Την περασμένη Πέμπτη 28 Νοεμβρίου η Αλβανία γιόρτασε τα 106 χρόνια της ανεξαρτησίας της. Ο κόσμος ήταν και φέτος στους δρόμους. Όχι όμως για να γιορτάσει. Ήταν στους δρόμους, γιατί η χώρα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, μετά τον καταστροφικό σεισμό της 26ης Νοεμβρίου.
Τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης 6.4 ρίχτερ χτύπησαν τη γειτονική χώρα προκαλώντας χάος. Μέχρι στιγμής 49 άνθρωποι έχουν ανασυρθεί νεκροί από τα συντρίμια, ενώ άλλοι 900 νοσηλεύονται και περίπου 20 βρίσκονται ακόμα εγκλωβισμένοι σε κτίρια που έχουν καταρρεύσει. Ήταν η φονικότερη σεισμική δόνηση που έχει πλήξει ποτέ την Αλβανία και οι εικόνες και μαρτυρίες που εμπιστεύτηκαν στην Popaganda κάτοικοι των περιοχών που χτυπήθηκαν περισσότερο, η πρωτεύουσα Τίρανα και το Δυρράχιο, συγκλονίζουν…
Ο ιδιωτική υπάλληλος Ελιντιάν Μπαϊρακτάρι ανακαλεί την στιγμή: «Αισθανθήκαμε ξαφνικά μια πολύ δυνατή δόνηση, η οποία κράτησε 30 ολόκληρα δευτερόλεπτα. Μας κόπηκε η ανάσα. Ήθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, αλλά δεν μπορούσα. Η πολυκατοικία κουνιόταν ολόκληρη και νομίζαμε ότι από λεπτό σε λεπτό θα κατέρρεε με εμάς μέσα. Μας κυρίευσε ο φόβος. Δεν είχε ξαναγίνει τέτοιος σεισμός στη χώρα από το 1979. Το πρωί γύρω στις 7 είχε πάλι πολύ δυνατές δονήσεις, οι οποίες συνεχίστηκαν όλη την ημέρα».
Για να πάρει την σκυτάλη η Ανίς Μπραχίμι (επίσης ιδιωτική υπάλληλος): «Το σπίτι μου βρίσκεται στον δεύτερο όροφο και θα ήταν φυσικό να μην κουνηθούμε πολύ, αλλά κράτησε τόση πολύ ώρα ο σεισμός που τα πάντα στο σπίτι άρχισαν να κουνιούνται. Ακόμα και τα κουφώματα από τις πόρτες. Εκείνη την ώρα κόπηκε και το ρεύμα. Βγήκαμε όλοι στους δρόμους και δημιουργήθηκε τεράστια κίνηση, γιατί μπήκαν όλοι στα αυτοκίνητά τους, με σκοπό να πάνε ή στο πάρκο ή να βγουν σε μεγάλες λεωφόρους, μακριά από κτίρια. Ξαναέκανε σεισμό γύρω στις 7 το πρωί, όχι τόσο δυνατό, αλλά και πάλι ήταν τόσο ισχυρός που τον καταλάβαμε ακόμη κι εμείς που οδηγούσαμε εκείνη την στιγμή».
Ο Ρολάντ Ζίλι (δημοσιογράφος στο δίκτυο Vizion+), όπως και οι περισσότεροι συμπατριώτες του, βρισκόταν στο κρεβάτι γύρω στις 4 το πρωί που συνέβη ο σεισμός. «Όλοι κοιμόμασταν. Μας κόπηκε η ανάσα από τον τρόμο, ειδικά στα παιδιά. Βγήκαμε όλοι βιαστικά έξω. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν πανικόβλητοι στους δρόμους και μείναμε έξω μέχρι που ξημέρωσε». «Επικράτησε μεγάλος πανικός», συμπληρώνει ο Λεφτιόν Περιστέρι (δημοσιογράφος στο δίκτυο Ora) και συνεχίζει: «Ο κόσμος αρνιόταν να γυρίσει στα σπίτια του. Είχε και συνεχόμενους μετασεισμούς. Ακόμα δεν ξέρουμε πόσοι άνθρωποι μπορεί να βρίσκονται κάτω από τα συντρίμια».
Η Ροβένα Τζαμαλλάτι (δασκάλα) κουνήθηκε πρώτη φορά γύρω στις 2, τότε ήταν «ο πρώτος σεισμός που αισθανθήκαμε, αλλά είπαμε πως ήταν παροδικός και δεν ανησυχήσαμε τόσο, ώστε να βγούμε έξω. Όταν όμως έγινε ο μεγάλος, νόμιζα ότι δεν θα προλάβω καν να κατέβω κάτω, γιατί το σπίτι μου είναι στον τρίτο όροφο. Έχω μικρό παιδί και προσπαθούσα να μείνω ψύχραιμη. Όλο το βράδυ κοιμηθήκαμε στο αυτοκίνητο. Ο κόσμος ούρλιαζε και έκλαιγε, χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του».
Στο βίντεο του εικονολήπτη Ρέντι Τρένι και της Nilor Film Productions βλέπετε από ψηλά το Δυρράχιο και το χωριό Θουμάν, που μετράνε δεκάδες κατεστραμμένα κτίρια. Οι εικόνες δε χρειάζονται πολλές λέξεις για να περιγραφούν, κόβουν την ανάσα…
Ούτε 100 ώρες μετά, η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Πολύ χειρότερη ακόμα κι απ’ όσο δείχνουν τα απελπιστικά πλάνα που φτάνουν στις συσκευές μας. «Έχουν κλείσει τα σχολεία σε όλες τις γύρω πόλεις και είμαστε όλοι έξω στον δρόμο» λέει ο Ελιντιάν, για να συμπληρώσει η Ροβένα βάζοντας μια άλλη διάσταση. «Κόπηκε και το ρεύμα σε όλη την πόλη και βρισκόμασταν σε βαθύ σκοτάδι».
«Ο κόσμος είναι πανικοβλημένος. Είναι όλοι έξω και κοιμούνται σε αυτοκίνητα και σκηνές. Φοβούνται να γυρίσουν στα σπίτια τους. Απλά ελπίζουμε και ευχόμαστε όλο αυτό να τελειώσει γρήγορα» βάζει τον επίλογο η Ανίς.
