκότρυπες, η Αν Χάθαγουεϊ αστροναύτης κι άλλες θεωρίες που ζορίζουν τον εγκέφαλο συντίθεται και συγκρούονται στο επιβλητικό σύμπαν του Νόλαν (και το σύμπαν σκέτο, υποθέτουμε). Μπορεί αρκετές από τις ιδέες να μένουν μετέωρες, αλλά τουλάχιστον ένας σκηνοθέτης του συστήματος τόλμησε να επιχειρήσει κάτι καινούργιο όσο messy κι αν αποδείχθηκε τελικά.

 

Στo Interstellar, το όραμα ενός ανθρώπου είναι πιο εντυπωσιακό κι από τα μέγιστα, αναπάντητα ερωτήματα της ανθρωπότητας.